Jeśli możesz porzucić dwoistość, pozostaje tylko Brahman, a ty wiesz, że jesteś tym Brahmanem, ale aby dokonać tego odkrycia, wymagana jest ciągła medytacja. Nie przeznaczaj na to określonych okresów czasu. Nie traktuj tego jako czegoś, co robisz, gdy siedzisz z zamkniętymi oczami. Ta medytacja musi być ciągła. Rób to podczas jedzenia, chodzenia, a nawet mówienia. Musi być kontynuowana cały czas.

Wielu nauczycieli powie ci, abyś wierzył; wtedy gaszą oczy rozumu i nakazują podążać tylko za ich logiką. Ale chcę, abyś zachował oczy rozumu otwarte; dodatkowo otworzę w tobie inne oko, oko mądrości.

Ci, którzy są pozbawieni współczucia, nie potrafią dostrzec tego, co widziane jest oczami współczucia.

Jak można zobaczyć, gdy oczy są otwarte, tak można zrozumieć, gdy serce jest otwarte.

Idźmy naprzód w pokoju, oczy nasze zwrócone ku niebu, jedynemu celowi naszej pracy.

Wtedy zdajemy sobie sprawę, że zdegradowany kokon, w którym się ukrywaliśmy, jest odrażający, i chcemy włączyć światła jak najjaśniej. W rzeczywistości nie włączamy świateł, ale po prostu szerzej otwieramy oczy. Łapiemy pewnego rodzaju gorączkę.

Jak wspaniała majestatyczność! Jak zdumiewające poniżenie! O wzniosła pokoro! Że Pan całego wszechświata, Bóg i Syn Boży, w ten sposób pokornie zniżył się pod postacią małego chleba, dla naszego zbawienia... W tym świecie nie mogę ujrzeć Najwyższego Syna Bożego swoimi oczami, poza Jego Najświętszym Ciałem i Krwią.

On jest prawdziwym Guru, który może objawić formę bezformowego przed twoimi oczami; który naucza prostej ścieżki, bez rytuałów i ceremonii; który nie każe ci zamykać drzwi, wstrzymywać oddechu i wyrzekać się świata; który sprawia, że dostrzegasz Najwyższego Ducha, kiedy umysł do niego przylgnie; który uczy cię spokoju wśród wszystkich twoich działań. Bez lęku, zawsze zanurzony w błogości, utrzymuje ducha jogi wśród przyjemności.

Na jeden dzień, tylko na jeden dzień, mów o tym, co nie niepokoi nikogo i przynieś pokój do tych pięknych oczu.

Pamiętaj, że nic nie jest małe w oczach Boga. Rób wszystko, co robisz, z miłością.

Czy kiedykolwiek siedziałeś bardzo cicho z zamkniętymi oczami i obserwowałeś ruch swojego własnego myślenia? Czy obserwowałeś, jak pracuje twój umysł? A może raczej twój umysł obserwował samego siebie w działaniu, tylko po to, by zobaczyć, czym są twoje myśli, jakie są twoje uczucia, jak patrzysz na drzewa, kwiaty, ptaki, ludzi, jak reagujesz na sugestię lub reagujesz na nową ideę? Czy kiedykolwiek to zrobiłeś?

Kiedy patrzysz oczami na naturę dziejącą się na zewnątrz... Patrzysz na siebie.

Módl się: O Panie, spraw, aby moje oczy widziały tylko dobro w każdym.

Spójrz na Jego cudowną twarz. Spójrz na Jego zamglone i zapadnięte oczy. Spójrz na Jego rany. Spójrz Jezusowi w twarz. Tam zobaczysz, jak nas kocha.

Zanim zapanuje pokój, konieczna jest wojna, a ta wojna musi być stoczona z samym sobą. Naszym najgorszym wrogiem jesteśmy my sami: nasze wady, nasze słabości, nasze ograniczenia. A nasz umysł to taki zdrajca! Co robi? Ukrywa nasze wady nawet przed naszymi własnymi oczami i wskazuje nam przyczynę wszystkich naszych trudności: innych! W ten sposób ciągle nas zwodzi, utrzymując nas w nieświadomości prawdziwego wroga i popycha nas w stronę tych innych, by z nimi walczyć, pokazując ich nam jako naszych wrogów.

Rzeczy, które najbardziej zasługują na naszą wdzięczność, po prostu traktujemy jako coś oczywistego. Bez powietrza nie możemy żyć dłużej niż minutę czy dwie. Codziennie wdychamy i wydychamy powietrze, ale czy kiedykolwiek czujemy wdzięczność za powietrze? Jeśli nie pijemy wody, nie przeżyjemy. Nawet nasze ciało w dużej mierze składa się z wody. Ale czy doceniamy wodę? Każdego ranka, kiedy otwieramy oczy, widzimy słońce, które błogosławi nas światłem i energią życia, które pilnie potrzebujemy. Ale czy jesteśmy wdzięczni za słońce?

Bóg jest wszędzie. Obecność Boga jest w oczach, jak i w widzianym obiekcie. Widzący i to, co widziane, to Bóg.

Jak to możliwe, że istota posiadająca tak wrażliwe klejnoty jak oczy, tak zaczarowane instrumenty muzyczne jak uszy i tak cudowną arabeskę nerwów jak mózg, może doświadczać siebie jako coś mniej niż bóg?

Chrystus nie ma teraz ciała oprócz mojego. On modli się we mnie, działa we mnie, patrzy przez moje oczy, mówi przez moje słowa, działa przez moje ręce, chodzi moimi stopami i kocha moim sercem.

Wiele oczu przechodzi przez łąkę, ale mało kto dostrzega kwiaty w niej.

Wdzięczność jest najpiękniejszą rzeczą w życiu poszukiwacza - w całym ludzkim życiu. Jeśli w twoim sercu jest wdzięczność, wtedy w twoich oczach będzie ogromna słodycz.

Radość sama w sobie jest podejściem do zdrowego rozsądku. Radość to otwieranie naszych oczu na rzeczywistość sytuacji, zamiast stawania po jednej lub drugiej stronie.

Jeśli istnieje coś takiego jak święte wyrzeczenie, to jest to wyrzeczenie się małych korzyści dla lepszych korzyści; nie dla braku korzyści, ale widzenie otwartymi oczami, co jest lepsze, a co gorsze. Nawet jeśli wybór musi być pomiędzy dwiema chwilowymi korzyściami, jedna z nich zawsze okaże się bardziej realna i trwała; to jest ta, którą należy podążać w danym czasie.