Jeśli nie będziesz odkrywać nowych zastosowań prawa nieviolencji, nie skorzystasz z niego.

Ahimsa lub siła duszy nie potrzebuje fizycznych środków do rozprzestrzeniania swojego wpływu.

Prawda oznacza fakt, przemoc zaprzecza faktowi.

Wejdź ze mną w cierpienie nie tylko ludzi Indii, ale całego świata. Ahimsa to bardziej aktywna i prawdziwa walka ze złem niż zemsta, której sama natura polega na zwiększaniu zła. To nie jest broń słabych. To broń najsilniejszych i najodważniejszych.

Przemoc, nawet w myślach, prowadzi do strachu i słabości.

Nigdy nie pomaga rysowanie granicy i odrzucanie niektórych ludzi jako wrogów, nawet tych, którzy działają brutalnie. Musimy podchodzić do nich z miłością w sercu i starać się pomóc im zmierzać w kierunku niewolenia. Jeśli będziemy działać na rzecz pokoju z gniewem, nigdy nie odniesiemy sukcesu. Pokój nie jest celem. Nie można go osiągnąć przez nie-pokojowe środki.

Sadhak (osoba praktykująca duchowo) nie będzie miała czasu na plotkowanie. Nie będzie miała ochoty rozmawiać z nikim w ostry sposób. Ci, którzy zawsze zajmują się szukaniem wad, nigdy nie osiągną postępu duchowego. Nie krzywdź nikogo myślami, słowami ani czynami. Bądź współczujący wobec wszystkich istot. Ahimsa (nieprzemoc) jest najwyższą dharmą (obowiązkiem).

Dziś jesteśmy skonfrontowani z ogromną przepaścią między bogatymi a biednymi. To nie tylko moralnie złe, ale praktycznie błąd. Prowadzi to do tego, że bogaci żyją w niepokoju, a biedni w frustracji, co może prowadzić do większej przemocy. Musimy pracować, aby zmniejszyć tę przepaść. To naprawdę niesprawiedliwe, że niektórzy mają tak wiele, podczas gdy inni głodują.

Zdecydowana większość przemocy, którą ludzie sobie nawzajem wyrządzają, nie jest dziełem przestępców ani osób psychicznie zaburzonych, lecz zwykłych, szanowanych obywateli służących zbiorowemu ego. Można by nawet powiedzieć, że na tej planecie "normalność" równa się szaleństwu. Co leży u podstaw tego szaleństwa? Całkowita identyfikacja z myślą i emocjami, czyli ego.

Przemoc w jakiejkolwiek formie to zło, a zabicie niewinnych zwierząt to niczym nie ukryta dzikość.

Wybór pokoju nie oznacza biernej zgody na zło ani kompromisów w zasadach. Wymaga aktywnej walki z nienawiścią, uciskiem i brakiem jedności, ale nie przy użyciu przemocy. Budowanie pokoju wymaga twórczej i odważnej działalności.

Nie traktuję złości jako czegoś obcego, z czym muszę walczyć. Muszę radzić sobie ze swoją złością z troską, miłością, delikatnością, bez przemocy.

Poszukiwacz, który pragnie spokojnie podążać ścieżką sadhany, powinien porzucić przemoc, nieprawdę, kradzież, rozwiązłość, skąpstwo, zazdrość, niecierpliwość, okrucieństwo, przejadanie się i inne nieczystości. Wszystkie te rzeczy należy unikać i porzucić, inaczej zawsze będą zakłócenia i rozproszenia podczas wykonywania sadhany.

Każdy może praktykować pewną formę nieprzemocy, nawet żołnierze. Niektórzy generałowie armii, na przykład, prowadzą swoje operacje w sposób, który unika zabijania niewinnych ludzi; to rodzaj nieprzemocy. Aby pomóc żołnierzom podążać w kierunku nieprzemocy, musimy być w kontakcie z nimi. Jeśli podzielimy rzeczywistość na dwa obozy – przemoc i nieprzemoc – i będziemy stać w jednym obozie, atakując drugi, świat nigdy nie zazna pokoju. Zawsze będziemy obwiniać i potępiać tych, których uważamy za odpowiedzialnych za wojny i społeczne niesprawiedliwości, nie dostrzegając stopnia przemocy w nas samych. Musimy pracować nad sobą i także z tymi, których potępiamy, jeśli chcemy mieć prawdziwy wpływ.

Ten, który zrezygnował ze wszelkiej przemocy wobec wszystkich istot żyjących, słabych lub silnych, który nie zabija i nie sprawia, że inni zabijają – tego nazywam świętym człowiekiem.

Prawda i ahimsa wymagają, aby żaden człowiek nie odmawiał sobie służenia żadnemu innemu człowiekowi, bez względu na to, jak grzeszny może być.

Pierwszym warunkiem ahimsy jest sprawiedliwość w każdym aspekcie życia.

Prawda i nonviolence są zarówno środkami, jak i celem, a w odpowiednich ludziach legislatura może być środkiem do osiągnięcia konkretnego dążenia do prawdy i nonviolence.

Nie akceptujmy przemocy jako drogi do pokoju. Zacznijmy zamiast tego od szacunku dla prawdziwej wolności: wynikający z tego pokój będzie w stanie zaspokoić oczekiwania świata, ponieważ będzie to pokój zbudowany na sprawiedliwości, pokój oparty na niezrównanej godności wolnego człowieka.

Gdy wybór staje między tchórzostwem a przemocą, doradziłbym przemoc... Wolę używać broni w obronie honoru niż pozostać podłym świadkiem hańby.

Nie ma problemu tak głębokiego, którego nie można przezwyciężyć, jeśli wszystkie strony będą miały wolę do dyskusji i negocjacji, a nie siły i przemocy.

Trochę prawdziwej nieviolencji działa w sposób cichy, subtelny, niewidoczny i lewanuje całe społeczeństwo.

Gdyby ludzie doświadczali życia poza fizycznością, przemoc znacząco by spadła.