Joga, którą praktykujemy, nie jest tylko dla nas, ale dla Boskiego; jej celem jest realizowanie woli Boskiego w świecie, wprowadzenie duchowej transformacji oraz sprowadzenie boskiej natury i boskiego życia do mentalnej, witalnej i fizycznej natury i życia ludzkości. Jej celem nie jest osobista Mukti, chociaż Mukti jest niezbędnym warunkiem jogi, lecz uwolnienie i transformacja człowieka. Nie chodzi o osobisty Ananda, ale o sprowadzenie boskiego Anandy - Królestwa Niebios Chrystusa, naszego Satyayuga - na ziemię.

Ci, którzy zachowują się z moralnością, uczciwością i konsekwencją, nie muszą bać się sił nieludzkości i okrucieństwa.

Indywidualny spokój toruje drogę do pokoju na świecie. Osiągnięcie wewnętrznego spokoju to największa praca, jaką możesz wykonać dla ludzkości.

Kto nie odpłaca przysługi, ten jest piętnem ludzkości.

Jeśli każdy z nas nauczy się odnosić do siebie nawzajem z większą współczuciem, z poczuciem więzi i głębokim uznaniem naszej wspólnej ludzkiej natury, a co ważniejsze, przekaże to naszym dzieciom, wierzę, że to może znacznie pomóc w zmniejszeniu wielu konfliktów i problemów, które widzimy dzisiaj.

Sri Yukteswar często żartował delikatnie z powszechnych niewłaściwych pojęć o wyrzeczeniu. "Żebrak nie może wyrzec się bogactwa", mówił mistrz. "Jeśli mężczyzna lamentuje: 'Mój interes upadł; moja żona mnie opuściła; wyrzeknę się wszystkiego i wejdę do klasztoru', o jaką ofiarę ze świata on mówi? On nie wyrzekł się bogactwa i miłości; to one wyrzekły się jego!" Święci tacy jak Gandhi zrobili nie tylko materialne poświęcenia, ale również trudniejsze wyrzeczenie się egoistycznych motywów i prywatnych celów, łącząc swoją najgłębszą istotę w nurcie ludzkości jako całości.

Piękno i urok bezinteresowanej miłości i służby nie powinny zniknąć z powierzchni tej ziemi. Świat powinien wiedzieć, że życie poświęcone jest możliwe, że życie inspirowane miłością i służbą ludzkości jest możliwe.

W Chrystusie i przez Chrystusa człowiek zyskał pełną świadomość swojej godności, wysokości, na którą został wzniesiony, niezrównanej wartości swojej własnej ludzkości oraz sensu swojego istnienia.

Wiele czynników, które nas dzielą, jest w rzeczywistości znacznie bardziej powierzchownych niż to, co nas łączy. Pomimo wszystkich rzeczy, które nas różnią — rasa, język, religia, płeć, bogactwo i tak dalej — wszyscy jesteśmy równi pod względem naszej podstawowej ludzkiej natury.

W ofierze, którą Jezus Chrystus składa z siebie na Krzyżu za swoją oblubienicę, Kościół... w pełni ukazuje się ten plan, który Bóg wdrukował w ludzką naturę mężczyzny i kobiety od ich stworzenia.

Cała inna miłość gaśnie przez miłość własną; dobroczynność, ludzkość, sprawiedliwość, filozofia, giną pod nią.

Narodzi się nowa ludzkość, pełniejsza w koncepcji i bogatsza w doświadczenie oraz osiągnięcia we wszystkich dziedzinach. Radość życia będzie należała do każdego człowieka, miłość będzie dominować w społeczeństwie ludzkim, prawda i cnota będą panować na świecie, pokój na ziemi będzie trwały, a wszyscy będą żyć w spełnieniu pełni życia w Świadomości Boga.

Dusze ludzi, w drodze do życia na Ziemi, przechodzą przez pokój pełen świateł; każda bierze świecę - często tylko iskierkę - by prowadziła ją w ciemnym kraju tego świata. Jednak niektóre dusze, dzięki rzadkiemu szczęściu, zatrzymują się na dłużej – mają czas, by chwycić garść świec, które splatają w pochodnię. To oni są nosicielami pochodni ludzkości – poeci, wieszczki i święci, którzy prowadzą i podnoszą ród z ciemności ku światłu. To oni są prawodawcami i zbawcami, niosącymi światło, wskazującymi drogę i mówiącymi prawdę, a bez nich ludzkość zagubiłaby się w ciemności.

Wyobraź sobie, co by się stało, gdyby praktykujący lekarze, ci, którzy mieli bezpośredni kontakt z cierpiącą ludzkością, mieli jakieś pojęcie o wschodnich systemach leczenia. Duch Wschodu przechodzi przez każdą porę ciała jak balsam na wszelkie cierpienia.

Jako ludzie każdy z nas ma odpowiedzialność za troskę o ludzkość. Wyrażanie troski o innych przynosi wewnętrzną siłę i głęboką satysfakcję. Jako istoty społeczne, ludzie potrzebują przyjaźni, ale przyjaźń nie pochodzi z bogactwa i władzy, lecz z okazywania współczucia i troski o innych.

Tak jak prawdziwy humor to śmiech z samego siebie, prawdziwa ludzkość to poznanie samego siebie.

Fizycznie jesteś tożsamy z kosmiczną materią i nierozłączny z nią, a społecznie jesteś nierozłączny z ogromną masą ludzkości.

To, co prawdziwe, nie umiera, to, co nierzeczywiste, nigdy nie żyło. Ustaw swój umysł właściwie, a wszystko będzie w porządku. Kiedy wiesz, że świat jest jeden, że ludzkość jest jedna, będziesz działać zgodnie z tym. Ale przede wszystkim musisz zadbać o to, jak się czujesz, myślisz i żyjesz. Dopóki w tobie nie ma porządku, nie będzie go w świecie.

Duża część przemocy, którą ludzkość doświadcza w naszych czasach, ma swoje źródło w nieporozumieniach oraz odrzuceniu wartości i tożsamości obcych kultur. Turystyka poprawia relacje między jednostkami i narodami; kiedy są one serdeczne, szanujące i oparte na solidarności, stanowią, można powiedzieć, otwarte drzwi do pokoju i harmonijnego współżycia.

Nikt z nas nie jest sam na tym świecie; każdy z nas jest niezbędnym elementem wielkiego mozaikowego obrazu ludzkości jako całości.

Wojna to porażka dla ludzkości.

Prawdziwa asceza w celu odnalezienia własnej duszy i dla dobra ludzkości zasługuje na szacunek.

Ewangelia życia nie jest tylko dla wierzących: jest dla wszystkich. Kwestia życia oraz jego obrona i promowanie nie jest tylko troską chrześcijanina. Choć wiara daje specjalne światło i siłę, ta kwestia pojawia się w każdej ludzkiej świadomości, która szuka prawdy i troszczy się o przyszłość ludzkości. Życie z pewnością ma wartość świętą i religijną, ale ta wartość w żaden sposób nie jest troską tylko wierzących. Wartość, o którą chodzi, jest wartością, którą każdy człowiek może uchwycić w świetle rozumu; w ten sposób dotyczy to każdego.