Muszisz rozbić skorupkę, jeśli to, co w niej jest, ma wyjść, bo jeśli chcesz rdzeń, musisz złamać skorupkę.

Jeśli nie widzisz swojej natury, nie powinieneś krytykować dobroci innych. Oszukiwanie siebie nie daje żadnej korzyści. Dobre i złe są wyraźnie odróżnialne. Przyczyna i skutek są jasne. Ale głupcy nie wierzą i wpadają prosto do piekła wiecznej ciemności, nawet o tym nie wiedząc. Tym, co ich powstrzymuje od wiary, jest ciężar ich karmy. Są jak ślepi ludzie, którzy nie wierzą, że istnieje coś takiego jak światło. Nawet jeśli im to wyjaśnisz, nadal nie będą wierzyć, ponieważ są ślepi. Jak mogą rozróżnić światło?

Mówi się o Panu Buddzie, że pokazał ludziom miłość i współczucie, widząc jak cała ludzkość idzie do piekła z powodu zabijania zwierząt. Dlatego pojawił się, by nauczać ahimsy, nieprzemocy, mając współczucie dla zwierząt i ludzi. W religii chrześcijańskiej także jasno stwierdzono: 'Nie zabijaj'. Tak więc wszędzie zabijanie zwierząt jest ograniczone. W żadnej religii nie jest dozwolone niepotrzebne zabijanie zwierząt. Ale nikt się tym nie martwi. Proces zabijania rośnie, a reakcje także. Co dziesięć lat pojawia się wojna. To są reakcje.

Gdyby piekło było możliwe, byłoby najkrótszą drogą do najwyższego nieba. Albowiem prawdziwie Bóg kocha.

Tak jak muszla, miąższ i ziarno owocu powstają z jednego nasionka drzewa, tak z jednego Pana powstaje cała kreacja, zarówno żywa, jak i martwa, duchowa i materialna.

To twoje przywiązanie tworzy piekło.

Wyjęcie zielonego orzecha z jego skorupy jest prawie niemożliwe, ale jeśli wyschnie, wystarczy lekki dotyk, by to zrobić.

Umysł musi stać się sługą intelektu, a nie niewolnikiem zmysłów. Musi rozróżniać i oddzielać się od ciała. Jak dojrzały owoc tamaryndowca, który staje się luźny wewnątrz skorupy, musi być niezwiązany z tą skorupą, tym casementem zwanym ciałem.

Inni popełniają wszelkiego rodzaju złe czyny, twierdząc, że karma nie istnieje. Błędnie utrzymują, że skoro wszystko jest puste, popełnianie zła nie jest złe. Tacy ludzie wpadają do piekła nieskończonej ciemności, bez nadziei na wyzwolenie. Mądrzy nie mają takiego przekonania.

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ponieważ nie mogą zabić duszy. Raczej bójcie się Tego, który może zniszczyć zarówno duszę, jak i ciało w piekle. — Mateusz 10:28

Kapitalizm sam się zlikwiduje, ale zanim to nastąpi, zapłacisz 50 dolarów za latte, ponieważ inflacja doprowadzi do ubóstwa wszystkich z nas, zanim ludzie zdenerwują się na tyle, aby zdać sobie sprawę, że całe sto ostatnich lat postępu gospodarczego było tak naprawdę grą w muszki, mającą na celu tworzenie miliarderów, podczas gdy wielkie masy ludzi widziały, jak ich standard życia jest erodowany i niszczony.

Niebo i Piekło to wymysł nieświadomych umysłów.

Większość z nas jest przekonana, że jesteśmy naszymi ego, czyli tym, kim myślimy, że jesteśmy. Ego jest częścią naszej inkarnacji. Umiera z ciałem, dlatego tak boimy się śmierci. Śmierć przeraża to, kim myślisz, że jesteś, szczególnie jeśli myślisz, że jesteś tym ciałem.

Ci, którzy nazywają mnie Bogiem, upadną w głęboką studnię piekła. Uważaj mnie za jednego z Jego sług i nie miej co do tego żadnych wątpliwości. Jestem sługą Najwyższego Bytu i przyszedłem, by zobaczyć cudowną dramę życia.

Bóg nie jest sprawiedliwością. Sprawiedliwość jest w jego naturze, ale miłość dominuje. Ludzie przywiązują taką wagę do działań i ich rezultatów. Nie wiedzą, że ponad działaniem i rezultatem istnieje prawo, które może pochłonąć ogień piekielny, które może dominować nawet jeśli cały świat tonie w powodzi zniszczenia; nie wiedzą, że siła miłości jest większa niż jakakolwiek inna.

Tybetański Lama powiedział do mnie: „Najlepsze miejsce, Ram Dass, to połowa drogi między nadzieją a beznadzieją”. Więc mogę napisać scenariusz na XXI wiek w dowolnym kierunku. Jeden z nich to, że wszystko idzie do piekła i że to naprawdę ciemna era.

Chociaż działalność oddanego i przewinienia pseudo-oddanych wydają się podobne, istnieje niebo i piekło różnicy – jak mleko i wodny roztwór wapna.

Wiara to to, co zostaje, gdy wszystkie twoje przekonania zostały zniszczone.

Niebo i piekło to twory pragnienia.

Jeśli w tym piekle świata można wprowadzić choćby na jeden dzień trochę radości i pokoju do serca jednej osoby, to tylko to jest prawdziwe; tego nauczyłem się po całym życiu cierpień; wszystko inne to tylko marzenia.

Mówi się, że żadne drzewo nie urośnie do nieba, jeśli jego korzenie nie sięgną piekła.

Piekło to nie kara, to trening.

Jakakolwiek forma cierpienia często prowadzi do gotowości. Można powiedzieć, że pęka skorupa egoistycznego umysłu, z którym wielu ludzi utożsamia się jako "ja". Życie łamie tę skorupę, a gdy pęknięcie jest obecne, łatwiej docierają do nas nauki duchowe.