Stój w życiu twardo jak skała w morzu, niezakłócony i nieruchomy wobec jego wciąż rosnących fal.

Twoja wiara w Boga to tylko ucieczka od twojego monotonnego, głupiego i okrutnego życia.

Dołącz do mnie w czystej atmosferze wdzięczności za życie.

Ból odczuwany zazwyczaj przy śmierci wynika z intensywności pragnień, z którymi człowiek żył w ciele fizycznym. Im większa miłość do Uniwersalnego Bytu w życiu, tym mniejszy będzie ból i agonia odejścia z ciała.

Krok w złym kierunku jest lepszy niż stać w miejscu przez całe życie. Kiedy ruszysz do przodu, możesz poprawić swój kurs w miarę jak idziesz. Twój automatyczny system nawigacyjny nie może cię prowadzić, gdy stoisz w miejscu.

Medytacja to nie wycofanie się z życia. Medytacja to proces zrozumienia siebie.

Celem życia jest rozszerzenie szczęścia.

Niech twoje życie nie świadczy przeciwko twojemu językowi. Śpiewaj swoimi głosami... śpiewaj również swoim zachowaniem.

Medytacja to akceptacja. To akceptacja życia w nas, poza nami i wokół nas. Akceptacja życia to początek ludzkiej satysfakcji.

Ten, kto rozumie granice życia, wie, że łatwo zdobyć to, co usuwa ból pragnienia i czyni całe życie kompletnym i doskonałym. W ten sposób nie ma już potrzeby rzeczy, które wiążą się z walką.

Złożoność sytuacji życiowych naprawdę nie jest tak skomplikowana, jak je zazwyczaj doświadczamy.

Dla człowieka, który zdaje sobie sprawę, że śmierć nie jest straszna, życie nie jest straszne.

Słowo lub uśmiech często wystarczy, by tchnąć nowe życie w zrozpaczoną duszę.

Życie to przepływ miłości, wystarczy, że weźmiesz w nim udział.

Mądry człowiek nie odrzuca życia ani nie boi się śmierci... tak jak nie wybiera koniecznie największej ilości jedzenia, lecz najprzyjemniejsze jedzenie, tak też nie preferuje najdłuższego czasu, lecz najbardziej przyjemny.

Człowiek jest zwierzęciem dążącym do celu. Jego życie ma sens tylko wtedy, gdy sięga po cele i stara się je osiągnąć.

Postaraj się trochę bardziej, a medytacja przyjdzie. Nie poczujesz ciała ani niczego innego. Kiedy wyjdziesz z niej po godzinie, będziesz miał najpiękniejszy odpoczynek, jaki kiedykolwiek miałeś w życiu. To jedyny sposób, aby dać odpoczynek swojemu organizmowi. Nawet najgłębszy sen nie da ci takiego odpoczynku jak to.

Duchowość to nauka, która uczy nas, jak osiągnąć spokój umysłu i najwyższe zadowolenie. Teraz pragnienie wielu rzeczy nie przynosi nam satysfakcji. Duchowość mówi, że satysfakcję można znaleźć tylko wtedy, gdy prowadzimy dobre i boskie życie — życie prostoty, czystości i pokory.

Przyjemne życie nie jest wytwarzane przez ciągłe picie i tańce, ani przez stosunki seksualne, ani przez rzadkie dania z owoców morza i inne delicje z luksusowego stołu. Przeciwnie, wytwarzane jest przez trzeźwe rozumowanie, które bada motywy każdego wyboru i unikania, odpędzając przekonania, które są źródłem zaburzeń psychicznych.

Człowiek duchowy powinien być normalnym człowiekiem, zdrowym człowiekiem. Bóg sam w sobie jest normalny; nie jest szalony. Aby osiągnąć Boga, człowiek duchowy musi być bosko praktyczny w swoich codziennych działaniach. Duchowość nie neguje życia zewnętrznego. Musimy jednak wiedzieć, że życie zewnętrzne nie oznacza życia zwierzęcego. Życie zewnętrzne powinno być manifestacją życia boskiego w nas.

Nasze umysły muszą medytować nad jakimś obiektem. Zgodnie z tym, o czym myśli, człowiek może stworzyć atmosferę promienności, radości, lekkości; a to przynosi radość. Lub może nieść ze sobą smutek. To kwestia nawyku myślenia. Musimy budować nasze własne życie poprzez nasze myśli. Istnieje wiele sposobów, aby to zrobić. Sztuka, muzyka, nawet praca ręczna, wszystko to może przynieść dojrzewanie duszy.

Musimy zawsze pamiętać, że Bóg jest Miłością. "Głupcem rzeczywiście jest ten, kto, żyjąc nad brzegiem Gangi, stara się wykopać małą studnię po wodę. Głupcem rzeczywiście jest człowiek, który, żyjąc w pobliżu kopalni diamentów, spędza życie, szukając szkiełek szkła." Bóg jest tą kopalnią diamentów. Rzeczywiście jesteśmy głupcami, porzucającymi Boga na rzecz legend o duchach czy latających potworach. To choroba, zniekształcone pragnienie.

"Świat" to duży termin, ale człowiek musi powiększyć swoje pochodzenie, postrzegając siebie w świetle obywatela świata... Osoba, która prawdziwie czuje: "Świat to moja ojczyzna; to moja Ameryka, moja Indie, moje Filipiny, moja Anglia, moja Afryka", nigdy nie zabraknie jej możliwości do użytecznego i szczęśliwego życia.