Dopóki człowiek ma pragnienia, nie ma końca jego wędrówce. To tylko pragnienia sprawiają, że bierze jedno ciało po drugim. Będzie reinkarnacja, jeśli człowiek ma choćby pragnienie zjedzenia kawałka cukierka.

W jednym słowie, należy pragnąć od Boga pozbawienia pragnień. Bo to właśnie pragnienie jest źródłem wszelkiego cierpienia. Jest przyczyną powtarzających się narodzin i śmierci. To przeszkoda na drodze do wyzwolenia.

Świat trwa, ponieważ nie wszyscy mogą być wolni od pragnień. Ludzie z pragnieniami rodzą się wciąż na nowo.

Wdzięczność jest twórczą siłą, matką i ojcem miłości. To w wdzięczności istnieje prawdziwa miłość. Miłość rozwija się tylko wtedy, gdy jest tam wdzięczność. Ograniczona miłość nie oferuje wdzięczności. Ograniczona miłość jest natychmiast związana z czymś – z ciągłymi pragnieniami lub ciągłymi wymaganiami. Ale kiedy jest to miłość nieograniczona, stała miłość, wtedy wdzięczność wychodzi na pierwszy plan. Ta miłość staje się całą wdzięcznością.

Powinieneś mieć pragnienia, ale to pragnienia nie powinny mieć ciebie.

Reinkarnacja jest nieunikniona, dopóki ma się pragnienia. To tak, jakby wziąć duszę z jednej poszewki na poduszkę i włożyć ją do drugiej. Tylko jeden lub dwóch spośród wielu ludzi może być wolnych od wszelkich pragnień.

Uwolnij swoje pragnienie; nie ograniczaj go do ograniczonego. W bezgraniczności pragnienia jest twoja ostateczna natura.

Kiedy umysł jest pełen światowych pragnień, to ich natura dezorientuje umysł. Wycofaj umysł z rzeczy zewnętrznych i skieruj go do wewnątrz.

Kiedy powiesz "Chcę znaleźć Prawdę", całe twoje życie zostanie głęboko przez to zmienione. Wszystkie twoje mentalne i fizyczne nawyki, uczucia i emocje, pragnienia i lęki, plany i decyzje przejdą najbardziej radykalną transformację.

Droga każdego człowieka jest jego własną; niech realizuje swoje pragnienia, aby mógł wznieść się ponad nie do wiecznego celu.

Poświęć chwilę, aby zatrzymać się i pomyśleć o uczuciach, punktach widzenia, pragnieniach i potrzebach innej osoby. Pomyśl więcej o tym, czego chce druga osoba i jak się musi czuć.

Samo pragnienie pewności, bezpieczeństwa, jest początkiem niewoli. Dopiero gdy umysł nie jest uwikłany w sieć pewności i nie szuka jej, znajduje się w stanie odkrywania.

Nie przez zmianę miejsca możemy zbliżyć się do Tego, który jest wszędzie, ale przez pielęgnowanie czystych pragnień i cnotliwych nawyków.

Wiedza o Bogu, formowanie idei, panowanie nad pragnieniami i pasjami, rozróżnienie między tym, co należy wybrać, a tym, co należy odrzucić, to wszystko człowiek zawdzięcza swojej formie.

Nigdy nie odpoczywaj, bo nie osiągniesz prawdziwych duchowych rozkoszy, jeśli najpierw nie nauczysz się odrzucać każdego swojego pragnienia.

Miłość nie jest wybiórcza, pragnienie jest wybiórcze. W miłości nie ma obcych. Kiedy centrum egoizmu już nie istnieje, wszelkie pragnienia przyjemności i lęk przed bólem znikają; nie ma już zainteresowania poszukiwaniem szczęścia; poza szczęściem znajduje się czysta intensywność, niewyczerpana energia, ekstaza dawania z wiecznego źródła.

Jeśli celem jest uświadomienie sobie Najwyższego Bytu, należy stać się bez ego. To wymaga wysiłku własnego. Sadhak powinien ciężko pracować. Powinien szczerze modlić się o usunięcie negatywnych tendencji. Ta modlitwa nie jest po to, by osiągnąć cokolwiek ani zrealizować jakiekolwiek pragnienia. Chodzi o to, aby wyjść poza wszelkie osiągnięcia. Chodzi o to, aby przekroczyć wszystkie pragnienia.

Pozwól światu nazywać cię leniwym, bo nie biegasz jak przerażony duch. Po prostu bądź cichy w sobie. Nie przejmuj się tym, jak rzeczy powinny wyglądać, po prostu zacznij obserwować bez uprzedzeń, projekcji czy pragnień. Zauważ, jak życie płynie samo z siebie. Nic tutaj nie jest chaosem, lecz harmonią. Już jesteś w tym przepływie.

Wierzę, że Ty, O Jezu, jesteś w Najświętszym Sakramencie. Kocham Cię i pragnę Cię. Przyjdź do mego serca. Obejmuję Cię. O, nigdy mnie nie opuszczaj. Niech ognista i najczulsza moc Twojej miłości, O Panie Jezu Chryste, błagam Cię, pochłonie mój umysł, abym umarł z miłości do Twojej miłości, Który łaskawie zechciałeś umrzeć z miłości do mojej miłości.

Współczucie odnosi się do powstawania w sercu pragnienia ulżenia w cierpieniu wszystkich istot.

Nie możesz pragnąć poddania się, bo to nie jest poddanie. Poddanie pojawia się spontanicznie u ludzi, którzy czasem nawet nie mają na to słowa. Wiem, że otwartość istnieje w wielu ludziach.

Ci, którzy działają z małymi pragnieniami, są spokojni, bez zmartwień i strachu.

Całe życie osobistego ego jest nieustannie w szponach pragnienia, tj. próbą spełnienia pragnień przez rzeczy, które się zmieniają i znikają. Jednak nie ma prawdziwego spełnienia przez rzeczy przemijające.