To, w co wierzysz, doświadczasz.

Być absolutnie niczym, to być poza miarą.

Kryzys nie jest tam, na zewnątrz, w świecie, lecz w naszej własnej świadomości.

Strach jest niszczącą energią w człowieku. Wysusza umysł, wypacza myślenie, prowadzi do wszelkiego rodzaju nadzwyczajnych i subtelnych teorii, absurdalnych przesądów, dogmatów i wierzeń.

Bez poznania siebie, nie ma pokoju.

Z niezliczonych złożoności musimy przejść do prostoty; musimy stać się prostymi w naszym wewnętrznym życiu i w naszych zewnętrznych potrzebach.

Nieznane nie jest mierzalne przez to, co znane. Czas nie może mierzyć tego, co ponadczasowe, wieczne, tej ogromnej rzeczy, która nie ma początku i końca... kiedy próbujemy zmierzyć coś, co jest niemierzalne, wpadając w słowa.

Nauka jest istotą pokory.

Samo pragnienie pewności, bezpieczeństwa, jest początkiem niewoli. Dopiero gdy umysł nie jest uwikłany w sieć pewności i nie szuka jej, znajduje się w stanie odkrywania.

Wielką sztuką jest posiadać obfitość wiedzy i doświadczeń - znać bogactwo życia, piękno istnienia, zmagania, nędze, śmiech, łzy - a mimo to utrzymać umysł w prostocie; a prosty umysł można mieć tylko wtedy, gdy wiesz, jak kochać.

Obserwator jest obserwowanym.

Aby zmienić świat, musimy zacząć od siebie; a to, co jest ważne w zaczynaniu od siebie, to intencja. Intencja musi polegać na zrozumieniu siebie, a nie zostawianiu tego innym, aby się przemienili lub wywołali zmiany poprzez rewolucję, zarówno lewicową, jak i prawicową. Ważne jest, aby zrozumieć, że to nasza odpowiedzialność, twoja i moja.

Bez zrozumienia procesu siebie, nie ma podstawy do myślenia, nie ma podstawy do właściwego myślenia.

Dyscyplina jest konieczna, aby powstrzymać umysł, w przeciwnym razie nie ma pokoju.

Szukać spełnienia, to zapraszać frustrację.

Bądź światłem dla siebie.

Medytacja nie jest środkiem do celu. Jest zarówno środkiem, jak i celem.

Czy kiedykolwiek siedziałeś bardzo cicho z zamkniętymi oczami i obserwowałeś ruch swojego własnego myślenia? Czy obserwowałeś, jak pracuje twój umysł? A może raczej twój umysł obserwował samego siebie w działaniu, tylko po to, by zobaczyć, czym są twoje myśli, jakie są twoje uczucia, jak patrzysz na drzewa, kwiaty, ptaki, ludzi, jak reagujesz na sugestię lub reagujesz na nową ideę? Czy kiedykolwiek to zrobiłeś?

Nie obchodzi mnie, co się stanie. To istota wewnętrznej wolności. To ponadczasowa prawda duchowa: uwolnij się od przywiązania do rezultatów, głęboko w sobie poczujesz się dobrze, bez względu na wszystko.

Człowiek, który się nie boi, nie jest agresywny, człowiek, który nie ma poczucia strachu żadnego rodzaju, jest naprawdę wolnym, spokojnym człowiekiem.

Ból sam w sobie niszczy ból. Cierpienie samo wyzwala człowieka z cierpienia.

W momencie, gdy jestem świadomy, że jestem świadomy, nie jestem świadomy. Świadomość oznacza, że obserwator nie istnieje.

Umysł nadaje sens wszystkiemu, ale sens, który nadaje, jest bezsensowny.