Kennis is een verslaving, zoals drinken; kennis brengt geen begrip. Kennis kan worden onderwezen, maar geen wijsheid; er moet vrijheid zijn van kennis voor de komst van wijsheid.

Zien, observeren, luisteren, dit zijn de grootste handelingen.

Een van de functies van denken is om de hele tijd met iets bezig te zijn. De meeste van ons willen dat ons denken voortdurend bezig is zodat we onszelf niet kunnen zien zoals we werkelijk zijn. We zijn bang om leeg te zijn. We zijn bang om naar onze angsten te kijken.

Wanneer men de diepe intieme relatie met de natuur verliest, worden tempels, moskeeën en kerken belangrijk.

In gehoorzaamheid is er altijd angst, en angst verduistert de geest.

Er is geen einde aan onderwijs. Het is niet zo dat je een boek leest, een examen haalt en klaar bent met onderwijs. Het hele leven, vanaf het moment dat je geboren wordt tot het moment dat je sterft, is een leerproces.

Het is veel makkelijker om een kind te veroordelen dan om een kind te begrijpen.

Intuïtie is het fluisteren van de ziel.

Alleen de vrije geest weet wat liefde is.

Tevredenheid is nooit het resultaat van vervulling, prestaties of het bezit van dingen; het komt niet voort uit actie of inactie. Het komt met de volheid van wat is, niet in de verandering ervan.

Je geloof in God is slechts een ontsnapping uit je eentonige, domme en wrede leven.

Als je ogen verblind zijn door je zorgen, kun je de schoonheid van de zonsondergang niet zien.

Het is alleen liefde die leidt tot de juiste actie. Wat orde in de wereld brengt, is liefhebben en de liefde laten doen wat het wil.

Totdat het valse als valse wordt gezien, is de waarheid er niet.

Meditatie is geen terugtrekking uit het leven. Meditatie is een proces van zichzelf begrijpen.

Leef ermee. Je leeft met plezier, nietwaar? Waarom leef je niet volledig met het lijden? Kun je ermee leven zonder eraan te ontsnappen? Wat gebeurt er? Kijk. De geest is zeer helder, scherp. Hij wordt geconfronteerd met het feit. Het lijden zelf, omgevormd in passie, is enorm. Daaruit ontstaat een geest die nooit gekwetst kan worden. Punt. Dat is het geheim.

De meeste mensen houden ervan om in illusies te leven.

De wereld is niet iets apart van jou en mij; de wereld, de samenleving, is de relatie die wij tussen elkaar tot stand brengen of proberen tot stand te brengen. Jij en ik zijn dus het probleem, niet de wereld, omdat de wereld de projectie van onszelf is, en om de wereld te begrijpen moeten we onszelf begrijpen. Die wereld is niet gescheiden van ons; wij zijn de wereld, en onze problemen zijn de problemen van de wereld.

Als je het contact met de natuur verliest, verlies je het contact met de mensheid.

Liefde is niet van de geest, het is niet in het net van gedachten, het kan niet gezocht, gecultiveerd of gekoesterd worden; het is daar wanneer de geest stil is en het hart leeg van de dingen van de geest.

Het echte is dichtbij, je hoeft het niet te zoeken; en een man die de waarheid zoekt, zal het nooit vinden. De waarheid is in wat is - en dat is de schoonheid ervan. Maar op het moment dat je het bedenkt, op het moment dat je het zoekt, begin je te vechten; en een man die vecht, kan niet begrijpen. Daarom moeten we stil zijn, observeren, passief bewust zijn.

Wanneer de geest verder gaat dan de gedachte aan 'het ik', de ervarende, de waarnemende, de denker, dan is er een mogelijkheid van een geluk dat onvergankelijk is.

Houd je vast aan de Waarheid in plaats van aan de persoonlijkheid, en neem de Waarheid ter harte in plaats van de autoriteit van een ander.