Het 'Advaita' van Sankara is niet zozeer de bevestiging van eenheid als de ontkenning van dualiteit, zoals de naam van zijn systeem suggereert. God is niet één, twee of drie, want Hij staat boven numerieke bevestiging. Hij is niets waar wij aan kunnen denken, maar Hij houdt geen verschil in; daarom is Hij 'Advaita', niet-duaal. Dit is de voorzichtige naam van Sankara's filosofisch systeem.

We stellen ons altijd voor dat het Opperste Wezen heel ver weg is, vele miljoenen lichtjaren ver, terwijl het eigenlijk heel dichtbij is, in onze eigen keel.

De Lehre des Yoga-Vasishtha betont, dass, wenn es die Wahrnehmung eines Objekts durch den Seher oder Beobachter gibt, die Existenz eines Bewusstseins zwischen dem Subjekt und dem Objekt vorausgesetzt werden muss. Wäre dieser bewusste Verbindungslink nicht vorhanden, gäbe es keine Wahrnehmung des Daseins. Es kann kein Bewusstsein der Beziehung zwischen zwei Dingen geben, es sei denn, es gibt ein Bewusstsein, das die beiden Begriffe verbindet und dennoch über ihnen steht. Das Studium der Wahrnehmungssituation offenbart die Tatsache, dass Subjekt und Objekt Phasen eines universellen Bewusstseins sind.

Toen Maricha riep: O Lakshmana, O Sita, verwisselde Sita het met de stem van Rama. Ze kon de stem van Rama niet onderscheiden van die van een ander, hoewel ze zo lang met Rama had geleefd. Zo is het ook met de Jiva. Het is zijn verbondenheid met het Absolute vergeten en kan de roep van de Geest niet onderscheiden van het gekrijs van de zintuigen. Dit wordt illusie genoemd.

Ons welzijn, onze vrienden, onze slavernij en zelfs onze vernietiging zijn uiteindelijk geworteld in onze tong, zegt een beroemd gezegde.

Het is moeilijk om in de samenleving te leven met innerlijke rust, omdat het moeilijk is om van nature charitatief te zijn. Chariteit van dingen is minder belangrijk dan het bezit van charitatieve gevoelens, en het gebruik van charitatieve taal, charitatief gedrag en charitatieve daden door middel van een algemeen charitatief temperament. Dit is in het kort wat zelfopoffering wordt genoemd, omdat het inhoudt dat men een deel van de vreugden van het ego opgeeft.

Wie weet, weet niet; wie niet weet, weet. Dit is een uitspraak in de Upanishads, wat betekent dat degene die de Waarheid heeft gerealiseerd geen persoonlijkheidsbewustzijn heeft, en degene die dat wel heeft, de Waarheid niet kent.

Fysiek ben je identiek aan en onlosmakelijk verbonden met de kosmische materiële substantie, en sociaal ben je onlosmakelijk verbonden met de grote massa van de mensheid.

Hoe meer we proberen van God afhankelijk te zijn, hoe meer Hij ons lijkt te testen met de genoegens van de zintuigen en de vreugden van het ego. Uiteindelijk is de laatste trap die Hij geeft, inderdaad ondraaglijk. Degenen die het verdragen, zijn zelf goden.

Elk object in de wereld belooft voldoening, maar het geeft nooit voldoening - het belooft alleen.

Hoe meer iemand geschikt wordt voor de praktijk van Advaita Vedanta, hoe minder de bewustzijn van het lichaam en de wereld om hem heen is. Advaita en lichaamsbewustzijn gaan niet samen.

Vuil is materie uit plaats. Onkruid is een plant uit plaats. Overlast is actie uit plaats. Zelfs die dingen, handelingen of woorden die normaal goed en nuttig zijn, worden slecht, nutteloos en zelfs schadelijk wanneer ze buiten plaats, tijd en omstandigheden zijn. Kennis van dit feit is een essentieel onderdeel van wijsheid.

Als alomtegenwoordigheid, alwetendheid en almacht in één wezen zouden worden samengevoegd en dit wezen zou worden gefocust in een straal van actie, wat zal het resultaat zijn? Dit is wat er gebeurde toen Sri Krishna als Persoon in deze wereld leefde. Dit is ook de moeilijkheid die mensen ervaren bij het schrijven van een biografie van Krishna, want allesomvattend zijn is iets moeilijks voor de geest om te denken.

Hij wordt een 'man' genoemd die, wanneer woede krachtig in hem opkomt, in staat is deze te onderdrukken en uit te werpen zoals een slang zijn huid gemakkelijk afwerpt, zei Hanuman tegen zichzelf toen hij vermoedde dat het vuur dat hij door heel Lanka had gezet misschien ook Sita had verbrand.

Het geweten van de mens is in wezen geen handlanger van schade en letsel die aan anderen wordt berokkend. Het is noodzakelijk dat de boosdoener, die van plan is anderen te vernietigen, eerst zijn eigen geweten vernietigt. Het zelf van de moordenaar wordt veel eerder gedood dan dat de daad van moorden plaatsvindt.

De vier edele waarheden van de Boeddha dat er lijden is, dat er een oorzaak van lijden is, dat er een manier is om uit lijden te komen en dat er een staat is voorbij lijden, zijn bewijs genoeg om te laten zien dat hij geen nihilist was in de zin waarin het woord vandaag de dag wordt gebruikt, maar een praktische man die iets wilde doen in plaats van alleen maar te concluderen over de Waarheid en de realisatie ervan.