Nawet teraz wiem to: tak, wszystkie moje nadzieje się spełnią... tak... Pan uczyni dla mnie cuda, które nieskończenie przewyższą moje niezmierzone pragnienia.

Nie masz nic do stracenia. Jedynym, co możesz stracić, jest twój stres i zmartwienia, małostkowość, strach i niepokój. A strach i niepokój, stres i zmartwienia w małym, wąskim umyśle nie pozwolą umysłowi być wolnym, nie pozwolą umysłowi doświadczyć swojego nieskończonego potencjału, nie pozwolą umysłowi stać się silniejszym na tej planecie.

Sri Ramakrishna jest o wiele większy, niż rozumieją go jego uczniowie. Jest ucieleśnieniem nieskończonych duchowych idei, zdolnych do rozwoju w nieskończoność.... Jeden rzut jego łaskawych oczu może stworzyć sto tysięcy Vivekanandów w tej chwili. Jeśli teraz wybierze działać przeze mnie, czyniąc mnie swoim narzędziem, mogę tylko pokłonić się jego woli.

Ponadto wszechświat jako całość jest nieskończony, ponieważ cokolwiek jest ograniczone, ma zewnętrzną granicę, która je ogranicza, a taka granica jest określona przez coś poza nią. Ponieważ wszechświat nie ma granicy, nie ma ograniczenia; a ponieważ brakuje mu granicy, jest nieskończony i nieograniczony. Ponadto wszechświat jest nieskończony zarówno pod względem liczby swoich atomów, jak i rozmiaru swojej pustki.

Lecz cóż, za tymi pozorami, jest ta pozorna tajemnica? Widzimy, że jest to Świadomość, która utraciła siebie, powracająca znowu do siebie, wychodząca z ogromnego zapomnienia siebie, powoli, boleśnie, jako życie, które ma być czujące, półczujące, ledwie czujące, całkowicie czujące, a na koniec walczy, aby stać się czymś więcej niż tylko czującym, by znów być bosko samoświadomym, wolnym, nieskończonym, nieśmiertelnym.

Kiedy stajesz się komfortowy z niepewnością, w twoim życiu otwierają się nieskończone możliwości. Oznacza to, że strach nie jest już dominującym czynnikiem w tym, co robisz, i nie powstrzymuje cię już przed podjęciem działania, aby rozpocząć zmiany. Rzymski filozof Tacyt słusznie zauważył, że „pragnienie bezpieczeństwa stoi w opozycji do każdej wielkiej i szlachetnej działalności”. Jeśli niepewność jest dla ciebie nieakceptowalna, zamienia się w strach. Jeśli jest całkowicie akceptowalna, zamienia się w żywotność, czujność i kreatywność.

Idea nagrody i kary wynika również z tego prawa. Cokolwiek zasiejemy, musimy to zebrać. Nie może być inaczej. [...] Jeśli ktoś spędzi całe swoje życie na złym myśleniu i grzechu, to bezcelowe jest szukać szczęścia w życiu pozagrobowym; ponieważ nasze życie pozagrobowe nie jest kwestią przypadku, lecz wynika z reakcji na nasze obecne działania. [...] Powinniśmy jednak nigdy nie zapominać, że wszystkie te idee nagrody i kary istnieją w obrębie względności lub ograniczenia. Żadna dusza nie może być potępiona wiecznie przez swoje skończone złe czyny; bo przyczyna i skutek zawsze muszą być równe. Zatem nasz zdrowy rozsądek podpowiada, że teoria wiecznego potępienia i wiecznego nieba jest niemożliwa i nielogiczna, ponieważ żadna skończona akcja nie może stworzyć nieskończonego rezultatu. Zatem według Wedanty celem ludzkości nie jest ani doczesna przyjemność, ani ból, lecz Mukti, czyli absolutna wolność; a każda dusza świadomie lub nieświadomie zmierza w kierunku tego celu przez różne doświadczenia życia i śmierci.

Miej "wieczne czekanie", nieskończoną cierpliwość. Kiedy masz nieskończoną cierpliwość, zrozumiesz, że Bóg należy do ciebie. Niezależnie od tego, czy przez świadomość, czy przez praktykę, dojdziesz do tego samego miejsca.

Tylko w ludzkiej formie życie może osiągnąć swój ostateczny cel, którym jest realizacja wszechobecnej i nieskończonej Boskości.

Nieskończona siła to religia i Bóg.

Kiedy malujesz, zapominasz o wszystkim, oprócz swojego obiektu. Kiedy jesteś zbyt pochłonięty tym, tracisz w tym siebie. A gdy się w tym zatracisz, twój egoizm maleje. A kiedy ego maleje, pojawia się miłość nieskończona.

Natura dała ci tę inteligencję, by szukać i odkrywać Nieskończoność, a nie by liczyć ograniczone liczby.

Wszystkie strumienie umysłu ostatecznie wpływają do Jednego oceanu Bytu. Istnieje wiele ścieżek dla umysłu, ale nie ma ścieżek dla Serca, ponieważ Serce jest nieskończone i wypełnia wszystko.

Jesteś tak przyzwyczajony do myślenia o sobie jako o ciałach posiadających świadomość, że nie możesz sobie wyobrazić świadomości jako posiadającej ciała. Kiedy uświadomisz sobie, że istnienie ciała to tylko stan umysłu, ruch w świadomości, że ocean świadomości jest nieskończony i wieczny, a kiedy jesteś w kontakcie ze świadomością, jesteś tylko świadkiem, będziesz w stanie wycofać się poza świadomość całkowicie.

Więc to, czego Jezus nauczał, musi być zrozumiane na najgłębszym poziomie, i to jedno z najlepszych powiedzeń, które pokazuje, że mówił w ten sposób. W książce „Objawienia od Chrystusa” odkryłem coś, co powiedział Yogananda. Jezus powiedział syn ludzi i syn Boga, a ludzie często źle to rozumieją, więc czasami same tłumaczenia są błędne z tego powodu. Więc kiedy mówił syn człowieka, miał na myśli swoje ludzkie ciało i osobowość. Kiedy mówił syn Boga, miał na myśli nieskończoną świadomość Chrystusa, którą osiągnął jedność.

Kiedy zauważam, że jestem bardziej świadomy, to dlatego, że jestem w harmonii z wyższą rzeczywistością. Kiedy jestem mniej świadomy, to dlatego, że w pewnym stopniu odciąłem to połączenie. Może przez picie, przez złość, przez cokolwiek. I wtedy zrozumiałem, że Bóg musi być nieskończoną świadomością, a ja musiałem być jej wyrazem. A celem życia musiało być wtedy coraz bardziej dostosowywanie się do tej świadomości. I postanowiłem oddać swoje życie Bogu. I w tym czasie, żeby skrócić opowieść, znalazłem „Autobiografię jogina”.

Nie ma niczego, czego człowiek bardziej potrzebuje, niż Miłosierdzia Bożego - tej miłości, która jest życzliwa, współczująca, która podnosi człowieka ponad jego słabości ku nieskończonym wysokościom świętości Boga.

Definiowanie siebie to ograniczanie siebie. Bez etykiet pozostajesz nieskończoną istotą.

Żadne liczby, moce, bogactwa, nauka, elokwencja ani nic innego nie będą miały przewagi, ale czystość, życie zgodnie z nauką, jednym słowem, anubhuti, uświadomienie. Niech w każdym kraju będzie tuzin takich dusz-lwów, lwów, którzy zerwali własne więzy, którzy dotknęli Nieskończoności, których cała dusza przeszła do Brahmana, którzy nie troszczą się o bogactwo, władzę ani sławę, a ci wystarczą, aby wstrząsnąć światem.

Przyjmuj życie takim, jakie jest, i śmierć taką, jaka jest. Śmierć jest naprawdę piękna; gdyby była zła, Bóg nie pozwoliłby, aby nas dotknęła. To naprawdę wolność, wejście w inne, wyższe życie. Musimy wykorzystać to życie, aby zrealizować życie poza tym. Poza tym ogrodem ziemskim znajduje się nieskończona kraina, gdzie spotykamy tych, których uważaliśmy za straconych. Chociaż nie powinniśmy szukać śmierci, gdy przychodzi, powinniśmy wiedzieć, że jest to ostateczny egzamin za wielką nagrodę.

Co robi Vedanta? Ty jesteś tym. Łączy te dwie rzeczy. Wielka myśl Advaita Vedanta jest taka: to, co osiągasz dzięki podejściu skoncentrowanemu na Bogu (to) i to, co osiągasz dzięki podejściu do samodzielnego dochodzenia (ty), to ta sama rzeczywistość. Łącząc je razem, Atman to Brahman. Ty jesteś tym. Uświadomienie sobie: to niepodważalne, niepodważalne, osobiste istnienie jest także nieskończonością Boga. Niezawodna, nieskończona natura Boga i niepodważalna, pewna natura siebie łączą się. Tak więc masz pewne, niepodważalne, nieskończone istnienie. To jest to, do czego dochodzisz w realizacji Advaita.

Nie idź do ogrodu kwiatów! O przyjacielu! Nie idź tam; W twoim ciele jest ogród kwiatów. Usiądź na tysiącu płatków lotosu i tam patrz na nieskończoną piękność.

Nieskończona doskonałość jest w każdym człowieku, choć niewyrażona. Każdy człowiek ma w sobie potencjał osiągnięcia doskonałej świętości, Rishihood lub najwyższego stanowiska Awatara, lub wielkości bohatera w odkryciach materialnych.