Modlitwa jest pragnieniem serca, jest prostym spojrzeniem skierowanym ku niebu, jest wołaniem o wdzięczność i miłość w trakcie próby, jak i radości; w końcu jest czymś wielkim, nadprzyrodzonym, co poszerza moją duszę i łączy ją z Jezusem.

Nie po to, by pozostać w złotym kielichu, zstępuje codziennie z Nieba, ale po to, by znaleźć inne Niebo, Niebo naszej duszy, w którym On cieszy się.

Kto uczy duszę, jeśli nie Bóg?

Praktyka medyczna to nie dzierganie, tkanie i praca rąk, ale musi być natchniona duchem, wypełniona zrozumieniem i wyposażona w dar przenikliwej obserwacji...

Nigdy nie rezygnuj z modlitwy, a jeśli napotkasz suchość i trudności, wytrwaj w niej właśnie z tego powodu. Bóg często pragnie zobaczyć, jaką miłość ma twoja dusza, a miłość nie jest sprawdzana przez łatwość i zadowolenie.

Niech żaden młody człowiek nie opóźnia nauki filozofii, a żaden stary człowiek nie męczy się nią; ponieważ nigdy nie jest za wcześnie ani za późno, by dbać o dobro duszy.

Wierzę w absolutną jedność Boga, a więc także ludzkości. Czymżeby były nasze ciała? Mamy tylko jedną duszę. Promienie słońca są liczne przez załamanie. Ale mają one to samo źródło. Nie mogę więc oddzielić się od najbardziej złej duszy (ani być pozbawiony tożsamości z najczystszej).

Nauczyłem się od Boga tak wiele, że nie mogę już nazywać siebie chrześcijaninem, hindusem, muzułmaninem, buddystą, Żydem. Prawda podzieliła się ze mną tak bardzo, że nie mogę już nazywać siebie mężczyzną, kobietą, aniołem, ani nawet czystą duszą. Miłość zaprzyjaźniła się ze mną tak całkowicie, że zamieniła się w popiół i uwolniła mnie od wszelkich pojęć i obrazów, które mój umysł kiedykolwiek znał.

Błąd ignorantów idzie tak daleko, że twierdzi, iż moc Boża jest niewystarczająca, ponieważ nadał temu Wszechświatowi właściwości, które oni wyobrażają sobie jako przyczynę tych wielkich zła, i które nie pomagają wszystkim złym ludziom zdobyć zło, którego szukają, i doprowadzić swoje złe dusze do celu swoich pragnień, choć te, jak już pokazaliśmy, są naprawdę nieograniczone.

Krajobraz gór namalowany na nieustannie zmieniającej się błękitnej płaszczyźnie nieba, tajemniczy mechanizm ludzkiego ciała, róża, zielony dywan trawy, wielkoduszność dusz, wyniosłość umysłów, głębokość miłości - wszystko to przypomina nam Boga, który jest piękny i szlachetny.

Wejście w stan Świadomości Duszy to powrót do domu.

Prawdziwa sztuka to twórczość, a twórczość jest poza wszelkimi teoriami. Dlatego mówię do każdego początkującego: Ucz się teorii tak dobrze, jak potrafisz, ale odłóż je na bok, gdy dotkniesz cudu żywej duszy. Nie teorie, lecz tylko twoja własna twórcza indywidualność musi decydować.

Musisz rosnąć od wewnątrz na zewnątrz. Nikt nie może cię nauczyć, nikt nie może uczynić cię duchowym. Nie ma innego nauczyciela jak twoja własna dusza.

Pierwsza przygoda duszy to walka między dwiema ideami: pragnieniem powrotu na ziemię w ludzkiej formie oraz pragnieniem poczucia wolności braku formy.

Głupiec nie wie nic o Bogu; nigdy nie spotyka nic boskiego. Pozostaje częścią głupiej zbiorowości. Pamiętaj, społeczeństwo, zbiorowość nie ma duszy; dusza należy do jednostki. Dlatego ci, którzy należą do zbiorowości, niszczą wszelką możliwość bycia duszami.

Absolutnie czysta dusza niesie ze sobą wielką odkupieńczą duchową i moralną moc.

W miarę jak znajdziesz swoje źródło pokoju, coraz mniej kontrowersji będzie mogło dotknąć twoje życie.

Bądź lampą, albo tratwą, albo drabiną. Pomóż uzdrowić czyjąś duszę. Wyjdź ze swojego domu jak pasterz.

Joga nie jest religią. To nie tylko system ćwiczeń, aby utrzymać ciało w dobrej kondycji lub leczyć drobne dolegliwości fizyczne. Joga to dyscyplina, która służy pełnemu rozwojowi duszy, umysłu i ciała. Joga to naukowe, holistyczne podejście do życia.

Wejdź, moja droga, z tego surowego świata, który spadł na twoją delikatną twarz kamieniami. Każda dusza powinna otrzymać toast od nas za odwagę!

Jednym z cudów świata: widok duszy siedzącej w więzieniu z kluczem w ręku.

Dusza wie wszystko. Bądź tym, kim jesteś, a twoje życie zmieni się na zawsze.

Wolna dusza nie powinna podchodzić do żadnej nauki niewolniczo, ponieważ nic, czego uczymy się pod przymusem, nie zostaje w umyśle.