Fakt, że człowiekowi zostały dane zarówno pozytywne, jak i negatywne prawa, wspiera zasadę, że wiedza Boga o przyszłych wydarzeniach nie zmienia ich charakteru. Wielka wątpliwość, która pojawia się w naszych umysłach, jest wynikiem niewystarczalności naszego intelektu.

Żyjemy w kulturze całkowicie zahipnotyzowanej iluzją czasu, w której tzw. teraźniejszy moment odczuwany jest jako nic innego jak nieskończona kreska między przeszłością a przyszłością, którą uznaje się za nadzwyczaj ważną. Nie mamy teraźniejszości. Nasza świadomość jest niemal całkowicie pochłonięta pamięcią i oczekiwaniem. Nie zdajemy sobie sprawy, że nie było, nie ma i nie będzie innego doświadczenia niż doświadczenie teraźniejsze. Dlatego jesteśmy poza kontaktem z rzeczywistością.

Możesz pamiętać paradoks czasu, o którym wspomnieliśmy wcześniej: cokolwiek robisz, zajmuje to czas, a jednak jest to zawsze teraz. Tak więc, podczas gdy twoim wewnętrznym celem jest zaprzeczyć czasowi, twój zewnętrzny cel nieuchronnie obejmuje przyszłość i nie mógłby istnieć bez czasu. Ale zawsze jest on drugorzędny. Kiedy stajesz się niespokojny lub zestresowany, zewnętrzny cel przejął kontrolę i zapomniałeś o swoim wewnętrznym celu. Zapomniałeś, że twój stan świadomości jest podstawowy, a wszystko inne drugorzędne.

Żyj teraźniejszością. Przeszłość odeszła; przyszłość jest nieznana – ale teraźniejszość jest prawdziwa, a twoje możliwości są teraz. Musisz dostrzec te możliwości; muszą być one prawdziwe dla ciebie. Problem polega na tym, że nie mogą wydawać się prawdziwe, jeśli twój umysł jest pogrzebany w przeszłych porażkach, jeśli ciągle przeżywasz stare błędy, winy, tragedie. Walcz, aby wznieść się ponad liczne nieuniknione traumy twojego ego, uwolnij się od potępienia przeszłości i spójrz na możliwości teraźniejszości. Nie mam na myśli jakiegoś niejasnego momentu w teraźniejszości – może przyszły tydzień lub miesiąc. Mam na myśli dzisiaj, tę minutę.

Nie jesteś związany. Masz wolną wolę. Nie możesz zmienić doświadczeń, wyników Prarabdhy, ale możesz zmienić swoją przyszłość, myśląc i działając właściwie, a tym samym uczynić swoją wolę czystą i nieodpartą. Możesz osiągnąć Samo-Realizację dzięki dynamicznej woli.

Zmiana jest iluzją, ponieważ zawsze jesteśmy w miejscu, w które może nas zabrać każda przyszłość.

Nic percepowalnego nie jest rzeczywiste. Twoje przywiązanie to twoje zniewolenie. Nie możesz kontrolować przyszłości. Nie ma czegoś takiego jak wolna wola. Wola to zniewolenie. Identyfikujesz się ze swoimi pragnieniami i stajesz się ich niewolnikiem.

On nigdy się nie rodzi, nigdy nie umiera, nie ma początku ani końca, jest wieczny i nieskończony. Przez wszystkie czasy, przeszłe, teraźniejsze i przyszłe, pozostaje ten sam. Początek i rozpad Wszechświata wszystko to jest w Nim. Nic nie istnieje bez Jego istnienia. On jest wszystkim.

Twoje wspomnienia erodują. Przyszłość, którą przewidujesz, najczęściej się nie spełni, a prawdziwe bogactwo tkwi w chwili. I to niekoniecznie jakiś rodzaj "Bądź tu teraz", który sprawia przyjemność, ponieważ nie zawsze to dobrze się czuje. Ale zawsze czujesz. To jest domena uczuć. To jest pierwotne.

Dlaczego powinieneś martwić się o przyszłość? Nawet o teraźniejszość nie wiesz dokładnie. Zajmij się teraźniejszością, a przyszłość zatroszczy się o siebie sama.

Jakość twojej świadomości w tym momencie kształtuje przyszłość — która, oczywiście, może być doświadczona tylko jako Teraz.

Co nasza generacja winna pokoleniom jeszcze nienarodzonym? ... Istnieje porządek w uniwersum, który musi być szanowany, a... człowiek, obdarzony zdolnością wolnego wyboru, ponosi poważną odpowiedzialność za zachowanie tego porządku dla dobra przyszłych pokoleń.

Sytuacja przeszła już, a przyszła sytuacja jeszcze się nie ujawniła, więc istnieje luka między nimi. To zasadniczo doświadczenie bardo (życie między życiem).

Pamiętaj, że przyszłość nie jest ani nasza, ani całkowicie nie nasza, abyśmy ani nie mogli liczyć na nią jako pewną, ani nie porzucili nadziei na nią, jako pewnej nieistnienia.

Cała negatywność jest wynikiem nagromadzenia psychologicznego czasu i zaprzeczania teraźniejszości. Niepokój, lęk, napięcie, stres, zmartwienia – wszystkie formy strachu – są wynikiem zbyt dużej przyszłości i zbyt małej obecności. Wina, żal, urazy, pretensje, smutek, gorycz i wszystkie formy nieprzebaczenia są wynikiem zbyt dużej przeszłości i zbyt małej obecności.

Uważam, że prawdziwym testem psychodelików jest to, co robisz z nimi, gdy nie jesteś pod ich wpływem, jaką kulturę budujesz, jaką sztukę, jaką technologię... To, czego brakuje w zachodnim umyśle, to poczucie więzi i powiązań z resztą życia, atmosferą, ekosystemem, przeszłością, przyszłością naszych dzieci. Gdybyśmy czuli te rzeczy, nie praktykowalibyśmy kultury tak, jak to robimy.

Duchowość jest znacznie szersza niż jakakolwiek konkretna religia, a w szerszych jej pojęciach, które teraz nas ogarniają, nawet największa religia staje się niczym więcej jak szeroką sektą lub gałęzią jednej uniwersalnej religii, przez którą zrozumiemy w przyszłości dążenie człowieka do wieczności, boskości, wyższego ja, źródła jedności i jego próbę dotarcia do jakiejś równości, coraz większego przybliżenia wartości życia ludzkiego do wiecznych i boskich wartości.

Proszę, nie czekaj, aż lekarze powiedzą ci, że będziesz miała dziecko, aby zacząć się o nie troszczyć. Ono już tam jest. Cokolwiek robisz, cokolwiek myślisz, twoje dziecko to poczuje. Cokolwiek jesz, wszelkie zmartwienia, które masz na sercu, będą miały wpływ na nie. Czy możesz mi powiedzieć, że nie potrafisz się uśmiechać? Pomyśl o dziecku i uśmiechnij się dla niego, dla niej, dla przyszłych pokoleń. Proszę, nie mów mi, że uśmiech i twoje smutki nie idą w parze. To twój smutek, ale co z twoim dzieckiem? To nie jego smutek, to nie jej smutek.

Zbyt wiele troszczysz się o przeszłość i przyszłość. Wszystko to wynika z twojej tęsknoty za kontynuowaniem, za ochroną siebie przed wyginięciem. I ponieważ chcesz trwać, chcesz, aby inni towarzyszyli ci, stąd twoja troska o ich przetrwanie. Ale to, co nazywasz przetrwaniem, to tylko przetrwanie snu.

Aby stworzyć wielką przyszłość Indii, cały sekret tkwi w organizacji, gromadzeniu siły i koordynacji woli.

Społeczeństwo, które nie ceni swoich starszych ludzi, zaprzecza swoim korzeniom i zagraża swojej przyszłości. Starajmy się zwiększyć ich zdolność do samodzielnego utrzymywania się tak długo, jak to możliwe, a gdy już nie będą w stanie tego zrobić, troszczmy się o nich.

Nasza ludzka współczucie łączy nas jeden z drugim - nie w litości czy protekcjonalności, lecz jako ludzi, którzy nauczyli się przekształcać nasze wspólne cierpienie w nadzieję na przyszłość.

Przyszłość to wyobrażone Teraz, projekcja umysłu.