Dla mnie to zaczyna się i kończy na tych substancjach psychodelicznych. Synergia psylocybiny w diecie hominidów wydobyła nas z umysłu zwierzęcia i przeniosła do świata artykułowanej mowy i wyobraźni.

Praca z sercem oznacza wykorzystanie swoich uczuć i emocji, aby prowadziły cię do twojego duchowego sensu istnienia.

Boże, z Twojej dobroci, daj mi Siebie samego; bo Ty jesteś dla mnie wystarczający, a nie mogę prosić o nic mniej, co mogłoby być pełnym honorem dla Ciebie. A jeśli proszę o coś mniejszego, zawsze będę w potrzebie, bo tylko w Tobie mam wszystko.

Jeśli otworzymy oczy, jeśli otworzymy umysły, jeśli otworzymy serca, odkryjemy, że ten świat jest magicznym miejscem. Jest magiczny nie dlatego, że nas oszukuje lub zmienia się nagle w coś innego, ale dlatego, że może być tak wyrazisty i wspaniały.

Nałóg tworzy się na podstawie pamięci... Często kształtujemy naszą obecną sytuację na podstawie tych nawykowych wspomnień. Zamiast zaczynać od nowa, wracamy do tego, co robiliśmy w przeszłości... łatwiejsze dla nas niż walka przez nieznane terytoria.

W Niebie dobry Bóg spełni wszystkie moje życzenia, ponieważ nigdy na ziemi nie czyniłam swojej woli.

Aby być duchowym wojownikiem, należy mieć złamane serce; bez złamanego serca i poczucia delikatności oraz wrażliwości twoja wojowniczość jest niegodna zaufania.

Wizja artystyczna to posiadanie jasności, by zakochać się w tym, co widzisz.

Cała moja siła tkwi w modlitwie i ofierze, to moje niepokonane ramiona; one potrafią poruszyć serca o wiele lepiej niż słowa, wiem to z doświadczenia.

Kiedy naprawdę poczujesz tę równą miłość do wszystkich, gdy twoje serce rozszerzy się tak bardzo, że obejmie całe stworzenie, na pewno nie będziesz czuć potrzeby rezygnacji z tego czy tamtego. Po prostu opuścisz życie świeckie, jak dojrzały owoc opadający z gałęzi drzewa. Poczujesz, że cały świat jest twoim domem.

Wszystkie pragnienia to umysł szukający zbawienia lub spełnienia w rzeczach zewnętrznych i w przyszłości, jako substytutu radości Bycia. Dopóki jestem moim umysłem, jestem tymi pragnieniami, tymi potrzebami, pragnieniami, przywiązaniami i awersjami, a poza nimi nie ma "ja", oprócz czystej możliwości, niezrealizowanego potencjału, nasiona, które jeszcze nie wykiełkowało.

Medytacja to nie koncentracja. To zwykła świadomość. Po prostu się relaksujesz i obserwujesz oddech. W tej obserwacji nic nie jest wykluczone. Samochód brzęczy – całkowicie w porządku, zaakceptuj to. Ruch uliczny przechodzi – to w porządku, część życia. Współpasażer chrapiący obok, zaakceptuj to. Nic nie jest odrzucone. Nie należy zawężać swojej świadomości.

Pierwszy krok to: zaakceptuj siebie takim, jakim jesteś; porzuć wszystkie "powinności". Nie noś żadnych "powinno" na sercu! Nie musisz być kimś innym; nie musisz robić czegoś, co do ciebie nie należy - po prostu bądź sobą. Zrelaksuj się! i po prostu bądź sobą. Szanuj swoją indywidualność i miej odwagę podpisać się własnym podpisem. Nie kopiuj podpisów innych.

To nie ciało jest tym, co ludzie kochają, ale dusza. Ciało jest tymczasowym pojazdem. Bez duszy ciało jest jak samochód bez kierowcy. Widzę przez moje oczy, czuję przez nos, smakuję przez język, słyszę przez uszy, czuję przez skórę, myślę przez mózg i kocham przez moje serce. Ale kim jestem? Kto jest świadkiem, cieszycielem i cierpiącym, który aktywuje moje ciało?

Ach! mówi Vedanta, to nie wina Boga, że istnieje ta stronniczość, że istnieje ta rywalizacja. Kto ją tworzy? My sami. Jest chmura, która zrzuca deszcz na wszystkie pola równo. Ale tylko pole dobrze uprawiane zyskuje korzyść z tego deszczu; inne pole, które nie zostało zaorane ani pielęgnowane, nie może tego zyskuć. To nie wina chmury.

Musimy stworzyć siłę tam, gdzie jej wcześniej nie było; musimy zmienić nasze natury i stać się nowymi ludźmi z nowymi sercami, odrodzić się. Potrzebujemy jądra ludzi, w których Shakti jest rozwinięta do najwyższego stopnia, którzy wypełniają każdy zakątek osobowości i przelewają się, by nawozić ziemię. Ci, mający ogień Bhawani w sercach i umysłach, wyjdą i przeniosą płomień do każdego zakamarka naszej ziemi.

Weźmy przykład nieskończonego oceanu. Nie ma ograniczenia jego wodom. Załóżmy, że zanurzymy w nim garnek: woda jest zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz garnka. Jnani widzi, że zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz nie ma nic poza Param-atmanem. Czym jest więc ten garnek? Jest świadomością "ja". Z powodu garnka woda wydaje się podzielona na dwie części; z powodu garnka wydaje ci się, że postrzegasz wnętrze i zewnętrze. Tak się czuje, dopóki istnieje ten garnek "ja". Kiedy "ja" znika, pozostaje to, co jest. Tego nie można opisać słowami.

Koncentracja nie polega na myśleniu o jednej rzeczy. Przeciwnie, polega na wykluczaniu wszystkich myśli, ponieważ wszystkie myśli przeszkadzają poczuciu prawdziwego istnienia. Wszystkie wysiłki powinny być skierowane wyłącznie na usunięcie zasłony ignorancji. Koncentracja umysłu tylko na Jaźni doprowadzi do szczęścia lub błogości. Zbieranie myśli, powstrzymywanie ich i zapobieganie ich ucieczce na zewnątrz nazywane jest oderwaniem (vairagya). Skupienie ich w Jaźni jest praktyką duchową (sadhana). Koncentracja na sercu jest tym samym, co koncentracja na Jaźni. Serce to inne imię dla Jaźni.

Obserwuj, jak twój umysł ocenia. Ocenianie pochodzi częściowo z twojego własnego lęku. Oceniasz innych, ponieważ nie czujesz się komfortowo w swoim własnym bycie. Poprzez ocenianie dowiadujesz się, gdzie stoisz w stosunku do innych ludzi. Umysł oceniający jest bardzo dzielący. On oddziela. Oddzielenie zamyka twoje serce. Jeśli zamkniesz swoje serce przed kimś, podtrzymujesz swoje cierpienie i ich cierpienie. Przesunięcie z oceniania oznacza naukę doceniania swojej sytuacji i ich sytuacji z otwartym sercem, zamiast oceniać. Wtedy możesz pozwolić sobie i innym po prostu być, bez oddzielenia.

Łaska jest możliwa tylko u ucznia, który przeszedł długi okres dyscypliny, surowości i praktyk duchowych. Kiedy uczeń wykonał te praktyki i podążał za wskazówkami nauczyciela z pełną wiernością, prawdomównością i szczerością, wtedy najsubtelniejsza przeszkoda zostaje usunięta przez mistrza. Doświadczenie oświecenia pochodzi ze szczerego wysiłku zarówno mistrza, jak i ucznia. Kiedy wykonujesz swoje obowiązki umiejętnie i całym sercem, zbierasz owoce łaskawie. Łaska nadchodzi, gdy działanie kończy się. Shaktipata to łaska Boga przekazywana przez mistrza.

Medytacja jest najbardziej niezwykłą rzeczą, jeśli wiesz, jak to zrobić, i nie możesz tego nauczyć się od nikogo; i to jest jej piękno. To nie jest coś, czego się uczysz, technika, dlatego nie ma w niej autorytetu. Dlatego jeśli chcesz poznać siebie, obserwuj siebie, obserwuj, jak chodzisz, jak mówisz, jak jesz, co mówisz, plotki, nienawiść, zazdrość. Jeśli jesteś tego świadomy, bez żadnego wyboru, wszystko to jest częścią medytacji, a gdy idziesz, gdy podróżujesz, gdy ten ruch postępuje, cały ten ruch jest medytacją. A potem ten ruch jest nieskończony, ponadczasowy.

Serce oddaje wszystko chwili. Umysł ocenia i wstrzymuje się.

Dzieci tych starożytnych Ariów, przez łaskę Pana niech będziecie mieć tę samą dumę, niech wiara w waszych przodków wejdzie do waszej krwi, niech stanie się częścią waszych żyć, niech pracuje na zbawienie świata!