Nie bój się. Ludzkie narodziny są pełne cierpienia i trzeba wszystko znosić cierpliwie, wymawiając Imię Boga. Nikt, nawet Bóg w ludzkiej postaci, nie może uciec przed cierpieniem ciała i umysłu.

Jeśli nie odnalazłeś Boga w swojej własnej duszy, cały świat będzie wydawał się dla ciebie bezsensowny.

Religia sufichów to religia serca. Główna zasada sufizmu to rozważać serce innych, aby w przyjemności i nieprzyjemności swojego bliźniego widzieć przyjemność i nieprzyjemność Boga.

Jeśli Bóg wydaje się powolny w odpowiedzi, to dlatego, że przygotowuje dla nas lepszy dar. On nas nie odmówi. Bóg wstrzymuje to, do czego jeszcze nie jesteśmy gotowi. On pragnie, byś miał żywe pragnienie Jego największych darów. Wszystko to oznacza, módl się zawsze i nie trać odwagi.

Kto ma Boga, temu niczego nie brakuje. Bóg wystarcza.

Jeśli nazywamy siebie dziećmi Bożymi, to inni również są dziećmi Bożymi.

Istnieją tylko dwie podstawowe miłości... miłość do Boga prowadząca do zapomnienia o sobie, lub miłość do siebie prowadząca do zapomnienia o Bogu i zaparcia się Go.

Im bliżej Boga, tym prostszy się stajesz.

Święci radowali się z ran i prześladowań, ponieważ przez ich przebaczenie mieli coś, co mogli ofiarować Bogu, kiedy się do Niego modlili.

Jeśli wykonasz dobry czyn, kasuje to efekty twoich złych uczynków. Jeśli ktoś się modli, wypowiada Imię Boga i myśli o Nim, efekty zła są anulowane.

Gdziekolwiek znajdziemy nauki, stowarzyszenie i inspirację do oczyszczenia naszego życia, do prowadzenia życia w integralności i pokorze, oraz do życia w duchu bezinteresownej służby, tam znajdziemy najgłębsze doświadczenie Boga.

Bóg ukochał nas, zanim nas stworzył; a Jego miłość nigdy nie zmniejszyła się i nigdy się nie zmniejszy.

Trwaj w pokoju, usuń troski, nie zwracaj uwagi na to, co się dzieje, a będziesz służył Bogu zgodnie z Jego dobrą wolą i odpoczniesz w Nim.

Twoje własne wysiłki "nie doprowadziły do tego", tylko Bóg – ale raduj się, jeśli Bóg znalazł użytek z twoich wysiłków w Jego pracy.

Świętość to postawa serca, która czyni nas pokornymi i małymi w ramionach Boga, świadomymi naszej słabości, i pełnymi ufności - w najbardziej śmiałym sposobie - w Jego Ojcowską dobroć.

W zmierzchu życia Bóg nie będzie nas sądził na podstawie naszych ziemskich dóbr i ludzkiego sukcesu, ale raczej na podstawie tego, jak bardzo kochaliśmy.

Cisza jest pierwszym językiem Boga.

... nasza naturalna Wola to mieć Boga, a Dobra Wola Boga to mieć nas; i nigdy nie przestaniemy pragnąć ani tęsknić, aż będziemy Go mieć w pełni radości: a wtedy już nie będziemy pragnąć.

Droga jest wąska. Kto pragnie podróżować nią łatwiej, musi porzucić wszystko i używać krzyża jako swojej laski. Innymi słowy, musi być naprawdę gotów do dobrowolnego cierpienia dla miłości Boga we wszystkim.

Prorocy wyrażają nawet swoje zdziwienie, że Bóg zwraca uwagę na człowieka, który jest zbyt mały i zbyt nieistotny, aby zasługiwał na uwagę Stwórcy; jak zatem inne istoty żywe mogą być uważane za odpowiednie obiekty Boskiej Opatrzności!

Bóg jest wielką podziemną rzeką, której nikt nie może tamować ani zatrzymać.

Prawdziwy mistrz duchowy nie różni się od Najwyższej Osobowej Istoty Boga. Jeśli ktoś nie może powiedzieć, że mistrz duchowy jest osobistą manifestacją Najwyższej Osobowej Istoty Boga, nie będzie w stanie wypowiedzieć Świętego Imienia Pana.

Wiara jest zjednoczeniem Boga i duszy.