Swami nie może dać pokoju umysłu; musicie nad tym pracować sami. Po pierwsze, przestańcie zadawać pytania i zapytajcie: "Kim jestem?". To jest moje ciało, mój umysł, moja inteligencja. Ale kto to jest "Moje"? Kto twierdzi, że posiada to, co zostało uznane za "moje"? "Moje" oznacza posiadanie. To "Moje" to życie. Dopóki życie jest w ciele, istnieje połączenie między "moim" a intelektem - "moje" ciało, "moje" dom, "moje" ziemia. Ale w momencie, gdy usuniesz życie z ciała, nie ma już "mojego" ani poczucia posiadania. Życie to Bóg.

Kiedy zmysły są dobrze kontrolowane i wycofane z kontaktu z obiektami świata, wówczas percepcje zmysłowe nie tworzą już obrazów w umyśle. Umysł jest wtedy trenowany w skupieniu. Kiedy umysł już nie przywołuje wzorców myślowych z nieświadomości, zrównoważony stan umysłu prowadzi do wyższego stanu świadomości. Doskonały stan spokoju ustanowiony w sattwie jest najwyższym stanem oświecenia. Praktyka medytacji i nieprzywiązania to dwie główne zasady. Bardzo silne przekonanie jest niezbędne do ustanowienia określonej filozofii życia.

Prawda jest taka: nie masz życia, ty jesteś życiem.

Dopiero gdy się poddasz, duchowy wymiar staje się żywą rzeczywistością w twoim życiu. Kiedy to robisz, energia, którą emanujesz i która potem kieruje twoim życiem, ma znacznie wyższą częstotliwość wibracyjną niż energia umysłu, która wciąż rządzi światem.

Nie myśl o sobie jako o ciele, ale jako o radosnej świadomości i nieśmiertelnym życiu za nim.

Większość ludzi spędza całe życie uwięziona w granicach własnych myśli. Nigdy nie wychodzą poza wąskie, umysłowo stworzone, spersonalizowane poczucie siebie uwarunkowane przeszłością.

Życie nie ma przeciwieństwa. Przeciwieństwem śmierci jest narodziny. Życie jest wieczne.

Zrównoważone i umiejętne podejście do życia, dbając o unikanie skrajności, staje się bardzo ważnym czynnikiem w codziennym życiu.

Każda minuta życia powinna być boską wędrówką.

Chcemy czcić żywego Boga. Przez całe życie nie widziałem niczego poza Bogiem, ani ty... On jest wszędzie, mówiąc: "Jestem." W momencie, gdy poczujesz "Jestem", jesteś świadomy Istnienia. Gdzie mamy szukać Boga, jeśli nie możemy zobaczyć Go w naszych własnych sercach i w każdym żyjącym stworzeniu?

ŻYCIE + PRAGNIENIE = CZŁOWIEK; ŻYCIE - PRAGNIENIE = BÓG.

W świecie podjęto dwie próby założenia życia społecznego: jedna oparta na religii, a druga na konieczności społecznej. Jedna oparta na duchowości, druga na materializmie; jedna na transcendentalizmie, druga na realizmie.

Niech kultura życia i miłości uczyni bezsensowną logikę śmierci.

Kiedy miłość i współczucie wypełniają twoje serce, znajdujesz nowość w każdej chwili, a życie staje się świętem.

Góra składa się z drobnych ziaren ziemi. Ocean składa się z drobnych kropli wody. Tak samo życie to niekończąca się seria drobnych szczegółów, działań, wypowiedzi i myśli. A konsekwencje, czy dobre, czy złe, nawet najmniejszych z nich, są dalekosiężne.

Bycie nieodpornym na dualności życia, takie jak przyjemność i ból, strata i zysk, pochwała i potępienie, ciepło i zimno, jest prawdziwym dowodem duchowego postępu.

Dobroć i dobre serce są fundamentem sukcesu w tym życiu, postępu na duchowej drodze i spełniania naszych aspiracji. Nasza potrzeba ich nie ogranicza się do żadnego określonego czasu, miejsca, społeczeństwa ani kultury.

Ta kreacja to myśl. Nasze życie to także myśl.

Dla studentów Zen chwast to skarb. Z takim podejściem, cokolwiek robisz, życie staje się sztuką.

Im mniej głowy, tym szybciej rana się zagoi. Nie ma głowy, nie ma rany. Żyj życiem bez głowy. Poruszaj się jako całość i akceptuj rzeczy.

Jak troskliwa matka trzymająca i chroniąca życie swojego jedynego dziecka, tak z bezgraniczną miłością i życzliwością, traktuj siebie i wszystkie istoty jak ukochane dzieci.

Niech wszystko, co żyje, zostanie uwolnione od cierpienia.

Nigdy nie lekceważ swojego życia. Jest ono najcenniejsze. Nigdy nie wiesz, jakie talenty są ukryte w tobie i co masz do zaoferowania światu!