Kiedy podchodziłem do Boga w tamtym czasie, ledwie miałem żywą wiarę w Niego. Agnostyk był we mnie, ateista był we mnie, sceptyk był we mnie i nie byłem absolutnie pewny, czy w ogóle istnieje Bóg. Nie czułem Jego obecności. Niemniej jednak coś przyciągnęło mnie do prawdy Wed, prawdy Gity, prawdy hinduizmu.

To, co istnieje w prawdzie, to tylko Jaźń. Świat, indywidualna dusza i Bóg są tylko jej przejawami. Jak srebro w perle, te trzy pojawiają się jednocześnie i znikają jednocześnie. Jaźń to to, gdzie nie ma absolutnie żadnej myśli "ja". To nazywa się "Ciszą". Jaźń sama w sobie jest światem; Jaźń sama w sobie jest "ja"; Jaźń sama w sobie jest Bogiem; wszystko jest Śiwą, Jaźnią.

Jeśli jesteś zadowolony z bycia nikim w szczególności, zadowolony z tego, że nie wyróżniasz się, to alignujesz się z mocą wszechświata. To, co ego postrzega jako słabość, w rzeczywistości jest jedyną prawdziwą siłą. Ta duchowa prawda jest diametralnie sprzeczna z wartościami współczesnej kultury i sposobem, w jaki warunkuje ona zachowanie ludzi.

Aby pojąć subtelną duchową prawdę, citta (pamięć) musi być wolna od zanieczyszczeń i nierównowagi poprzez praktykę medytacji. Tylko w ten sposób można wejść w stan realizacji.

Oto, w rzeczywistości, cała tajemnica jogi, nauki o duszy. Aktywne obroty, jaskrawe wibracje, egoizm, pożądania i nienawiści mają zostać uspokojone przez medytację, poprzez pozwolenie sercu i umysłowi zamieszkać w życiu duchowym, przez uniesienie serca ku silnemu, cichemu życiu ponad, które spoczywa w ciszy wiecznej miłości i nie potrzebuje ostrych wibracji, aby przekonać się o prawdziwym bycie.

Każdy naukowiec poprzez osobiste badania i badania dopełnia siebie i swoją ludzką naturę. ... Badania naukowe stanowią dla ciebie, tak jak dla wielu innych, drogę do osobistego spotkania z prawdą, a może także uprzywilejowane miejsce do spotkania z Bogiem, Stwórcą nieba i ziemi. Nauka świeci we wszystkim swoją wartością jako dobro zdolne motywować nasze istnienie, jako wielkie doświadczenie wolności dla prawdy, jako podstawową pracę służby. Poprzez badania każdy naukowiec rośnie jako człowiek i pomaga innym zrobić to samo.

Mówię ci, głęboko w tobie jest źródło błogości, źródło radości. Głęboko w twoim centrum jest prawda, światło, miłość, nie ma tam winy, nie ma tam strachu. Psycholodzy nigdy nie spojrzeli wystarczająco głęboko.

Ewangelia życia nie jest tylko dla wierzących: jest dla wszystkich. Kwestia życia oraz jego obrona i promowanie nie jest tylko troską chrześcijanina. Choć wiara daje specjalne światło i siłę, ta kwestia pojawia się w każdej ludzkiej świadomości, która szuka prawdy i troszczy się o przyszłość ludzkości. Życie z pewnością ma wartość świętą i religijną, ale ta wartość w żaden sposób nie jest troską tylko wierzących. Wartość, o którą chodzi, jest wartością, którą każdy człowiek może uchwycić w świetle rozumu; w ten sposób dotyczy to każdego.

Wiara to stan otwartości lub zaufania... Innymi słowy, osoba fanatyczna w sprawach religijnych, trzymająca się pewnych idei o naturze Boga i wszechświata, staje się osobą, która nie ma żadnej wiary. Zamiast tego trzyma się kurczowo. Jednak postawa wiary polega na odpuszczeniu i otwarciu się na prawdę, bez względu na to, czym ona się okaże.

Jezus cieszy się, że może przyjść z nami, jak prawda cieszy się, że może być mówiona, jak życie ma być żyte, jak światło ma być zapalone, jak miłość ma być kochana, jak radość ma być przekazywana, jak pokój ma być szerzony.

W Indiach, kiedy się spotykamy i rozstajemy, często mówimy "Namaste", co oznacza: Czcze miejsce w tobie, w którym mieszka cały wszechświat; Czcze miejsce w tobie, w którym mieszka cały wszechświat; Czcze miejsce w tobie miłości, światła, prawdy, pokoju. Czcze miejsce w tobie, где если ты в этом месте в тебе, а я в этом месте в себе, нас только один... "Namaste."

Święte Pismo pragnie po prostu ogłosić, że świat został stworzony przez Boga, a aby nauczyć tej prawdy, wyraziło się w terminach ówczesnej kosmologii. Jakiekolwiek inne nauczanie na temat pochodzenia i budowy wszechświata jest obce intencjom Biblii, która nie chce nauczać, jak zostało stworzone niebo, ale jak można do niego trafić.

Po prostu spróbuj nauczyć się prawdy, podchodząc do mistrza duchowego. Zapytaj go pokornie i służ mu. Samozrealizowana dusza może przekazać ci wiedzę, ponieważ widziała prawdę.

Materiałowe i duchowe to tylko dwie części jednego wszechświata i jednej prawdy. Przesadne podkreślanie jednej lub drugiej części sprawia, że człowiek nie osiąga równowagi niezbędnej do harmonijnego rozwoju... Praktykuj sztukę życia w tym świecie, nie tracąc wewnętrznego spokoju. Podążaj ścieżką równowagi, aby dotrzeć do wewnętrznego, cudownego ogrodu Samorealizacji.