Kiedy nawiążesz wewnętrzny kontakt ze swoim wewnętrznym Pilotem, twoja życiowa transformacja-zwycięstwo nie będzie już odległe.

Kocham podążać za prawdą; wręcz uczyniłem to moim obowiązkiem, aby przekonywać innych do działania w oparciu o prawdę i odrzucenia fałszu dla ich własnego dobra. Tak więc zwalczanie niesprawiedliwości jest celem mojego życia.

Każdego dnia twojego życia wykonujesz jakąś czynność – fizycznie, mentalnie, emocjonalnie i energetycznie. Każda czynność tworzy pewną pamięć. To jest Karma.

Nacisk na praktykę wynika z tego, że to jedyny czas w twoim życiu, kiedy możesz kierować swoją karmiczną sytuacją.

Są pewne rzeczy, które mają uniwersalne cechy, jak muzyka. Coś o większej wadze jest przez nie przekazywane. Łączą nas z uniwersalnym magazynem życia i wiedzy.

Życie, które nie jest badane, nie jest warte życia.

Jaki jest cel życia? Podnieść wszystkich, dużych i małych.

Dopóki zadajesz pytania, przełamujesz się, ale w momencie, gdy zaczynasz akceptować, jesteś psychicznie martwy. Więc przez całe życie nie akceptuj niczego, lecz pytaj, badaj. Wtedy odkryjesz, że twój umysł to coś naprawdę niezwykłego, nie ma końca, a dla takiego umysłu nie ma śmierci.

Ci, którzy narzekają na drobne rzeczy, które przypadły im do zrobienia, będą narzekać na wszystko. Ciągle narzekając, będą prowadzić nędzne życie, a wszystko będzie porażką. Ale ci, którzy wykonują swoje obowiązki na bieżąco, wkładając ręce do pracy, ujrzą światło, a wyższe obowiązki przypadną im w udziale.

Nie wiem, czy wszechświat, z jego niezliczonymi galaktykami, gwiazdami i planetami, ma głębsze znaczenie, czy nie, ale przynajmniej jest jasne, że my, ludzie, którzy żyjemy na tej ziemi, stoimy przed zadaniem uczynienia sobie szczęśliwego życia. Dlatego ważne jest, aby odkryć, co przyniesie największy stopień szczęścia.

Wielkość powstaje z małych rzeczy, które są szanowane i pielęgnowane. Życie każdego składa się naprawdę z małych rzeczy. Wielkość jest mentalną abstrakcją i ulubioną fantazją ego. Paradoks polega na tym, że fundamentem wielkości jest szanowanie małych rzeczy w teraźniejszym momencie, a nie dążenie do idei wielkości.

Religie, wyznania i formy są tylko charakterystycznym zewnętrznym znakiem duchowego impulsu, a religia sama w sobie jest intensywną akcją, dzięki której stara się znaleźć swoją wewnętrzną siłę. Jej ekspansywny ruch objawia się w myśli, którą rzuca na życie, w ideałach, które otwierają nowe horyzonty i które intelekt przyjmuje, a życie stara się je przyswoić.

Dziś ludzie żyją, aby pracować, zamiast pracować, aby żyć. Zapomnieli o swoim prawdziwym celu w życiu. W rezultacie zapomnieli o swoim dharmie. Nie ma komunikacji między sercami, nie ma dzielenia się. Po utracie kontaktu z sercami innych, stajemy się całkowicie izolowani. Ale w rzeczywistości nie jesteśmy odizolowanymi wyspami, jesteśmy ogniwami tworzącymi jeden łańcuch.

Zdaj sobie sprawę z ogromnej duchowej mocy i piękna życia Chrystusa i staraj się żyć jak on żył. Chrystus nie miał narodowości. Kochał wszystkie rasy jako dzieci Boże. Staraj się poczuć to braterstwo ze wszystkimi narodami. Prawdziwe braterstwo nie może nigdy nadejść, jeśli nie poczujemy go w sercach. Takie uczucie można osiągnąć tylko przez rzeczywisty kontakt z Bogiem w naszych sercach.

Nie oczekuj niczego od nikogo, to także wielka wolność. Nie oczekuj, że rzeczy będą inne lub że ludzie będą Ci służyć, Twojemu życiu lub projekcjom. Stopniowo poczuj to naturalne uczucie oderwania. Nie patrz nieustannie przez pryzmat relacji, przeszłości i tak dalej. Pozostań wierny własnemu odkryciu, resztę zostaw i życie zatroszczy się o to.

Musimy dążyć do wolności, jeśli dążymy do samopoznania. Zadanie samopoznania i dalszego rozwoju osobistego jest tak ważne i poważne, że wymaga takiej intensywności wysiłku, że niemożliwe jest podejmowanie go byle jak i wśród innych spraw. Osoba, która podejmuje to zadanie, musi postawić je na pierwszym miejscu w swoim życiu, które nie jest na tyle długie, by mogła sobie pozwolić na marnowanie go na drobiazgi.

Natura umysłu polega na interpretowaniu rzeczy nieistotnych jako istotnych. Umysł tworzy sztuczne potrzeby, wierząc, że nie może żyć bez nich. W ten sposób nosimy wielki ciężar przywiązań przez całe nasze życie. Przywiązanie samo w sobie jest wielkim ciężarem dla naszych umysłów. Może nigdy nie zrozumiemy rozmiaru tego ciężaru, dopóki nie uwolnimy się od niego. Ale jeśli znajdziemy radość w sobie, będziemy mogli prowadzić proste życie, wolne od niekończących się komplikacji.

Przyzwyczaj się wierzyć, że śmierć nie jest dla nas niczym, ponieważ dobro i zło zakładają świadomość, a śmierć jest pozbawieniem całej świadomości; dlatego prawidłowe zrozumienie, że śmierć nie jest dla nas niczym, sprawia, że śmiertelność życia jest przyjemna, nie poprzez dodanie nieograniczonego czasu do życia, ale poprzez pozbycie się pragnienia nieśmiertelności. Życie nie ma żadnego strachu; dla tych, którzy dokładnie rozumieją, że nie ma dla nich żadnych lęków w zaprzestaniu życia.

Nie jestem mówcą ani kaznodzieją. Nie mam misji zmieniania świata. Nie mam oryginalnych słów ani nauk, które mógłbym komuś dać. Odbijam tylko to, co widziałem i słyszałem - najbardziej zwyczajne, bardzo powszechne. Nie fascynuję się nowymi pomysłami i działaniami. Cały entuzjazm do światowych przedsięwzięć i dążeń niemal całkowicie zniknął. Dla mnie myśli, słowa i czyny – aktywności życia – to tylko narzędzia służące do podania 'prasadu' Bycia.

Istnieją umysły dociekliwe, które pragną prawdy serca, szukają jej, starają się rozwiązać problemy postawione przez życie, starają się przeniknąć do istoty rzeczy i zjawisk oraz zgłębiać siebie. Jeśli człowiek rozumuje i myśli rozsądnie, niezależnie od ścieżki, którą podąża w rozwiązywaniu tych problemów, musi nieuchronnie powrócić do siebie i zacząć od rozwiązania problemu tego, kim on sam jest i jakie ma miejsce w świecie wokół siebie.

Życie to więcej niż materia. Gdyby było tylko materią, nie byłoby potrzeby komfortu. Materia nie odczuwa komfortu ani dyskomfortu, piękna ani brzydoty, miłości ani współczucia, radości ani smutku. Czy krzesło kiedykolwiek poczuje smutek czy radość? Nie, materia nie ma tych subtelniejszych wartości. One należą do sfery ducha. Ale życie to także więcej niż duch. Gdyby było tylko duchem, nie byłoby potrzeby wody, jedzenia ani odpoczynku. Ludzkie życie jest połączeniem zarówno materii, jak i ducha.

Jeśli człowiek jest zimny i sztywny, czuje w sobie, jakby był w grobie. Nie żyje, nie potrafi cieszyć się tym życiem, ponieważ nie może wyrażać siebie i nie widzi światła i życia na zewnątrz. Co powstrzymuje człowieka od rozwoju cech serca? Jego wymagające nastawienie. Chce zrobić z miłości interes. Mówi: "Jeśli ty mnie pokochasz, ja cię pokocham". Kiedy mężczyzna zaczyna mierzyć i ważyć swoje przysługi, usługi i wszystko, co robi dla osoby, którą kocha, przestaje rozumieć, czym jest miłość. Miłość widzi ukochanego i nic więcej.

Ewangelia życia nie jest tylko dla wierzących: jest dla wszystkich. Kwestia życia oraz jego obrona i promowanie nie jest tylko troską chrześcijanina. Choć wiara daje specjalne światło i siłę, ta kwestia pojawia się w każdej ludzkiej świadomości, która szuka prawdy i troszczy się o przyszłość ludzkości. Życie z pewnością ma wartość świętą i religijną, ale ta wartość w żaden sposób nie jest troską tylko wierzących. Wartość, o którą chodzi, jest wartością, którą każdy człowiek może uchwycić w świetle rozumu; w ten sposób dotyczy to każdego.