Ego to po prostu uczucie, że masz mur między sobą a innymi. Nie ma żadnego muru. Należysz do mnie, a ja należę do ciebie. Jesteś akceptowany takim, jakim jesteś.

Jak kuglarz, oszukujący swoimi sztuczkami, ktoś zostaje zwiedziony przez egoizm, fałsz i iluzję.

Ludzka miłość to przede wszystkim egoizm; cały czas myśli tylko o małym 'ja'. To 'ja' to ego.

Strach przed śmiercią pojawia się tylko przez kruchość ego.

Służba jest najwyższą duchową dyscypliną. Modlitwa i medytacja, lub znajomość Pisma Świętego i Wedy (święte pisma Indii), nie pomogą ci osiągnąć celu tak szybko jak służba. Służba ma podwójny efekt, gasi ego i daje błogość.

Moralista to osoba, która mówi ludziom, że powinni być bezinteresowni, podczas gdy wciąż czują się jak ego, a jego wysiłki są zawsze i nieuchronnie daremne.

Twoje ego to tylko idea zaszczepiona w twoim umyśle. Jest toksyczne. Twoje ego sprawia, że stajesz się coraz bardziej szalony.

Sztuka Bycia: Stan pełni, w którym umysł funkcjonuje swobodnie i łatwo, bez poczucia drugiego umysłu lub ego stojącego nad nim z kijem.

Im więcej próbujemy polegać na Bogu, tym więcej On wydaje się testować nas przyjemnościami zmysłów i rozkoszami ego. W końcu ostatni cios, który nam zadaje, jest rzeczywiście nie do zniesienia. Ci, którzy go znoszą, sami są bogami.

Możemy wiedzieć tylko tyle, ile Bóg nam objawi. Ponieważ faktycznie, cokolwiek widzimy, zanim to trafi do naszej świadomości, jest filtrowane przez nasz skażony umysł i zdezorientowane ego. Więc co tak naprawdę możemy wiedzieć w prawdzie? To jest stan duszy.

To jedno życie nie ma formy i z natury jest puste. Jeśli przywiążesz się do jakiejkolwiek formy, powinieneś ją odrzucić. Jeśli widzisz ego, duszę, narodziny lub śmierć, odrzuć je wszystkie.

Największym wrogiem jest własne ego.

Jednak im bardziej dążysz do jakiegoś rodzaju doskonałości lub mistrzostwa - w moralności, sztuce czy duchowości - tym bardziej widzisz, że grasz w wyrafinowaną i wyniosłą formę starej gry ego, a osiągnięcie jakiejkolwiek wysokości jest widoczne zarówno dla ciebie, jak i dla innych tylko w kontraście z głębokością lub porażką kogoś innego.

Jeśli jesteś zadowolony z bycia nikim w szczególności, zadowolony z tego, że nie wyróżniasz się, to alignujesz się z mocą wszechświata. To, co ego postrzega jako słabość, w rzeczywistości jest jedyną prawdziwą siłą. Ta duchowa prawda jest diametralnie sprzeczna z wartościami współczesnej kultury i sposobem, w jaki warunkuje ona zachowanie ludzi.

Wielkość powstaje z małych rzeczy, które są szanowane i pielęgnowane. Życie każdego składa się naprawdę z małych rzeczy. Wielkość jest mentalną abstrakcją i ulubioną fantazją ego. Paradoks polega na tym, że fundamentem wielkości jest szanowanie małych rzeczy w teraźniejszym momencie, a nie dążenie do idei wielkości.

To właśnie mam na myśli mówiąc o staniu się religijnym: brak poczucia winy, brak ego, brak jakiejkolwiek podróży... po prostu bycie tu i teraz... bycie z drzewami, ptakami, rzekami, górami i gwiazdami.

Kiedy jesteś całkowicie obecny z każdym, kogo spotykasz, porzucasz koncepcyjną tożsamość, którą stworzyłeś dla tej osoby - swoją interpretację tego, kim ona jest i co zrobiła w przeszłości - i jesteś w stanie interactować bez egoicznych ruchów pragnienia i strachu. Uwaga, będąca czujną ciszą, jest kluczem.

Rzeczywistość to po prostu utrata ego. Zniszcz ego, szukając jego tożsamości. Ponieważ ego nie jest bytem, zniknie samo, a rzeczywistość zaś zabłyśnie sama.

Nie bądź opętany egotyzmem, wyobrażając sobie, że jesteś przyczyną działania, wszystko pochodzi od Boga.

Nie zwracaj uwagi na ego i jego działania, ale widź tylko światło za nimi.

Człowiek bez ego to człowiek, który nie ma ideałów. Niech to będzie kryterium, a natrafiłeś na fundament. Człowiek bez ego to człowiek bez ideałów. Jak więc ego może zostać stworzone? – brakuje samej energii. Energia pochodzi z tarcia, konfliktu, walki, woli.

Wszystkie złe cechy koncentrują się wokół ego. Kiedy ego znika, Realizacja następuje sama z siebie. W Jaźni nie ma cech dobrych ani złych. Jaźń jest wolna od wszelkich cech. Cechy dotyczą tylko umysłu.

To z powodu ego nie można zobaczyć Boga. Przed drzwiami Bożego pałacu leży pień ego. Nie można wejść do pałacu, nie przeskakując pnia.