Ik oordeel niet over het universum.

Wij zijn de makers van ons eigen geluk en lijden, want alles komt voort uit de geest.

Religie, welke religie het ook is, hoe geweldig deze ook is, zal nooit universeel zijn. Nu is onderwijs universeel, dus moeten we manieren en middelen vinden om via het onderwijssysteem, van kleuterschool tot universiteit, bewustzijn te creëren over deze goede dingen, de waarden, de innerlijke waarden.

Hoe kunnen we de diepste bron van alle onbevredigende ervaringen elimineren? Alleen door bepaalde kwaliteiten in onze geeststromen te cultiveren.

Ik voel dat we niet alleen zachtaardige, vredige relaties met onze medemensen moeten onderhouden, maar ook dat het heel belangrijk is om dezelfde houding ten opzichte van het natuurlijke milieu uit te breiden.

Het ontwikkelen van zorg voor anderen, hen beschouwen als onderdeel van ons, brengt zelfvertrouwen, vermindert ons gevoel van wantrouwen en achterdocht en stelt ons in staat een kalme geest te ontwikkelen.

Het is cruciaal dat we de grote waarde van het menselijk bestaan erkennen, de kansen en het potentieel dat ons korte leven ons biedt. Het is alleen als mensen dat we de mogelijkheid hebben veranderingen in ons leven door te voeren.

Wanneer we echte tragedie in het leven tegenkomen, kunnen we op twee manieren reageren: ofwel door de hoop te verliezen en in zelfdestructieve gewoonten te vervallen, of door de uitdaging te gebruiken om onze innerlijke kracht te vinden.

Als iemand in een vredige en rustige gemoedstoestand blijft, kunnen externe omgevingen hen alleen beperkte verstoringen veroorzaken.

Rijkdom is niet noodzakelijk iets slechts wanneer het op een eerlijke manier is verdiend en noch andere individuen noch het milieu eronder hebben geleden.

Compassie past bij onze fysieke toestand, terwijl woede, angst en wantrouwen schadelijk zijn voor ons welzijn. Daarom moeten we, net zoals we het belang van lichamelijke hygiëne voor lichamelijke gezondheid leren, om gezonde geesten te waarborgen, een soort emotionele hygiëne leren.

Het doel van het leven is gelukkig zijn.

In het belang van iedereen had de kunstenaar de verantwoordelijkheid om zijn medium goed te gebruiken. In de Tibetaanse cultuur zijn de meeste schilderijen van goden of Boeddha's, en ze proberen een boodschap over de waarde van het spirituele over te brengen.

Geluk is de hoogste vorm van gezondheid.

Voor een betere, gelukkigere, stabielere en beschaafdere toekomst, moet ieder van ons een oprecht, warmhartig gevoel van broederschap ontwikkelen.

Ik geloof dat de destructieve aard van de samenleving die nu het bestaan van de gehele menselijke wereld bedreigt veel te maken heeft met menselijke intelligentie. De manier om al het menselijke lijden te overwinnen - dat gebeurt ook door menselijke intelligentie.

Er zou een geest van dialoog moeten zijn. Telkens wanneer we onenigheid zien, moeten we nadenken over hoe we deze kunnen oplossen op basis van de erkenning van de eenheid van de gehele mensheid. Dit is de moderne realiteit.

We vergeten dat ondanks de oppervlakkige verschillen tussen ons, mensen gelijk zijn in hun basiswens voor vrede en geluk.

Er zijn slechts twee dagen in het jaar waarin niets gedaan kan worden. De ene heet Gisteren en de andere heet Morgen. Vandaag is de juiste dag om te Liefhebben, Geloven, Doen en vooral te Leven.

Je hebt zelfvertrouwen en vastberadenheid nodig: je depressief voelen en hoop verliezen zal nooit echt helpen om een situatie te corrigeren.

Met de realisatie van iemands eigen potentieel en zelfvertrouwen in de eigen capaciteiten, kan men een betere wereld opbouwen. Volgens mijn eigen ervaring is zelfvertrouwen zeer belangrijk. Dit soort vertrouwen is geen blind vertrouwen; het is een bewustzijn van het eigen potentieel. Op basis hiervan kunnen mensen zichzelf transformeren door de goede eigenschappen te vergroten en de negatieve eigenschappen te verminderen.

Als boeddhist beschouw ik de dood als een normaal proces, een realiteit die ik accepteer zolang ik in dit aardse bestaan blijf. Wetende dat ik er niet aan kan ontsnappen, zie ik geen reden om me er zorgen over te maken. Ik beschouw de dood als het verwisselen van je kleren wanneer ze oud en versleten zijn, in plaats van als een definitief einde. Toch is de dood onvoorspelbaar: we weten niet wanneer of hoe het zal plaatsvinden. Dus is het verstandig om bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen voordat het daadwerkelijk gebeurt.

Vrede komt niet door gebed, wij mensen moeten vrede creëren.