Większość ludzi lubi żyć w iluzjach.

Tłumy tworzą iluzje.

Nie jesteś nagi, kiedy zdejmujesz ubrania. Wciąż nosisz swoje religijne założenia, uprzedzenia, lęki, iluzje, złudzenia. Kiedy zrzucisz kulturowy system operacyjny, wtedy zasadniczo stoisz nago przed inspekcją własnej psychiki.

Widzimy tylko tekst, a nie papier, na którym jest napisany. Papier jest tam, niezależnie od tego, czy tekst jest na nim, czy nie. Tym, którzy uważają tekst za prawdziwy, musisz powiedzieć, że jest on nieprawdziwy - iluzją - ponieważ spoczywa na papierze. Mądra osoba patrzy na papier i tekst jako na jedno.

Gdziekolwiek istnieje pragnienie, tam istnieje ego, a gdziekolwiek istnieje ego, tam istnieje iluzja, ponieważ ego jest największą iluzją, jaką istnieje. Nawet u żebraka, który niczego innego nie ma, znajdziesz to samo ego, jakie znajdziesz u Aleksandra Wielkiego, ponieważ pragnienie jest takie samo. Aleksander Wielki może mieć dużo pieniędzy i dużą władzę, ale to nie ma znaczenia; on nadal pragnie. Żebrak może nie mieć nic, ale on także pragnie.

Wszystkie problemy to iluzje umysłu.

W ciele gra muzyka nieskończona, chociaż bez instrumentów strunowych. Ta muzyka Słowa przenika całe stworzenie. Kto ją słucha, uwalnia się od wszelkiej iluzji.

Iluzja w całym jest iluzją. Nie ma jej końca, tak jak nie ma końca wyobraźni.

Wszystko, co się dzieje, jest przyczyną tego, co się dzieje. Przyczyn jest niezliczona ilość; pomysł jednej przyczyny to iluzja.

Wszystkie religie, wszystkie te śpiewy, jedna pieśń. Różnice to tylko iluzja i próżność. Światło słońca wygląda trochę inaczej na tej ścianie niż na tamtej, a dużo inaczej na tej innej, ale to wciąż jedno światło.

Żyjemy w kulturze całkowicie zahipnotyzowanej iluzją czasu, w której tzw. teraźniejszy moment odczuwany jest jako nic innego jak nieskończona kreska między przeszłością a przyszłością, którą uznaje się za nadzwyczaj ważną. Nie mamy teraźniejszości. Nasza świadomość jest niemal całkowicie pochłonięta pamięcią i oczekiwaniem. Nie zdajemy sobie sprawy, że nie było, nie ma i nie będzie innego doświadczenia niż doświadczenie teraźniejsze. Dlatego jesteśmy poza kontaktem z rzeczywistością.

Zmiana jest iluzją, ponieważ zawsze jesteśmy w miejscu, w które może nas zabrać każda przyszłość.

Życie Zen zaczyna się zatem od rozczarowania dążeniem do celów, które tak naprawdę nie istnieją – dobra bez zła, spełnienia ja, które nie jest niczym więcej niż ideą, i jutra, które nigdy nie nadchodzi.

Śmierć jest największą iluzją ze wszystkich.

Rozczarowanie wynika z usunięcia iluzji.

Świat jest iluzją. Dlaczego jest nierealny? Ponieważ żadne z wiedzy nie pozostanie trwałe, jako prawdziwa wiedza. Miałem wiele tożsamości; byłem dzieckiem, byłem chłopcem, byłem nastolatkiem, byłem mężczyzną w średnim wieku, byłem starcem. Jak inne tożsamości, które myślałem, że będą trwałe, nigdy takimi nie były. W końcu stałem się bardzo stary... Więc która tożsamość pozostała ze mną szczera?

Jeśli chcesz pozostać w stanie iluzji, pozostań w nim. Ale zawsze możesz się obudzić.

Kiedy jesteś wolny od złudzeń, możesz cieszyć się iluzją. Ciesz się snem, ale ciesz się snem, będąc wolnym.

Czyste doznania fizyczne, status społeczny, atrakcyjność seksualna i poczucie bycia zwycięzcą są generalnie powierzchowne, dlatego ludzie pragną ich powtarzalnie. Jedynym celem wartym osiągnięcia jest całkowita wolność bycia sobą, bez iluzji i fałszywych przekonań. Przeszłość i przyszłość istnieją tylko w wyobraźni. Wszystko, co zrobiłeś wcześniej, nie ma rzeczywistości. Wszystko, co zrobisz później, nie ma rzeczywistości. Tylko to, co robisz teraz, jest prawdziwe.

Wszystkie praktyki duchowe są iluzjami stworzonymi przez iluzjonistów, by uciec od iluzji.

Wszystko, mąż, żona, a nawet ciało, jest tylko iluzją. Są to wszystko kajdany iluzji. Dopóki nie uwolnisz się od tych więzów, nigdy nie będziesz w stanie przejść na drugą stronę świata.

Nie ma żadnych kroków do samorealizacji. Nie ma w tym nic stopniowego. Dzieje się to nagle i jest nieodwracalne. Przechodzisz do nowego wymiaru, z którego poprzednie wydają się jedynie abstrakcjami. Podobnie jak o wschodzie słońca widzisz rzeczy takimi, jakimi są, tak przy samorealizacji widzisz wszystko takim, jakie jest. Świat iluzji zostaje pozostawiony za sobą.

Wszystkie iluzje przychodzą i odchodzą, ale dusza pozostaje niezmieniona.