Idźmy naprzód w pokoju, oczy nasze zwrócone ku niebu, jedynemu celowi naszej pracy.

Ponad chmurami niebo zawsze jest niebieskie.

Miłość pochłania nas tylko w miarę naszego oddania się.

Uznałam, że lepiej mówić do Boga, niż o Nim.

Wolałabym tysiąc razy otrzymać nagany, niż dawać je innym.

Cierpienia chętnie znoszone dla innych nawracają więcej ludzi niż kazania.

Czas to tylko cień, sen; już teraz Bóg widzi nas w chwale i cieszy się naszym wiecznym szczęściem. Jak ta myśl pomaga mojej duszy! Teraz rozumiem, dlaczego pozwala nam cierpieć.

Pamiętaj, że nic nie jest małe w oczach Boga. Rób wszystko, co robisz, z miłością.

Cisza dobrze wpływa na duszę.

Chodź często do Komunii Świętej. Chodź bardzo często! To jest twoje jedyne lekarstwo.

Bez miłości czyny, nawet te najwspanialsze, nie liczą się.

Pomimo tej próby, która zabiera mi wszelką radość, nie mogę jednak przestać wołać: 'Panie, napełniasz mnie radością we wszystkim, co robisz. Czy jest jakaś większa radość niż cierpieć dla miłości?'

Kiedy miłość jest głęboko zakorzeniona w duszy, objawia się na zewnątrz: jest tak łaskawy sposób odmawiania tego, czego nie możemy dać, że odmowa cieszy tak samo jak dar.

Doskonała miłość oznacza znoszenie cudzych niedoskonałości, nie dziwienie się ich słabościom, znajdowanie pociechy nawet w najmniejszych oznakach dobrych cech w nich.

W próbach i trudnościach uciekam się do Matki Maryi, której spojrzenie wystarczy, aby rozwiać każdy lęk.

Czy zdajesz sobie sprawę, że Jezus jest tam w tabernakulum specjalnie dla ciebie – tylko dla ciebie? On pali się pragnieniem, by przyjść do twojego serca… nie słuchaj demona, śmiej się z niego, idź bez lęku, by przyjąć Jezusa pokoju i miłości.

Spójrz na Jego cudowną twarz. Spójrz na Jego zamglone i zapadnięte oczy. Spójrz na Jego rany. Spójrz Jezusowi w twarz. Tam zobaczysz, jak nas kocha.

Niebo dla mnie jest ukryte w małej Hosti, gdzie Jezus, mój Oblubieniec, jest zasłonięty miłością. Idę do tego Boskiego Pieca, aby czerpać życie, a tam mój Słodki Zbawiciel słucha mnie dzień i noc.

Życie to tylko sen: wkrótce się obudzimy. A jaka radość! Im większe nasze cierpienia, tym bardziej nieograniczona nasza chwała. O! nie pozwólmy zmarnować próby, którą Jezus nam posyła.

Wielka większość ludzi używa swoich krótkowzrocznych pomysłów jako miary do mierzenia boskiej wszechmocy.

To, co Go obraża i rani Jego Serce, to brak zaufania... Twoje serce zostało stworzone, by kochać Jezusa, kochać Go namiętnie... Mamy tylko krótkie chwile naszego życia, by kochać Jezusa!

Największym honorem, jaki Bóg może uczynić duszy, nie jest dawanie jej dużo, ale proszenie o wiele.

On pragnie dać nam wspaniałą nagrodę. Wie, że cierpienie jest jedynym środkiem przygotowującym nas, by poznać Go tak, jak On zna siebie, i by stać się boskimi.