Istnieje osobliwa sprzeczność w próbie bycia członkiem republiki, wierząc, że wszechświat jest monarchią.

Nie "przychodzimy" na ten świat; wychodzimy z niego, jak liście z drzewa. Jak ocean "faluje", tak wszechświat "ludzie". Każdy człowiek jest wyrazem całego królestwa natury, unikalnym działaniem całego wszechświata.

Cały wszechświat to uniwersytet.

To, co robisz, jest tym, co cały wszechświat robi w miejscu, które nazywasz "tu i teraz", a ty jesteś czymś, co cały wszechświat robi w ten sam sposób, w jaki fala jest czymś, co cały ocean robi... Prawdziwe "ty" nie jesteś marionetką, którą życie popycha. Prawdziwe, głęboko ukryte "ty" to cały wszechświat.

Wiara to stan otwartości lub zaufania... Innymi słowy, osoba fanatyczna w sprawach religijnych, trzymająca się pewnych idei o naturze Boga i wszechświata, staje się osobą, która nie ma żadnej wiary. Zamiast tego trzyma się kurczowo. Jednak postawa wiary polega na odpuszczeniu i otwarciu się na prawdę, bez względu na to, czym ona się okaże.

Będę ćwiczyć akceptację. Dziś zaakceptuję ludzi, sytuacje, okoliczności i wydarzenia takimi, jakie są. Będę wiedział, że ten moment jest taki, jaki powinien być, ponieważ cały wszechświat jest taki, jaki powinien być. Nie będę walczyć z całym wszechświatem, walcząc z tym momentem. Moja akceptacja jest całkowita i pełna. Akceptuję rzeczy takimi, jakie są w tej chwili, a nie takimi, jakimi bym chciał, żeby były.

Jeśli ludzkość rozwinie elektroniczny system nerwowy, poza ciałami poszczególnych ludzi, dając nam wszystkim jeden umysł i jedno globalne ciało, to niemal dokładnie to, co wydarzyło się w organizacji komórek tworzących nasze ciała. Już to zrobiliśmy. [...] Jeśli wszystko to zakończy się tym, że ludzkość nie pozostawi po sobie żadnego śladu w wszechświecie, poza systemem elektronicznych wzorców, dlaczego miałoby nas to martwić? Bo dokładnie tym jesteśmy teraz!

Vedanta to ogromna, ogromna literatura. To starożytna tradycja, 5000 lat wstecz do Upaniszad. A jednak można opisać Adwajtę Vedantę w jednym zdaniu: Tat Tvam Asi (To Jesteś Ty) … ‘To’ oznacza to, co jest czczone jako Bóg, rzeczywistość stojącą za tym wszechświatem. ‘Ty’ oznacza ciebie, jednostkę. Ty i to jesteście tym samym … Badamy te dwie polaryzacje … Analizujemy, kim jestem lub czym jestem, oraz analizujemy, czym jest Bóg. Następnie dochodzimy do syntezy: dostrzegamy, jaka jest rzeczywistość poza Bogiem i poza jednostką.

W hinduizmie pojęcie stworzenia, piękna i mocy jest misternie splecione z symboliką tańca Shivy i Shakti. Shiva reprezentuje męską zasadę, często ukazywaną jako bóg zniszczenia i transformacji, podczas gdy Shakti wciela żeńską zasadę, symbolizującą pierwotną energię i kreatywność. Razem ich taniec symbolizuje wzajemne oddziaływanie świadomości (Shiva) i energii (Shakti), które napędza proces tworzenia, zachowania i zniszczenia w wszechświecie.

Cały wszechświat jest skondensowany w ciele, a całe ciało w Sercu. Tak więc Serce jest jądrem całego wszechświata.

To, czego nie mogę teraz zrobić, jest znakiem tego, co zrobię w przyszłości. Poczucie niemożliwości jest początkiem wszystkich możliwości. Ponieważ ten tymczasowy wszechświat był paradoksem i niemożliwością, dlatego Wieczny stworzył go ze swojego bytu.

Bóg, który nie potrafi się uśmiechać, nie mógł stworzyć tego dowcipnego wszechświata.

Odkrywasz, że wszechświat jest systemem, który sam do siebie skrada się, mówi „Boo”, a potem śmieje się z siebie za to, że przestraszył się.

Nie jesteś czymś, co jest wynikiem wielkiego wybuchu. Nie jesteś czymś, co jest rodzajem lalki na końcu procesu. Nadal jesteś procesem. Jesteś wielkim wybuchem, pierwotną siłą wszechświata...

Wszechświat nie ma ograniczeń. To ty nakładasz ograniczenia na wszechświat swoimi oczekiwaniami.

Każda cząstka twojego ciała współpracuje z wszechświatem.

Tylko jeden uśmiech ogromnie zwiększa piękno wszechświata.

Bądź uniwersalny w swojej miłości. Zobaczysz wszechświat jako obraz swojego własnego istnienia.

Nie możesz istnieć bez wszechświata. Nie jesteś oddzielnym bytem.

Bóg jest Nieskończony, a Jego Cień również jest nieskończony. Cień Boga to Nieskończona Przestrzeń, która obejmuje nieskończoną Sferę Materialną, z jej występowaniem milionów wszechświatów, w granicach i poza granicami ludzkiej wiedzy. To Stworzenie powstało z Punktu Skończoności w nieskończonym Istnieniu, którym jest Bóg.

Nie ma formuły na generowanie prawdziwej ciepłoty miłości... Każdy ma miłość, ale może się ona ujawnić tylko wtedy, gdy człowiek jest przekonany o niemożliwości i frustracji próby kochania samego siebie. To przekonanie nie przyjdzie przez potępienie, przez nienawidzenie samego siebie, przez nazywanie miłości własnej złymi słowami we wszechświecie. Przychodzi to tylko w świadomości, że nie ma siebie, którego można by kochać.

Jego nieustanna walka toczy się z Nafs (interesem własnym), korzeniem wszelkiej niezgody i jedynym wrogiem człowieka. Pokonując tego wroga, człowiek zyskuje panowanie nad sobą; to daje mu panowanie nad całym wszechświatem, ponieważ mur stojący między "ja" a Wszechmogącym został zburzony. Łagodność, delikatność, szacunek, pokora, skromność, zaparcie się siebie, sumienność, tolerancja i przebaczenie są przez Sufich uznawane za cechy, które wytwarzają harmonię zarówno w duszy człowieka, jak i w duszy innej osoby.