Gdybyśmy mogli poczuć, co robimy Ziemi, natychmiast byśmy przestali.

Wizja artystyczna pochodzi z umysłu wystarczająco jasnego, by zakochać się w tym, co widzimy.

Muszę przez chwilę milczeć, światy formują się w moim sercu.

Możemy siedzieć na zajęciach i słuchać bardzo ładnej teoretycznej filozofii, możemy mieć wielką wiarę w naszą inteligencję. To jest bardzo dobre i ważne. Jednak faktycznie, jeśli ta filozoficzna wiara nie wywołuje w sercu entuzjazmu do służby Panu, to jest to jak pusta dekoracja.

Jednak im bardziej dążysz do jakiegoś rodzaju doskonałości lub mistrzostwa - w moralności, sztuce czy duchowości - tym bardziej widzisz, że grasz w wyrafinowaną i wyniosłą formę starej gry ego, a osiągnięcie jakiejkolwiek wysokości jest widoczne zarówno dla ciebie, jak i dla innych tylko w kontraście z głębokością lub porażką kogoś innego.

Jeśli jesteś zadowolony z bycia nikim w szczególności, zadowolony z tego, że nie wyróżniasz się, to alignujesz się z mocą wszechświata. To, co ego postrzega jako słabość, w rzeczywistości jest jedyną prawdziwą siłą. Ta duchowa prawda jest diametralnie sprzeczna z wartościami współczesnej kultury i sposobem, w jaki warunkuje ona zachowanie ludzi.

Nie wiem, czy wszechświat, z jego niezliczonymi galaktykami, gwiazdami i planetami, ma głębsze znaczenie, czy nie, ale przynajmniej jest jasne, że my, ludzie, którzy żyjemy na tej ziemi, stoimy przed zadaniem uczynienia sobie szczęśliwego życia. Dlatego ważne jest, aby odkryć, co przyniesie największy stopień szczęścia.

Bóg przymykał oczy na czasy tej ignorancji, ale teraz mówi ludziom, że wszyscy wszędzie powinni się nawrócić. Ponieważ ustanowił dzień, w którym zamierza sądzić zamieszkałą ziemię w sprawiedliwości przez człowieka, którego wyznaczył, i dał wszystkim ludziom gwarancję, że wzbudził go z martwych.

Każdy człowiek rodzi się z zdolnością do radowania się, ale nie z umiejętnością. Ludzie myślą, że ponieważ żyją, oddychają i istnieją, to potrafią się cieszyć. To czysta głupota. Cieszenie się to wielka sztuka, to wielka dyscyplina. To tak subtelna dyscyplina, jak muzyka, poezja czy malarstwo. To największa kreatywność.

Gurus przekazują najlepszą część swojej wiedzy w milczeniu. Kiedy jesteś w ciszy, komunikują się z tobą poprzez ciszę, i w ciszy. Dla studenta, którego umysł jest w harmonii, nauka ta jest najlepszą z nauk. Ta cicha komunikacja może odbywać się niezależnie od tego, gdzie jesteś fizycznie, czy jesteś 10 000 mil stąd, czy bardzo blisko.

Dziś ludzie żyją, aby pracować, zamiast pracować, aby żyć. Zapomnieli o swoim prawdziwym celu w życiu. W rezultacie zapomnieli o swoim dharmie. Nie ma komunikacji między sercami, nie ma dzielenia się. Po utracie kontaktu z sercami innych, stajemy się całkowicie izolowani. Ale w rzeczywistości nie jesteśmy odizolowanymi wyspami, jesteśmy ogniwami tworzącymi jeden łańcuch.

Zdaj sobie sprawę z ogromnej duchowej mocy i piękna życia Chrystusa i staraj się żyć jak on żył. Chrystus nie miał narodowości. Kochał wszystkie rasy jako dzieci Boże. Staraj się poczuć to braterstwo ze wszystkimi narodami. Prawdziwe braterstwo nie może nigdy nadejść, jeśli nie poczujemy go w sercach. Takie uczucie można osiągnąć tylko przez rzeczywisty kontakt z Bogiem w naszych sercach.

Jakby król wysłał cię do kraju, abyś wykonał jedno szczególne zadanie. Przyjeżdżasz do kraju i wykonujesz sto innych zadań, ale jeśli nie wykonałeś zadania, do którego zostałeś wysłany, to jakbyś nic nie zrobił. Ludzie przychodzą na świat, by wykonywać konkretne zadania, i to jest nasz cel. Jeśli go nie wykonamy, nic nie osiągniemy.

Poza myślami nie ma niezależnej istoty zwanej światem. W głębokim śnie nie ma myśli i nie ma świata. W stanach czuwania i snu są myśli, a także jest świat. Tak jak pająk wypuszcza nić (sieci) z siebie i znowu ją wciąga do siebie, tak samo umysł projekuje świat na zewnątrz i znowu go rozwiązuje wewnątrz siebie.

Natura umysłu polega na interpretowaniu rzeczy nieistotnych jako istotnych. Umysł tworzy sztuczne potrzeby, wierząc, że nie może żyć bez nich. W ten sposób nosimy wielki ciężar przywiązań przez całe nasze życie. Przywiązanie samo w sobie jest wielkim ciężarem dla naszych umysłów. Może nigdy nie zrozumiemy rozmiaru tego ciężaru, dopóki nie uwolnimy się od niego. Ale jeśli znajdziemy radość w sobie, będziemy mogli prowadzić proste życie, wolne od niekończących się komplikacji.

Nie rezygnuj z służby oddania, nawet jeśli napotkasz niezliczone niebezpieczeństwa, liczne obelgi i niekończące się prześladowania. Nie załamuj się, że większość ludzi na tym świecie nie akceptuje przesłania czystej służby oddania. Nigdy nie rezygnuj ze swojej służby oddania i słuchania oraz śpiewania o Krishnie, który jest twoim wszystkim. Zawsze śpiewaj Święte Imię stając się pokorniejszym niż źdźbło trawy i bardziej tolerancyjnym niż drzewo.

Więc cała idea, widzisz, polega na tym, że wszystko się rozpada, więc nie próbuj tego powstrzymywać. Kiedy spadasz z urwiska, nie ma sensu trzymać się kamienia, który spada z tobą. Widzisz? Ale wszystko to robi. I znowu, to kolejny przypadek, w którym całkowicie marnujemy naszą energię, próbując powstrzymać świat od rozpadu. Nie rób tego. A potem będziesz mógł zrobić coś interesującego z wolną energią.

Istnieją umysły dociekliwe, które pragną prawdy serca, szukają jej, starają się rozwiązać problemy postawione przez życie, starają się przeniknąć do istoty rzeczy i zjawisk oraz zgłębiać siebie. Jeśli człowiek rozumuje i myśli rozsądnie, niezależnie od ścieżki, którą podąża w rozwiązywaniu tych problemów, musi nieuchronnie powrócić do siebie i zacząć od rozwiązania problemu tego, kim on sam jest i jakie ma miejsce w świecie wokół siebie.

Ono porusza się i nie porusza. Jest daleko i także blisko. Jest w tym wszystkim, ale także poza tym wszystkim. Jest bliskie tym, którzy mają moc zrozumieć to, ponieważ ono mieszka w sercu każdego człowieka; ale wydaje się odległe tym, których umysł jest zasłonięty przez chmury zmysłowości i samooszukiwania. Ono jest wewnątrz, ponieważ jest najgłębszą Duszą wszystkich stworzeń; i jest na zewnątrz jako esencja całego zewnętrznego wszechświata, wypełniając go jak wszechobecny eter.

Przyjęliśmy definicję siebie, która ograniczała siebie do źródła i do ograniczeń świadomej uwagi. Ta definicja jest żałośnie niewystarczająca, ponieważ w rzeczywistości wiemy, jak rosną mózgi, oczy, uszy i palce, serca i kości, dokładnie tak, jak wiemy, jak chodzić i oddychać, mówić i myśleć - tylko nie możemy tego wyrazić słowami. Słowa są zbyt powolne i zbyt niezdarne, by opisać takie rzeczy, a świadoma uwaga jest zbyt wąska, by śledzić wszystkie ich szczegóły.

Jeśli człowiek jest zimny i sztywny, czuje w sobie, jakby był w grobie. Nie żyje, nie potrafi cieszyć się tym życiem, ponieważ nie może wyrażać siebie i nie widzi światła i życia na zewnątrz. Co powstrzymuje człowieka od rozwoju cech serca? Jego wymagające nastawienie. Chce zrobić z miłości interes. Mówi: "Jeśli ty mnie pokochasz, ja cię pokocham". Kiedy mężczyzna zaczyna mierzyć i ważyć swoje przysługi, usługi i wszystko, co robi dla osoby, którą kocha, przestaje rozumieć, czym jest miłość. Miłość widzi ukochanego i nic więcej.

Każdy naukowiec poprzez osobiste badania i badania dopełnia siebie i swoją ludzką naturę. ... Badania naukowe stanowią dla ciebie, tak jak dla wielu innych, drogę do osobistego spotkania z prawdą, a może także uprzywilejowane miejsce do spotkania z Bogiem, Stwórcą nieba i ziemi. Nauka świeci we wszystkim swoją wartością jako dobro zdolne motywować nasze istnienie, jako wielkie doświadczenie wolności dla prawdy, jako podstawową pracę służby. Poprzez badania każdy naukowiec rośnie jako człowiek i pomaga innym zrobić to samo.

Mężczyzna podróżujący przez pole napotkał tygrysa. Uciekł, a tygrys gonił go. Dochodząc do przepaści, chwycił korzeń dzikiej winorośli i zwisał nad przepaścią. Tygrys wąchał go z góry. Drżąc, mężczyzna spojrzał w dół, gdzie, daleko w dole, czekał drugi tygrys, by go pożreć. Tylko winorośl go trzymała. Dwie myszy, jedna biała, a druga czarna, powoli zaczęły przegryzać winorośl. Mężczyzna zobaczył soczystą truskawkę obok siebie. Trzymając winorośl jedną ręką, zerwał truskawkę drugą. Jak słodka była!