Kiedy mówimy o przebudzeniu, oznacza to de-hypnozę; powrót do zmysłów. Ale oczywiście, aby to zrobić, trzeba wyjść ze swojego umysłu.

Inspiracja to smukła rzeka jasności, wyskakująca z ogromnej i wiecznej wiedzy, przewyższająca rozum doskonale bardziej niż rozum przewyższa wiedzę zmysłów.

Nie tylko psychika istnieje, ale sama jest egzystencją. To prawie absurdalne uprzedzenie, by przypuszczać, że istnienie może być tylko fizyczne... Możemy raczej powiedzieć, że istnienie fizyczne jest jedynie wnioskiem, ponieważ materię znamy tylko w miarę postrzegania obrazów psychicznych, pośredniczonych przez zmysły.

Pamiętaj, że nie jesteś tak nieszczęśliwy, jak sam siebie przedstawiasz. Ty też jesteś Bogiem, a kultywowanie tej stałej świadomości w tobie pomoże ci unikać fałszywych przywiązań, utożsamiania się ze swoim ciałem, umysłem i zmysłami. Dlatego musisz powiedzieć sobie: „Ciało, umysł i zmysły są moje, ale nie jestem nimi, ponieważ jestem tym wiecznym płomieniem, który nie podlega zmianom, śmierci i rozkładowi”. Ta świadomość powinna być zawsze z tobą.

Załóżmy, że jedliśmy pyszny deser zeszłej nocy, jak payasam (wspaniały indyjski deser z mleka, ryżu i cukru). Ponieważ był tak smaczny i miły, byliśmy bardzo szczęśliwi. Ale gdybyśmy dostali nijakie danie bez cukru lub przypraw, nie uznalibyśmy go za smaczne i nie bylibyśmy szczęśliwi. Jnani jednak jest szczęśliwy, niezależnie od tego, jak smakuje. Jnani nie troszczy się o smak jedzenia. Jnani coś je, ale nie jest ani szczęśliwy, ani nieszczęśliwy. To jest różnica. W naszym przypadku doświadczamy wszystkiego zgodnie z naszymi upodobaniami i niechęciami, naszą rolą sprawczą; jesteśmy przywiązani do zmysłów. Jnani ma te same kubki smakowe, co my, ale bez przywiązania do smaku.

Umysł musi stać się sługą intelektu, a nie niewolnikiem zmysłów. Musi rozróżniać i oddzielać się od ciała. Jak dojrzały owoc tamaryndowca, który staje się luźny wewnątrz skorupy, musi być niezwiązany z tą skorupą, tym casementem zwanym ciałem.

Wyjście ze swojej głowy raz dziennie jest niezwykle ważne, ponieważ wychodząc ze swojej głowy, wracasz do swoich zmysłów. A jeśli cały czas będziesz w swojej głowie, będziesz zbyt racjonalny, innymi słowy, będziesz jak bardzo sztywny most, który, ponieważ nie ma elastyczności; nie ma w nim szaleństwa, zostanie zniszczony przez pierwszy huragan.

Pan ma różne imiona zgodnie ze swoimi różnymi czynami. Na przykład, Jego imię to Madhusudana, ponieważ zabił demona o imieniu Madhu; Jego imię to Govinda, ponieważ sprawia przyjemność krowom i zmysłom.

Wyjście ze swojego umysłu przynajmniej raz dziennie jest niezwykle ważne. Wychodząc ze swojego umysłu, wracasz do swoich zmysłów.

Mimo że gopi posłuchały, nadal miały wiele wątpliwości. Jak rzeka mogła się rozdzielić, jeśli to, co mówiły, nie było prawdą? Odpowiedź jest taka, że wszystko zależy od „czynienia”. Jeśli twój umysł mówi „zrobiłem to”, musisz otrzymać wynik swojego działania. Pamiętaj jednak, że kluczowe jest zrozumienie, że „czynienie” pochodzi od wewnątrz, a nie od wypowiadania słów. Jeśli ktoś ma stan wiedzy, że cała praca jest wykonywana przez ciało i zmysły, jest wolny od konsekwencji.

Rzeczy mogą dawać przyjemność umysłowi i zmysłom, ale tylko miłość może dawać przyjemność sercu. A ostatecznie to jest to, czego szukamy.

Kiedy zmysły cię dręczą, pamiętaj o mędrcach Narajanie i Narze. Są najwyższymi mistrzami nad zmysłami, przed którymi Indra musiał pochylić głowę ze wstydu.

Ten, kto nie odwrócił się od złego postępowania, czyje zmysły są niekontrolowane, kto nie jest spokojny, czyj umysł nie jest w spokoju, nigdy nie osiągnie tego Atmana nawet dzięki wiedzy.

Gdy język jest podniesiony, zmysły są ujarzmione.

Cierpimy z powodu halucynacji, z fałszywego i zniekształconego odczucia własnego istnienia jako żywych organizmów. Większość z nas ma wrażenie, że "ja sam" to oddzielne centrum uczucia i działania, żyjące wewnątrz i ograniczone przez ciało fizyczne - centrum, które "konfrontuje" się z "zewnętrznym" światem ludzi i rzeczy, nawiązując kontakt przez zmysły z wszechświatem zarówno obcym, jak i dziwnym.

Bądź cicho w swoim umyśle, cicho w swoich zmysłach i cicho w swoim ciele. Kiedy wszystkie te rzeczy będą ciche, nie rób nic. W tym stanie prawda ujawni się tobie.

Wszyscy musimy przynajmniej raz dziennie wyjść ze swoich umysłów. Kiedy wychodzimy ze swoich umysłów, szybko wracamy do zmysłów.

Kiedy oddech uspokaja nasz umysł, nasza energia jest wolna, by odłączyć się od zmysłów i skierować do wewnątrz.

Mądry człowiek powinien powstrzymać swoje zmysły jak żuraw i realizować swój cel, znając swoje miejsce, czas i zdolności.

Medytuj nad Wiedzą i Wieczną Błogością, a także zaznasz błogości. Błogość jest rzeczywiście wieczna, tylko zakryta i przesłonięta przez ignorancję. Im mniej przywiązania do zmysłów, tym większa miłość do Boga.

Możesz podbić cały świat, wszechświat, ale jeśli nie potrafisz pokonać swojego umysłu i zmysłów, jesteś pokonany w życiu.

Samoświadomość to twoja świadomość świata, którą doświadczasz przez pięć zmysłów (dźwięk, dotyk, wzrok, smak i węch). Zwracaj uwagę na swoje wrażenia zmysłowe i bądź świadomy tych pięciu sposobów, w jakie świat dociera do ciebie.

Doświadczenie pokazuje, że Istnienie jest istotną, podstawową naturą umysłu; ale ponieważ zazwyczaj pozostaje ono w harmonii z zmysłami, skierowanymi na zewnątrz ku przejawionym obszarom stworzenia, umysł nie dostrzega lub nie docenia swojej własnej istotnej natury, tak jak oczy nie są w stanie widzieć same siebie.