Het is inderdaad moeilijk om iets op te merken waarvoor de talen die voor ons beschikbaar zijn geen beschrijving hebben.

Zelfkennis leidt tot verwondering, en verwondering tot nieuwsgierigheid en onderzoek, zodat niets mensen meer interesseert dan mensen, zelfs als het alleen om hun eigen persoon gaat.

Nirvana is een radicale transformatie van hoe het voelt om levend te zijn: het voelt alsof alles mezelf is, of alsof alles – inclusief "mijn" gedachten en acties – vanzelf gebeurt. Er zijn nog steeds inspanningen, keuzes en beslissingen, maar niet het gevoel dat "ik ze maak"; ze ontstaan vanzelf in relatie tot de omstandigheden. Dit is dus het leven voelen, niet als een ontmoeting tussen subject en object, maar als een gepolariseerd veld waar de strijd tussen tegenstellingen het spel van tegenstellingen is geworden.

De enige manier om verandering zin te geven, is erin te duiken, ermee te bewegen en mee te dansen.

De vijandige houding van de natuur te veroveren negeert de basisinterafhankelijkheid van alle dingen en gebeurtenissen - dat de wereld buiten de huid in feite een verlengstuk is van onze eigen lichamen - en zal eindigen in het vernietigen van het milieu waaruit we voortkomen en waarop ons hele leven afhangt.

Mensen zeggen vaak tegen mij: 'Ik begrijp waar je het over hebt op intellectueel niveau, maar ik voel het niet echt, ik besef het niet,' en ik ben geneigd te antwoorden: 'Ik vraag me af of je het intellectueel begrijpt, want als je het zou begrijpen, zou je het ook voelen.'

Bij het kijken naar de wereld vergeten we dat de wereld zichzelf aan het bekijken is.

Het verbaast me dat congresleden een wetsvoorstel kunnen aannemen dat zware straffen oplegt aan iedereen die de Amerikaanse vlag verbrandt, terwijl zij verantwoordelijk zijn voor het verbranden van datgene waarvoor de vlag staat: de Verenigde Staten als territorium, als volk en als biologische manifestatie. Dit is een voorbeeld van onze eeuwige verwarring van symbolen met realiteiten.

Ik heb gesuggereerd dat achter bijna elke mythe het mono-verhaal van het spelletje verstoppertje ligt.

Ik wil ... omgaan met mensen van wie de emoties niet ... koud en afstandelijk zijn.

Iedereen heeft liefde, maar het kan alleen naar buiten komen wanneer hij overtuigd is van de onmogelijkheden en frustraties van het proberen zichzelf lief te hebben.

Als je tot een groep van goede, geredde of elite mensen behoort, kun je alleen weten dat je binnen bent omdat iemand anders buiten is. Je kunt niet aan de juiste kant van de sporen leven zonder dat er een verkeerde kant van de sporen is, dus je zou dankbaar moeten zijn voor degenen aan de buitenkant voor het privilege aan de binnenkant te zijn.

Dus, de relatie van zelf tot ander is de volledige realisatie dat jezelf liefhebben onmogelijk is zonder alles lief te hebben wat gedefinieerd wordt als anders dan jezelf.

Jij bent een functie van wat het hele universum doet op dezelfde manier dat een golf een functie is van wat de hele oceaan doet.

Wat we zien als de dood, lege ruimte of niets is alleen de kom tussen de toppen van deze eindeloos golvende oceaan. Het is allemaal onderdeel van de illusie dat er iets te winnen valt in de toekomst, en dat er een dringende noodzaak is om door te gaan totdat we het krijgen. Toch, net zoals er geen tijd is behalve het heden, en niemand behalve alles-en-alles, is er nooit iets te winnen - hoewel de charme van het spel is om te doen alsof dat er is.

Ademhaling is belangrijk in de meditatiepraktijk omdat het de eigenschap in ons is die zowel vrijwillig als onvrijwillig is. Je kunt voelen dat je ademt, en evenzo kun je voelen dat het jou ademt. Het is dus een soort brug tussen de vrijwillige wereld en de onvrijwillige wereld — een plaats waar ze één zijn.

Maar de transformatie van bewustzijn die ondernomen wordt in het taoïsme en zen is meer als de correctie van een valse perceptie of de genezing van een ziekte. Het is geen proces van het verwerven van steeds meer feiten of grotere vaardigheden, maar eerder een afleren van verkeerde gewoonten en meningen. Zoals Lao-tzu zei: "De geleerde wint elke dag, maar de taoïst verliest elke dag."

Filosofen erkennen vaak niet dat hun opmerkingen over het universum ook op henzelf en hun opmerkingen van toepassing zijn. Als het universum zinloos is, is de bewering dat het zo is ook zinloos.

Ik kende een natuurkundige aan de Universiteit van Chicago die nogal gek was, zoals sommige wetenschappers, en het idee van de onvastheid, de instabiliteit van de fysieke wereld maakte zo'n indruk op hem dat hij altijd enorme gewatteerde pantoffels droeg uit angst door de vloer te vallen.

Iedereen zou in zijn leven, op een bepaald moment, twee dingen moeten doen. Eén daarvan is de dood overdenken... schedels en skeletten observeren en zich afvragen hoe het zal zijn om in slaap te vallen en nooit meer wakker te worden – nooit. Dit is een zeer sombere zaak om over na te denken; het is als mest. Net zoals mest de planten bevrucht, zo is de contemplatie van de dood en de acceptatie van de dood zeer bevorderlijk voor het creëren van leven. Je zult daar prachtige dingen uit halen.

Doe nooit alsof je van iets houdt dat je niet echt voelt, want liefde is niet aan ons om te bevelen.

Steeds vaker proberen we ons aan te passen aan het leven door middel van externe gadgets en proberen we onze problemen op te lossen door bewust denken in plaats van onbewuste 'know-how'. Dit is veel minder voordelig dan we graag veronderstellen.

Zen... verwart spiritualiteit niet met nadenken over God terwijl men aardappels schilt. Zen-spiritualiteit is gewoon aardappels schillen.