De vraag 'Wie ben ik?' is niet bedoeld om een antwoord te krijgen, maar om de vrager te doen verdwijnen.

Jij bent al wat je zoekt.

Elk levend wezen verlangt altijd gelukkig te zijn, ongerept door verdriet; en iedereen heeft de grootste liefde voor zichzelf, wat uitsluitend te danken is aan het feit dat geluk zijn ware natuur is. Daarom is het noodzakelijk om zichzelf te realiseren om dat aangeboren en ongerepte geluk te bereiken, dat hij inderdaad dagelijks ervaart wanneer de geest onderdrukt is in diepe slaap. Het is essentieel dat hij zichzelf kent. De beste manier om dergelijke kennis te verkrijgen is de vraag 'Wie ben ik?' in de zoektocht naar het Zelf.

Tijd is slechts een idee. Er is alleen de Realiteit. Wat je denkt dat het is, ziet eruit zoals dat.

Het vergeten van je ware natuur is de ware dood; het herinneren ervan is hergeboorte.

Je kunt doorgaan met het lezen van elk aantal boeken over meditatie. Ze kunnen je alleen zeggen 'Realiseer het Zelf'. Het Zelf kan niet in boeken worden gevonden. Je moet het zelf in jezelf vinden.

In waarheid ben je geest. Het lichaam is geprojecteerd door de geest, die zelf uit de geest voortkomt.

De geest is slechts een bundel gedachten. De gedachten hebben hun wortel in de 'ik'-gedachte. Wie het Ware "Ik" onderzoekt, geniet van de stilte van gelukzaligheid.

De staat van zelfverwerkelijking, zoals we die noemen, is niet het bereiken van iets nieuws of het bereiken van een doel dat ver weg is, maar simpelweg het zijn van datgene wat je altijd bent geweest en altijd zult zijn.

De vijand haat het ego, dat de zoeker wil doden; zo is het, als het aambeeld voor de goudsmid, eigenlijk een vriend.

Er is geen groter mysterie dan dit: we blijven de werkelijkheid zoeken, hoewel we in feite de werkelijkheid zijn.

We zien alleen het script en niet het papier waarop het script is geschreven. Het papier is er, of het script er nu wel of niet op staat. Tegen degenen die het script als echt beschouwen, moet je zeggen dat het niet echt is - een illusie - aangezien het op het papier rust. De wijze persoon ziet zowel het papier als het script als één.

God verlicht de geest en schijnt erin. Men kan God niet kennen door middel van de geest. Men kan de geest alleen naar binnen keren en hem in God verenigen.

De ultieme waarheid is zo simpel; het is niets meer dan in je natuurlijke, oorspronkelijke staat zijn.

We spreken vaag over zelfrealisatie, omdat we geen beter begrip hebben. Maar hoe kan men realiseren wat alleen realiteit is? Alles wat we moeten doen, is onze gewoonte opgeven om als realiteit te beschouwen wat niet realiteit is. Alle religieuze praktijken zijn uitsluitend bedoeld om ons daarbij te helpen.

Het fenomenale bestaan van het ego wordt getranscendeerd wanneer je duikt in de bron waar de 'ik'-gedachte vandaan komt.

Het feit is dat de geest slechts een bundel van gedachten is. De geest wordt vetgevoerd door nieuwe gedachten die opkomen. Het is daarom dwaas te proberen de geest door middel van de geest te doden. De enige manier om dit te doen is door de bron ervan te vinden en eraan vast te houden. De geest zal dan uit zichzelf vervagen.

Men moet als getuige blijven van alles wat er gebeurt, de houding aannemen: 'Laat wat vreemde dingen er ook gebeuren, laten we het zien!' Dit zou je praktijk moeten zijn. Niets gebeurt per ongeluk in het goddelijke plan van dingen.

Laat kennis worden geraden aan het teken van gelijkheid voor alle wezens.

De staat van bevrijd Zijn kan alleen worden bereikt door "doodgaan"; maar (deze) doodgaan bestaat niet in de vernietiging van het lichaam; men moet begrijpen dat de ware dood de uitsterving is van de ideeën "ik" en "mijn."

Plezier en pijn zijn slechts aspecten van de geest. Onze essentie is geluk.

Richt je op het levende heden. De toekomst zal voor zichzelf zorgen.

Hoe meer je een plant snoeit, hoe meer deze groeit. Zo ook, hoe meer je probeert het ego te vernietigen, hoe meer het zal toenemen. Je zou de wortel van het ego moeten zoeken en het vernietigen.