Prosty w działaniach i myślach, wracasz do źródła bytu. Cierpliwy wobec przyjaciół i wrogów, zgadzasz się z tym, jak rzeczy są. Współczujący wobec siebie, godzisz wszystkie istoty na świecie.

Kluczem do wzrostu jest wprowadzenie wyższych wymiarów świadomości do naszej uwagi.

Dzięki szczerości człowiek zdobywa fizyczną, umysłową i językową prostotę oraz harmonijną tendencję; to jest zgodność mowy i działania.

Aby przejść od śmiertelnika do Buddy, musisz zakończyć karmę, pielęgnować swoją świadomość i zaakceptować to, co przynosi życie.

W świadomości nie ma stawania się, nie ma końca do osiągnięcia. Jest cicha obserwacja bez wyboru i potępienia, z której pojawia się zrozumienie.

Każdy dorosły człowiek składa się całkowicie z nawyków, chociaż często nie jest tego świadomy, a nawet zaprzecza posiadaniu jakichkolwiek nawyków.

Kto pokona siebie, jest najsilniejszym wojownikiem.

Jeśli jesteś gotów doświadczyć czegokolwiek bezpośrednio i natychmiast, czy to dobrego, czy złego, radosnego, czy nienawistnego, zauważysz, że to, przed czym uciekasz, nie istnieje, a to, do czego biegniesz, już jest tutaj.

Świętość to postawa serca, która czyni nas pokornymi i małymi w ramionach Boga, świadomymi naszej słabości, i pełnymi ufności - w najbardziej śmiałym sposobie - w Jego Ojcowską dobroć.

Zły człowiek nieustannie toczy wojnę z samym sobą i jest jej przeciwnikiem.

W świętym momencie, kiedy uwaga jest skierowana do wewnątrz, zamiast kontynuować swoją zwykłą zewnętrzną orientację, cisza zostaje urzeczywistniona.

To jest podstawowy wzór tego rodzaju medytacji, który opiera się na trzech podstawowych czynnikach: po pierwsze, nie centralizowaniu wewnętrznie; po drugie, nie posiadaniu żadnego pragnienia stania się wyższym; po trzecie, całkowitym zidentyfikowaniu się z tu i teraz.

Wszyscy ludzie mają wewnętrzny potencjał, ale wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy z tego potencjału i nie wie, jak go wykorzystać, aby mieć udane życie. Ci, którzy nie są szczęśliwi wewnętrznie, nigdy nie będą szczęśliwi zewnętrznie; ci, którzy nie są szczęśliwi w sobie, nigdy nie uczynią innych szczęśliwymi. Ci, którzy nie kochają siebie, nigdy nie będą w stanie kochać innych.

Dopóki umysł jest skierowany na zewnątrz, tylko ida i pingala pozostają aktywne. Ale kiedy umysł jest spokojny i cichy, budzi się sushumna, centralny kanał. Radość płynąca z podróży umysłu przez kanał sushumna jest wyjątkowa; nie można jej porównać z żadną przyjemnością zmysłową. Z powodu tej wewnętrznej radości umysł traci smak do doczesnych przyjemności.

Człowiek nie musi szukać, gdzie są jego oczy, aby widzieć. Serce jest tam, zawsze otwarte dla ciebie, jeśli chcesz do niego wejść, zawsze wspiera twoje ruchy, choć możesz nie być tego świadomy. Może bardziej trafnie będzie powiedzieć, że Jaźń to Serce. Tak naprawdę Jaźń jest centrum i wszędzie jest świadoma siebie jako Serce lub samoświadomość.

Mistrzostwo polega nie tylko na uciszeniu umysłu, ale na skierowaniu go na dowolny punkt, który chcemy, na pozwoleniu mu być aktywnym tak bardzo, jak chcemy, na wykorzystaniu go do realizacji celu, na sprawieniu, by był cichy, gdy chcemy go uciszyć. Ten, kto to osiągnął, stworzył swoje niebo w sobie; nie musi czekać na niebo w zaświatach, bo stworzył je teraz w swoim własnym umyśle.

Tylko przez bycie świadomym, myśli zaczynają znikać. Nie ma potrzeby walczyć. Twoja świadomość wystarczy, aby je zniszczyć. A gdy umysł jest pusty, świątynia jest gotowa. A wewnątrz tej świątyni jedynym bogiem, którego warto postawić, jest cisza. Więc te trzy słowa musisz zapamiętać: relaksacja, bezmyślność, cisza. A jeśli te trzy słowa przestaną być dla ciebie słowami, a staną się doświadczeniami, twoje życie zostanie przemienione.

Umysł to tylko zbiór myśli i myśliciel, który je myśli. Myśliciel to myśl „Ja”, pierwotna myśl, która wstaje z Jaźni przed wszystkimi innymi, która utożsamia się z innymi myślami i mówi: „Jestem tym ciałem”. Kiedy zniszczysz wszystkie myśli oprócz samego myśliciela przez nieustanne badanie lub odmawianie im uwagi, myśl „Ja” zstępuje do Serca i oddaje się, zostawiając po sobie jedynie świadomość świadomości.

W życiu duchowym nie jest konieczne posiadanie pełnej mapy drogi, aby rozpocząć podróż. Przeciwnie, posiadanie takiej pełnej wiedzy może w rzeczywistości utrudniać, a nie pomagać w dalszym marszu. Głębsze tajemnice życia duchowego zostają rozwiązane dla tych, którzy podejmują ryzyko i którzy przeprowadzają odważne eksperymenty. Nie są one przeznaczone dla leniwych, którzy szukają gwarancji na każdym kroku. Ci, którzy spekulują z brzegu o oceanie, poznają tylko jego powierzchnię, ale ci, którzy chcą poznać głębiny oceanu, muszą być gotowi zanurzyć się w nie.

Jest to niewłaściwe z naszej strony, by w naszych codziennych modlitwach wzywać błogosławieństw Boga, Miłosiernego, jeśli z kolei nie będziemy praktykować podstawowego współczucia wobec naszych współistot.

Doskonałe zdrowie, szczerość, uczciwość, prostolinijność, odwaga, bezinteresowność, niesamolubność, cierpliwość, wytrwałość, spokój, opanowanie to rzeczy, które uczą się o wiele lepiej przez przykład niż piękne przemówienia.

Wojna kończy się dopiero, gdy ludzie kochają się nawzajem.

Ludzie świeccy idą na zewnątrz, ale ty musisz iść do wewnątrz jak żółw, wycofując się do swojej skorupy.