Nieświadomość zbiorowa zawiera całe duchowe dziedzictwo ewolucji ludzkości, narodzone na nowo w strukturze mózgu każdego człowieka

Myślę, że powaga to maska dla poczucia własnej ważności, a poczucie własnej ważności to maska dla współczucia do samego siebie. Więc jeśli naprawdę chcesz podążać duchową drogą życia na świecie, musisz być beztroski, pełen humoru, tolerować niejednoznaczność i zaakceptować niepewność, a także przebaczać sobie i wszystkim innym.

Postęp materialny i wyższy standard życia zapewniają nam większy komfort i zdrowie, ale nie prowadzą do przemiany umysłu, który jest jedyną rzeczą zdolną do zapewnienia trwałego pokoju. Głębokie szczęście, w przeciwieństwie do przemijających przyjemności, ma charakter duchowy. Zależy od szczęścia innych i opiera się na miłości i uczuciach.

Postępujący rozwój skończonej świadomości człowieka ku temu Ja, ku uniwersalnemu, wiecznemu, nieskończonemu, jednym słowem jego rozwój w duchową świadomość poprzez rozwój jego zwykłej, nieświadomej natury w oświeconą boską naturę, to dla indyjskiego myślenia znaczenie życia i cel ludzkiej egzystencji.

To jest ścieżka bez ścieżki – powrót do miejsca, w którym byłeś na początku, zanim się zgubiłeś. Najgłębsza prawda w tobie to miejsce, do którego prowadzi podróż – zrzucanie, jak zdejmowanie warstw cebuli, aż dotrzesz do swojej istoty. Kluczem do duchowej podróży nie jest zdobywanie czegoś na zewnątrz siebie. Chodzi raczej o zrzucanie zasłon, aby powrócić do najgłębszej prawdy swojego istnienia.

Bądź ciągle czujny. Twoja czujność wewnętrznego Ja da ci wyzwolenie. Ciągła czujność wewnętrznego Ja to prawdziwa duchowość.

Tak jak zbroja chroni żołnierza, wiedza duchowa chroni nas przed trudnościami życia.

Czytanie książek duchowych, słuchanie wielu wykładów, oglądanie wielu mnichów i recytowanie wielu wersetów ze świętych ksiąg nie daje ci duchowości ani Samo-świadomości. To tylko pomaga wskazać drogę duchowości. Praktyka jest kluczem.

Na niektórych kontynentach ubóstwo jest bardziej duchowe niż materialne, ubóstwo, które polega na samotności, zniechęceniu i braku sensu w życiu.

Dzięki łasce mistrza duchowego nadchodzi chmura łaski Osobowości Boga, a tylko wtedy, gdy spadają deszcze świadomości Kryszny, ogień materialnego istnienia może zostać ugaszony.

Dziedziczność, środowisko i kultura są niezbędne dla szybkiej ewolucji duchowej.

Nie mówię, żebyś zrezygnował z seksu, mówię, żebyś go przekształcił. Nie musi pozostać tylko biologiczne: przynieś do niego trochę duchowości. Podczas uprawiania miłości, medytuj również. Podczas uprawiania miłości, bądź modlitewny. Miłość nie powinna być tylko aktem fizycznym; wlej w nią swoją duszę.

Nieświadomość nie jest tylko zła z natury, jest także źródłem najwyższego dobra: nie tylko ciemności, ale i światła, nie tylko bestialstwa, półludzkiego i demonicznego, ale także nadludzkiego, duchowego i, w klasycznym sensie tego słowa, "boskiego".

Kobiety troszczą się o czystość i dobro wspólnoty. Miłość ojca związana była z przyziemnymi pragnieniami, miłość matki związana była z duchowymi troskami.

Ciekawość jest matką nauki, zdumienie jest matką duchowości.

A potem świadek, jeśli zejdź w świadka, ma duchową istotę. Tam, w swojej duszy, dostaniesz znacznie więcej miłości, niż kiedykolwiek dostałeś tam na zewnątrz.

Noc i dzień mijają jak obrót kół samochodu. Powinieneś dostrzegać swój duchowy postęp.

Posiadanie materialnych bogactw, bez wewnętrznego spokoju, jest jak umieranie z pragnienia podczas kąpieli w jeziorze. Jeśli ma być uniknięte ubóstwo materialne, należy nienawidzić ubóstwa duchowego. To duchowe ubóstwo, a nie brak materialny, leży u podstaw wszelkiego ludzkiego cierpienia.

Przywiązanie do poglądów jest największą przeszkodą na duchowej ścieżce.

Nadużywanie jedzenia, alkoholu lub narkotyków to zasadniczo materialna odpowiedź na potrzebę, która w rzeczywistości nie jest fizyczna w swojej podstawie. To, czego szukamy, to czysta radość, a nie tylko sensacja, czy nawet zapomnienie sensacji. Uzależnienie to неосознанное духовное стремление.

Nasz postęp duchowy zależy od nastawienia do służby i naszego szczerego śpiewu.

Duch jest pełen pasji; bez pasji nikt nie może być naprawdę duchowy.

Wierzę w świat duchowy – nie jako coś oddzielnego od tego świata – ale jako jego najgłębszą prawdę. Z każdym oddechem, który bierzemy, musimy zawsze czuć tę prawdę, że żyjemy w Bogu.