Bycie pełnym rzeczy oznacza bycie pustym od Boga; bycie pustym rzeczy oznacza bycie pełnym Boga.

Między Bogiem a mną nie ma „pomiędzy”.

Bóg jest równie blisko we wszystkich stworzeniach.

Jezus mógłby powiedzieć: Stałem się człowiekiem dla ciebie. Jeśli nie staniesz się Bogiem dla mnie, wyrządzasz mi krzywdę.

Pełnia radości to dostrzegać Boga we wszystkim.

Człowiek idzie daleko lub blisko, ale Bóg nigdy nie odchodzi daleko; zawsze stoi blisko, a nawet jeśli nie może pozostać wewnątrz, nie odchodzi dalej niż do drzwi.

Jesteśmy tak cennie kochani przez Boga, że nie możemy tego pojąć.

Bóg jest jak słońce, źródło wszelkiego światła. Jeśli odwrócimy się plecami do słońca, otrzymamy tylko cień lub ciemność. Ponieważ w słońcu nie ma ciemności, podobnie w Bogu nie ma zła ani zła; w Bogu jest tylko dobro i miłość. Jednak gdy odwracamy się plecami do Niego, widzimy tylko ignorancję, ciemność i Jego nieobecność.

Człowiek duchowy powinien być normalnym człowiekiem, zdrowym człowiekiem. Bóg sam w sobie jest normalny; nie jest szalony. Aby osiągnąć Boga, człowiek duchowy musi być bosko praktyczny w swoich codziennych działaniach. Duchowość nie neguje życia zewnętrznego. Musimy jednak wiedzieć, że życie zewnętrzne nie oznacza życia zwierzęcego. Życie zewnętrzne powinno być manifestacją życia boskiego w nas.

Musimy zawsze pamiętać, że Bóg jest Miłością. "Głupcem rzeczywiście jest ten, kto, żyjąc nad brzegiem Gangi, stara się wykopać małą studnię po wodę. Głupcem rzeczywiście jest człowiek, który, żyjąc w pobliżu kopalni diamentów, spędza życie, szukając szkiełek szkła." Bóg jest tą kopalnią diamentów. Rzeczywiście jesteśmy głupcami, porzucającymi Boga na rzecz legend o duchach czy latających potworach. To choroba, zniekształcone pragnienie.

Prawdziwie twórcza osoba nie jest zainteresowana dominowaniem nad nikim. Ona tak całkowicie cieszy się życiem – chce tworzyć, chce uczestniczyć z Bogiem. Kreatywność to modlitwa. A kiedy tworzysz coś, w tych chwilach jesteś z Bogiem, chodzisz z Bogiem, żyjesz w Bogu. Im bardziej jesteś twórczy, tym bardziej jesteś boski. Dla mnie kreatywność to religia. Sztuka to tylko wejście do świątyni religii.

Nic nie może tak bardzo poniżyć nas przed miłosierdziem i sprawiedliwością Bożą, jak rozważanie Jego dobrodziejstw i naszych własnych grzechów. Rozważmy więc, co On dla nas uczynił, a co my uczyniliśmy przeciwko Niemu; wspomnijmy nasze grzechy szczegółowo, a Jego łaskawe dobrodziejstwa w podobny sposób, pamiętając, że wszystko, co jest dobre w nas, nie jest nasze, lecz Jego, a wtedy nie musimy bać się próżności ani samouwielbienia.

Ostatecznie nie ma czegoś takiego jak "moja świadomość", jest tylko jedna świadomość i poczucie połączenia z tą jedną świadomością (czuję to nieprzerwanie, dlatego mogę powiedzieć, że wiem to na pewno), poczucie tego połączenia z jedną świadomością, która przenika wszechświat, która w niektórych tradycjach nazywana jest Bogiem, poczucie tego uwalnia cię od strachu, od lęku i przenosi cię do bardzo głębokiego miejsca pokoju, ale także do wyższego stanu życia.

Przyjmuj życie takim, jakie jest, i śmierć taką, jaka jest. Śmierć jest naprawdę piękna; gdyby była zła, Bóg nie pozwoliłby, aby nas dotknęła. To naprawdę wolność, wejście w inne, wyższe życie. Musimy wykorzystać to życie, aby zrealizować życie poza tym. Poza tym ogrodem ziemskim znajduje się nieskończona kraina, gdzie spotykamy tych, których uważaliśmy za straconych. Chociaż nie powinniśmy szukać śmierci, gdy przychodzi, powinniśmy wiedzieć, że jest to ostateczny egzamin za wielką nagrodę.

Mędrcy nadali Najwyższemu imię A-U-M, które stanowi korzeń wszelkiego języka. Pierwsza litera „A” jest dźwiękiem-matką, będąc naturalnym dźwiękiem wydawanym przez każdą istotę, gdy gardło jest otwarte, a żaden dźwięk nie może być wydany bez otwarcia gardła. Ostatnia litera „M”, wypowiadana przez zamknięcie warg, kończy wszelką artykulację. Kiedy dźwięk przemieszcza się od gardła do warg, przechodzi przez dźwięk „U”. Te trzy dźwięki obejmują więc całe pole możliwego dźwięku artykułowanego. Ich połączenie nazywane jest Aksharą lub nieśmiertelnym słowem, Dźwiękiem-Brahmanem lub Słowem-Bogiem, ponieważ jest to najbardziej uniwersalne imię, które można nadać Najwyższemu.

Nasi biedni ludzie to wspaniali ludzie, bardzo kochani. Nie potrzebują naszej litości i współczucia. Potrzebują naszej rozumiejącej miłości i potrzebują naszego szacunku. Musimy powiedzieć biednym, że są kimś dla nas, że również oni zostali stworzeni przez tę samą kochającą rękę Boga, by kochać i być kochani.

Czcij Boga, brzydź się grzechem.

Kiedy twoja świadomość staje się nieruchomym lustrem, nieruchomym jeziorem, cichym zbiornikiem energii, Bóg odbija się w nim.

Bóg nie jest osobą, ale kreatywnością, nie stwórcą, ale kreatywnością.

Nie należy go brać w gorącym klimacie. Jeśli jesteś w miejscu chłodnym i spokojnym, jesteś sam i twoje myśli są skierowane ku Bogu, wtedy możesz wziąć jogiczne lekarstwo.

Bogowie i widzący z dawnych czasów, którzy poznali (Brahmana), osiągnęli wieczny spokój – a inni nie.

Jesteś Bogiem. Nie jesteś ego. Jesteś Bogiem!

Medytuj nad Wiedzą i Wieczną Błogością, a także zaznasz błogości. Błogość jest rzeczywiście wieczna, tylko zakryta i przesłonięta przez ignorancję. Im mniej przywiązania do zmysłów, tym większa miłość do Boga.