Uważam, że prawdziwym testem psychodelików jest to, co robisz z nimi, gdy nie jesteś pod ich wpływem, jaką kulturę budujesz, jaką sztukę, jaką technologię... To, czego brakuje w zachodnim umyśle, to poczucie więzi i powiązań z resztą życia, atmosferą, ekosystemem, przeszłością, przyszłością naszych dzieci. Gdybyśmy czuli te rzeczy, nie praktykowalibyśmy kultury tak, jak to robimy.

Dążyć do najwyższego dobra oznacza żyć dobrze, a żyć dobrze to nic innego jak kochać Boga całym sercem, całą duszą i całą myślą: dlatego oczywiste jest, że ta miłość musi być zachowana w całości i niepokonana, to jest umiar; nie powinna być pokonana przez trudności, to jest męstwo; nie powinna być podporządkowana niczemu innemu, to jest sprawiedliwość; musi rozróżniać rzeczy, aby nie zostać oszukanym przez fałszywość lub oszustwo, to jest roztropność.

Duchowość jest znacznie szersza niż jakakolwiek konkretna religia, a w szerszych jej pojęciach, które teraz nas ogarniają, nawet największa religia staje się niczym więcej jak szeroką sektą lub gałęzią jednej uniwersalnej religii, przez którą zrozumiemy w przyszłości dążenie człowieka do wieczności, boskości, wyższego ja, źródła jedności i jego próbę dotarcia do jakiejś równości, coraz większego przybliżenia wartości życia ludzkiego do wiecznych i boskich wartości.

Nie potrzebujesz wyjścia! Czy nie widzisz, że wyjście jest także częścią snu? Wszystko, co musisz zrobić, to zobaczyć sen jako sen... Gdziekolwiek cię zaprowadzi, będzie to sen. Sama idea wyjścia poza sen jest iluzoryczna. Po co gdziekolwiek iść? Po prostu zdaj sobie sprawę, że śnisz sen, który nazywasz światem, i przestań szukać wyjścia. Sen nie jest twoim problemem. Twoim problemem jest to, że lubisz jedną część swojego snu, a nie inną. Kochaj wszystko, albo nic, i przestań narzekać. Kiedy zobaczysz sen jako sen, zrobiłeś wszystko, co trzeba było zrobić.

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których ludzki duch wzlatuje ku kontemplacji prawdy; a Bóg umieścił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy – jednym słowem, poznania siebie – aby przez poznanie i miłowanie Boga ludzie mogli także dojść do pełni prawdy o sobie.

Musimy studiować z ciepłym sercem, a nie tylko z mózgiem.

Niech mądrość będzie twoim wsparciem. Niech współczucie będzie twoim przewodnikiem i słuchaj Boskiej Muzyki, która bije w każdym sercu.

Weź dzbanek pełen wody i postaw go w wodzie - teraz ma wodę wewnątrz i wodę na zewnątrz. Nie wolno nadawać mu imienia, aby głupi ludzie znów nie zaczęli mówić o ciele i duszy.

Jeśli mam być ich prawdziwym nauczycielem i opiekunem, muszę dotknąć ich serc, muszę dzielić ich radości i smutki, muszę pomóc im rozwiązywać problemy, które ich spotykają, i muszę prowadzić właściwym kanałem ich gwałtowne aspiracje młodości.

Oczyść zwierciadło swojego serca, a ujrzysz Boga.

Ludzie mogą być szczęśliwi tylko w jeden sposób, a mianowicie, jeśli są autentyczni w stosunku do siebie. Wtedy źródła szczęścia zaczynają płynąć, stają się bardziej żywi, stają się radością do zobaczenia, radością do bycia z nimi; są pieśnią, są tańcem.

Kiedy chodzisz boso, jak możesz zapomnieć o Ziemi?

Umysł zwykłego człowieka jest naprawdę blisko serca.

Chcemy czcić żywego Boga. Przez całe życie nie widziałem niczego poza Bogiem, ani ty... On jest wszędzie, mówiąc: "Jestem." W momencie, gdy poczujesz "Jestem", jesteś świadomy Istnienia. Gdzie mamy szukać Boga, jeśli nie możemy zobaczyć Go w naszych własnych sercach i w każdym żyjącym stworzeniu?

Radość i otwartość pochodzą z naszego zadowolonego serca.

Kiedy miłość i współczucie wypełniają twoje serce, znajdujesz nowość w każdej chwili, a życie staje się świętem.

Góra składa się z drobnych ziaren ziemi. Ocean składa się z drobnych kropli wody. Tak samo życie to niekończąca się seria drobnych szczegółów, działań, wypowiedzi i myśli. A konsekwencje, czy dobre, czy złe, nawet najmniejszych z nich, są dalekosiężne.

Dobroć i dobre serce są fundamentem sukcesu w tym życiu, postępu na duchowej drodze i spełniania naszych aspiracji. Nasza potrzeba ich nie ogranicza się do żadnego określonego czasu, miejsca, społeczeństwa ani kultury.

Prawdziwa harmonia musi pochodzić z serca. Nie może pochodzić z lufy broni.

Ostatecznym źródłem szczęścia nie są pieniądze i władza, lecz ciepłe serce.

Myśl jest strzałą wymierzoną w prawdę; może trafić w punkt, ale nie obejmuje całego celu. Jednak łucznik jest zbyt zadowolony z sukcesu, by pytać o coś dalej.

Najwyższą sztuką, jaką można się nauczyć, jest sztuka kochania, a ostateczna kreatywność i najwyższa sztuka rodzą się z talentu - medytacji.

Jestem zdecydowanym zwolennikiem znaczenia demokracji, nie tylko jako ostatecznego celu, ale także jako niezbędnego elementu procesu.