Manu Smriti zegt: Een vierde van iemands kennis komt van de leraar, een vierde van studie, een vierde van medestudenten en een vierde van ervaring in de passage van de tijd.

Het kan zijn dat we proberen God te herinneren wanneer we comfortabel geplaatst zijn. Maar de echte test of Hij werkelijk in ons hart is gekomen, is of we ons Hem herinneren in ziekte, lijden, tegenstand en tijden van verleiding.

Dit hogere ontwaken wordt Godsbewustzijn genoemd. In die toestand zul je zien dat alle objecten van de wereld je eigen universele zelf zijn.

De verleiding van het kwaad komt eerst in de vorm van verstoorde gedachten die iemand onmiddellijk doen vergeten dat God aanwezig is. Dit wordt direct gevolgd door de uitvoering van de slechte zet, hetzij in de vorm van passie of woede. Wanneer de daad is verricht en de zaak is beëindigd, kan de herinnering aan God opkomen, maar het verschijnt zelden in aanwezigheid van de dingen die we liefhebben of haten.

Wanneer de zintuigen je kwellen, herinner je dan de wijzen Narayana en Nara. Zij zijn de hoogste meesters over de zintuigen, voor wie Indra zijn hoofd in schaamte moest buigen.

Net zoals wanneer we een stroomdraad aanraken, de elektrische kracht zich in ons lichaam dringt, wanneer we diep mediteren over God, zoekt de kracht van het hele universum toegang tot onze persoonlijkheid.

Wat de mens nodig heeft is niet filosofie of religie in de academische of formalistische zin van het woord, maar het vermogen om goed te denken. De ziekte van het tijdperk is niet het ontbreken van filosofie of zelfs irreligie, maar verkeerd denken en een ijdelheid die doorgaat voor kennis. Hoewel het moeilijk is om goed denken te definiëren, kan niet worden ontkend dat het het doel is van ieders aspiraties.

Heiligen en wijzen zijn nog steeds in leven. Grote meesters zijn nog steeds actief. Het is aan jou om te ontdekken waar ze zijn.

Yoga is alles wat de volledigheid weerspiegelt of onthult die we werkelijk zijn, en de wereld is alles wat ons het gevoel geeft dat we gefragmenteerd, dissected, in stukken gesneden en uit tune met onszelf zijn.

Hij wordt een 'man' genoemd die, wanneer woede krachtig in hem opkomt, in staat is deze te onderdrukken en uit te werpen zoals een slang zijn huid gemakkelijk afwerpt, zei Hanuman tegen zichzelf toen hij vermoedde dat het vuur dat hij door heel Lanka had gezet misschien ook Sita had verbrand.

Vergif is geen echt vergif. Zintuigobjecten zijn het echte vergif. Vergif doodt één leven, maar zintuigobjecten kunnen een reeks levens verwoesten.

De pijn die meestal bij de dood wordt gevoeld, komt door de aard van de intensiteit van de verlangens waarmee men in het fysieke lichaam bleef leven. Hoe meer liefde voor het Universele Wezen in het leven, hoe minder de pijn en de agonies van het vertrekken uit het lichaam zullen zijn.

De mens stelt voor; God beschikt, zegt een oud gezegde. Het betekent niet dat God voortdurend tegenwerkt wat de mens doet. Wat echt gebeurt, is dat wanneer de mens handelt vanuit zijn egoïsme op een manier die de eeuwige wet van God schendt, hij zich van nature gefrustreerd voelt, teruggeduwd door de wet van de Waarheid.

Maak niet de fout te denken dat de ziel in jou is, want als de ziel in jou is, zul je er buiten staan.

Wie is een dwaas? Degene die denkt dat de wereld enig respect voor hem heeft en hem echt nodig heeft.

De Lehre des Yoga-Vasishtha betont, dass, wenn es die Wahrnehmung eines Objekts durch den Seher oder Beobachter gibt, die Existenz eines Bewusstseins zwischen dem Subjekt und dem Objekt vorausgesetzt werden muss. Wäre dieser bewusste Verbindungslink nicht vorhanden, gäbe es keine Wahrnehmung des Daseins. Es kann kein Bewusstsein der Beziehung zwischen zwei Dingen geben, es sei denn, es gibt ein Bewusstsein, das die beiden Begriffe verbindet und dennoch über ihnen steht. Das Studium der Wahrnehmungssituation offenbart die Tatsache, dass Subjekt und Objekt Phasen eines universellen Bewusstseins sind.

Het is moeilijk om in de samenleving te leven met innerlijke rust, omdat het moeilijk is om van nature charitatief te zijn. Chariteit van dingen is minder belangrijk dan het bezit van charitatieve gevoelens, en het gebruik van charitatieve taal, charitatief gedrag en charitatieve daden door middel van een algemeen charitatief temperament. Dit is in het kort wat zelfopoffering wordt genoemd, omdat het inhoudt dat men een deel van de vreugden van het ego opgeeft.

Wie weet, weet niet; wie niet weet, weet. Dit is een uitspraak in de Upanishads, wat betekent dat degene die de Waarheid heeft gerealiseerd geen persoonlijkheidsbewustzijn heeft, en degene die dat wel heeft, de Waarheid niet kent.

Fysiek ben je identiek aan en onlosmakelijk verbonden met de kosmische materiële substantie, en sociaal ben je onlosmakelijk verbonden met de grote massa van de mensheid.

Hoe meer we proberen van God afhankelijk te zijn, hoe meer Hij ons lijkt te testen met de genoegens van de zintuigen en de vreugden van het ego. Uiteindelijk is de laatste trap die Hij geeft, inderdaad ondraaglijk. Degenen die het verdragen, zijn zelf goden.

Elk object in de wereld belooft voldoening, maar het geeft nooit voldoening - het belooft alleen.

Hoe meer iemand geschikt wordt voor de praktijk van Advaita Vedanta, hoe minder de bewustzijn van het lichaam en de wereld om hem heen is. Advaita en lichaamsbewustzijn gaan niet samen.

Vuil is materie uit plaats. Onkruid is een plant uit plaats. Overlast is actie uit plaats. Zelfs die dingen, handelingen of woorden die normaal goed en nuttig zijn, worden slecht, nutteloos en zelfs schadelijk wanneer ze buiten plaats, tijd en omstandigheden zijn. Kennis van dit feit is een essentieel onderdeel van wijsheid.