Daremne jest słowo filozofa, które nie leczy żadnego cierpienia człowieka. Tak jak nie ma pożytku z medycyny, jeśli nie wypędza chorób ciała, tak samo nie ma pożytku z filozofii, jeśli nie wypędza cierpienia umysłu.

W filozofii hinduskiej cała kreacja jest uważana za Vishnu Lila, zabawę Wisznu. Lila oznacza taniec lub zabawę. Również w filozofii hinduskiej świat nazywa się iluzją; a w łacinie korzeń słowa iluzja to ludere, bawić się.

Naucz się kochać wszystkie rzeczy na świecie, traktując je tylko jako środki, ale nie przywiązuj się do nich. To jest sekret — filozofia braku przywiązania.

Luksusowe jedzenie i napoje w żaden sposób nie chronią przed szkodą. Bogactwo wykraczające poza to, co naturalne, jest bezużyteczne, jak przepełniony pojemnik. Prawdziwa wartość nie pochodzi z teatrów, łaźni, perfum czy maści, ale z filozofii.

Czym jest Brahman, nie można opisać. Wszystko na świecie — Wedy, Puran, Tantry, sześć systemów filozoficznych — zostały zbrukane, jak jedzenie, które dotknęło język, ponieważ zostały przeczytane lub wypowiedziane przez język. Tylko jedna rzecz nie została zbrukana w ten sposób, a to Brahman. Nikt nigdy nie był w stanie powiedzieć, czym jest Brahman.

To, czego człowiek potrzebuje, to nie filozofia ani religia w sensie akademickim lub formalnym, ale zdolność do myślenia w sposób właściwy. Choroba tego wieku to nie brak filozofii ani nawet niereligijność, lecz błędne myślenie i próżność, która uchodzi za wiedzę. Choć trudno zdefiniować właściwe myślenie, nie można zaprzeczyć, że jest to cel dążeń każdego człowieka.

Samozwańczy praktyczny człowiek interesu, który lekceważy filozofię jako zbiór nieistotnych pojęć, jest sam pragmatykiem lub pozytywistą, i to złym, ponieważ nie zastanawiał się nad swoją pozycją.

Jako człowiek po prostu mam w naturze cieszyć się i dzielić się filozofią. Robię to w ten sam sposób, w jaki niektóre ptaki są orłami, a inne gołębiami, niektóre kwiaty to lilie, a inne róże.

Prawda wiary o stworzeniu jest radykalnie sprzeczna z teoriami filozofii materialistycznej. Te postrzegają kosmos jako wynik ewolucji materii, którą można zredukować do czystego przypadku i konieczności.

Kto mówi, że czas filozofii jeszcze nie nadszedł lub że już minął, jest jak ktoś, kto mówi, że czas na szczęście jeszcze nie nadszedł lub już minął.

Żadne społeczeństwo żadnej rasy nie może być doskonałe, gdy inna rasa jest poniżana. To nauka zarówno najstarszej, jak i najnowszej filozofii, że człowiek jest jeden, i że nie można zranić żadnego członka, nie czyniąc krzywdy wszystkim członkom.

Sufizm nie jest religią ani filozofią, nie jest deizmem ani ateizmem, ani moralnością, ani specjalnym rodzajem mistycyzmu, ponieważ jest wolny od zwykłego religijnego sekciarstwa. Gdyby kiedykolwiek można było nazwać go religią, to tylko religią miłości, harmonii i piękna.

Filozofia ma na celu doprowadzenie nas na platformę, na której uczymy się, jak kochać.

Człowiek jest więc, według filozofii Vedanty, najwyższą istotą we wszechświecie.

Religia to działanie; człowiek nie tylko myśli o swojej religii lub czuje ją, on "żyje" swoją religią tak, jak potrafi, w przeciwnym razie nie jest to religia, lecz fantazja lub filozofia.

Boska Prawda jest większa niż jakakolwiek religia, wyznanie, Pismo, idea czy filozofia.

Niech nikt nie opóźnia nauki filozofii, będąc młodym, ani nie znuży się nią na starość.

Niech żaden młody człowiek nie opóźnia nauki filozofii, a żaden stary człowiek nie męczy się nią; ponieważ nigdy nie jest za wcześnie ani za późno, by dbać o dobro duszy.

Problemy lub sukcesy, to wszystko jest wynikiem naszych własnych działań. Karma. Filozofia działania polega na tym, że nikt inny nie jest dawcą pokoju ani szczęścia. Własna karma, własne działania odpowiadają za przyciąganie szczęścia, sukcesu lub czegokolwiek innego.

Kiedy zmysły są dobrze kontrolowane i wycofane z kontaktu z obiektami świata, wówczas percepcje zmysłowe nie tworzą już obrazów w umyśle. Umysł jest wtedy trenowany w skupieniu. Kiedy umysł już nie przywołuje wzorców myślowych z nieświadomości, zrównoważony stan umysłu prowadzi do wyższego stanu świadomości. Doskonały stan spokoju ustanowiony w sattwie jest najwyższym stanem oświecenia. Praktyka medytacji i nieprzywiązania to dwie główne zasady. Bardzo silne przekonanie jest niezbędne do ustanowienia określonej filozofii życia.

Ani nie należy wahać się poświęcić filozofii, będąc młodym, ani nie należy męczyć się nią, gdy się jest starym, ponieważ nikt nie jest nigdy za młody ani za stary, by osiągnąć zdrowie duszy.

Agnostyk, sceptyk, jest neurotykiem, ale to nie oznacza fałszywej filozofii; oznacza to odkrycie faktów, do których nie wie, jak się dostosować. Intelektualista, który próbuje uciec od nerwicy, uciekając od faktów, działa jedynie na zasadzie, że "gdzie niewiedza jest błogością, tam mądrość jest głupotą."

Filozofia opiera się na spekulacjach, logice, myśleniu, syntezie tego, co znamy, i analizie tego, czego nie znamy. Filozofia musi obejmować w swoich ramach całą treść nauki, religii i sztuki.