Wszyscy powinniśmy zdać sobie sprawę, że niezależnie od miejsca i sposobu, w jaki człowiek umiera, jeśli znajduje się w stanie grzechu śmiertelnego i nie żałuje, kiedy miał taką możliwość, a tego nie uczynił, Diabeł wyrwie jego duszę z ciała w takiej rozpaczy i cierpieniu, że tylko osoba, która to przeżyła, potrafi to docenić.

Zło to skrajna manifestacja ludzkiej nieświadomości.

Ponieważ Bóg jest najwyższym dobrem, nie pozwoliłby, aby jakiekolwiek zło istniało w Jego dziełach, chyba że Jego wszechmoc i dobroć byłyby takie, by wydobyć dobro nawet ze zła.

Cokolwiek człowiek zrobi, dobro lub zło wróci do niego pewnego dnia. I zapłaci za wszystko.

Pokusa od złego przychodzi najpierw w postaci nieuporządkowanego myślenia, które sprawia, że natychmiast zapominamy o Obecności Boga. Następnie następuje realizacja złego ruchu, czy to w postaci pasji, czy gniewu. Kiedy czyn jest już dokonany i sprawa zakończona, przypomnienie o Bogu może się pojawić, ale rzadko pojawia się w obecności rzeczy, które kochamy lub nienawidzimy.

Fałszywy i zły przyjaciel jest bardziej wyniosły i niebezpieczny niż nieokiełznane zwierzę; nieokiełznane zwierzę może pożreć twoje ciało, ale zły przyjaciel pożre twój intelekt.

Złe towarzystwo zawsze należy unikać, ponieważ prowadzi do pożądliwości i gniewu, iluzji, zapomnienia celu, zniszczenia woli (brak wytrwałości) i zniszczenia wszystkiego. (Narada Bhakti Sutra)

Miłość nie oczekuje nagrody. Miłość nie zna strachu. Miłość Boska daje – nie wymaga. Miłość nie myśli źle; nie przypisuje żadnych motywów. Kochać to dzielić się i służyć.

BG Gita 3.27 „Wszystkie dobre i złe czyny są wykonywane przez cechy natury, ale egoistyczna osoba myśli: ‘Ja jestem działającym.’”

Inni popełniają wszelkiego rodzaju złe czyny, twierdząc, że karma nie istnieje. Błędnie utrzymują, że skoro wszystko jest puste, popełnianie zła nie jest złe. Tacy ludzie wpadają do piekła nieskończonej ciemności, bez nadziei na wyzwolenie. Mądrzy nie mają takiego przekonania.

Ludzką rzeczą jest błądzić, ale diabelską jest trwać w błędzie świadomie.

Uwielbienie oznacza szacunek i pokorę. Oznacza czczenie prawdziwego siebie i umniejszanie złudzeń. Jeśli potrafisz wyeliminować złe pragnienia i pielęgnować dobre myśli, nawet jeśli nic się nie ukaże, to jest to uwielbienie. Taka forma jest jej prawdziwą formą.

Cierpimy z powodu zła, które sami sobie zadajemy z naszej własnej woli, i przypisujemy je Bogu, który jest daleki od związku z nimi!

Druga klasa zła obejmuje takie zło, jakie ludzie wyrządzają sobie nawzajem, kiedy np. niektórzy z nich używają swojej siły przeciwko innym. Te zła są liczniejsze niż te pierwszego rodzaju... również pochodzą one z nas samych, chociaż sam cierpiący nie może ich uniknąć.

Każde pokusy, które są powstrzymywane, każda zła myśl, która jest powstrzymywana, każde pragnienie, które jest stłumione, każde gorzkie słowo, które jest powstrzymywane, każda szlachetna aspiracja, która jest zachęcana, każda wzniosła myśl, która jest pielęgnowana, przyczynia się do rozwoju siły woli, dobrego charakteru i osiągnięcia wiecznego błogości i nieśmiertelności.

Więcej szkody wyrządzają głupcy przez głupotę niż złoczyńcy przez zło.

Przebaczenie jest przede wszystkim osobistym wyborem, decyzją serca, by sprzeciwić się naturalnemu instynktowi odwetu.

Gdzie jest miłość i dobroć, zło nie ma miejsca, by rosnąć.

Jeśli medytujesz, a Diabeł przychodzi, każ Diabłu medytować.

Ani bogowie, ani ludzie nie mogą przewidzieć, kiedy złe uczynki przyniosą owoce.

Każdy ignoramus wyobraża sobie, że wszystko, co istnieje, istnieje w celu jego własnego dobra; jakby nie istniało nic, co istnieje, oprócz niego. A jeśli coś mu się stanie, co jest sprzeczne z jego życzeniem, wydaje ostry sąd, że wszystko, co istnieje, jest złem.

Ten, kto nie odwrócił się od złego postępowania, czyje zmysły są niekontrolowane, kto nie jest spokojny, czyj umysł nie jest w spokoju, nigdy nie osiągnie tego Atmana nawet dzięki wiedzy.

Jedyną religią, którą należy nauczać, jest religia odwagi. Zarówno w tym świecie, jak i w świecie religii, prawdą jest, że strach jest pewną przyczyną degradacji i grzechu. To strach przynosi nędzę, strach przynosi śmierć, strach rodzi zło. A co powoduje strach? Ignorancja naszej własnej natury.