Nawet królowie i cesarze, posiadający góry dóbr i oceany bogactwa – ci nie dorównują nawet mrówce, która nie zapomina o Bogu.

Prawdziwe bogactwo człowieka w przyszłości to dobro, które uczynił swoim bliźnim.

Najlepszym rodzajem bogactwa jest porzucenie nadmiernych pragnień.

Twoje jedzenie, ubranie, schronienie, szacunek, imię i sława, bogactwo, żona, mąż, syn, córka, dobrobyt, szczęście, nieszczęście - wszystko, co otrzymujesz, jest wyznaczone i dane przez Boga.

Bycie bogatym i czczonym w niesprawiedliwym społeczeństwie to hańba.

Obsesja człowieka, by pomnożyć swoje bogactwo i honor, jest głównym źródłem jego nieszczęścia.

Żadne liczby, moce, bogactwa, nauka, elokwencja ani nic innego nie będą miały przewagi, ale czystość, życie zgodnie z nauką, jednym słowem, anubhuti, uświadomienie. Niech w każdym kraju będzie tuzin takich dusz-lwów, lwów, którzy zerwali własne więzy, którzy dotknęli Nieskończoności, których cała dusza przeszła do Brahmana, którzy nie troszczą się o bogactwo, władzę ani sławę, a ci wystarczą, aby wstrząsnąć światem.

Sukces w życiu można zdefiniować jako ciągłe rozszerzanie szczęścia i postępujące realizowanie godnych celów. Sukces to zdolność do spełniania swoich pragnień z łatwością. A jednak sukces, w tym tworzenie bogactwa, zawsze był uważany za proces wymagający ciężkiej pracy i często uznawany za osiągany kosztem innych. Potrzebujemy bardziej duchowego podejścia do sukcesu i dobrobytu, którym jest obfity przepływ wszelkich dobrych rzeczy do ciebie.

Wszystkie wojny toczą się o zdobycie bogactwa.

Chudy ryż do jedzenia, woda do picia, moje zgięte ramię za poduszkę - w tym jest szczęście. Bogactwo i pozycja zdobyte nieuczciwymi metodami są niczym więcej jak unoszącymi się chmurami.

Biblioteka mądrości jest cenniejsza niż wszelkie bogactwo, a wszystkie rzeczy, które są pożądane, nie mogą się z nią równać. Kto więc twierdzi, że jest gorliwy w poszukiwaniach prawdy, szczęścia, mądrości lub wiedzy, musi stać się miłośnikiem książek.

Bogactwo wymagane przez naturę jest ograniczone i łatwe do zdobycia; ale bogactwo wymagane przez próżne idee rozciąga się w nieskończoność.

Istnieje tybetańskie powiedzenie, że „u drzwi nieszczęśliwego bogacza śpi zadowolony żebrak”. Sedno tego powiedzenia nie polega na tym, że ubóstwo to cnota, ale na tym, że szczęście nie pochodzi z bogactwa, lecz z wyznaczania granic własnym pragnieniom i życie w tych granicach z satysfakcją.

Tyle osób bogatych rozumie o wiele więcej o zarabianiu i oszczędzaniu pieniędzy niż o ich wykorzystywaniu i cieszeniu się nimi. Nie potrafią żyć, ponieważ zawsze przygotowują się do życia.

Najlepszą ozdobą jest pokora; najlepszym bogactwem jest zadowolenie.

Pokój to nasze wewnętrzne bogactwo. To wewnętrzne bogactwo możemy wydobyć na powierzchnię tylko wtedy, gdy nie oczekujemy niczego od świata zewnętrznego, a wszystko od Najwyższego Pilota w nas, w Bożej Godzinie Wyboru.

Prawdziwa wartość bogactwa tkwi w tym, jak jest wykorzystywane dla dobra innych.

Nie starałem się przez całe życie gromadzić bogactwa i zdobić ciała, ale starałem się ozdobić duszę klejnotami mądrości, cierpliwości i przede wszystkim miłością do wolności.

Samowystarczalność jest największym z wszystkich bogactw.

Ludzkie wysiłki są czterech rodzajów, ponieważ istnieją cztery cele życia: Artha (bogactwo), kama (pragnienie), dharma (religia) i moksha (wyzwolenie). Pierwsze dwa ciągną ku rzeczom ziemskim, podczas gdy ostatnie dwa prowadzą ku Bogu. Pierwsze dwa prowadzą do upadku i ignorancji, podczas gdy ostatnie dwa prowadzą do wzrostu i wiedzy.

Powód, dla którego mamy biedę, polega na tym, że nie mamy wyobraźni. Jest wielu ludzi gromadzących to, co myślą, że jest ogromnym bogactwem, ale to tylko pieniądze... nie wiedzą, jak się nimi cieszyć, ponieważ nie mają wyobraźni.

To moje dzieci uczyniły to wszystko możliwym. Moje dzieci są moim bogactwem; są moją siłą.

Módl się do Boga, aby twoje przywiązanie do przemijających rzeczy, takich jak bogactwo, imię i wygody, stawało się coraz mniejsze z dnia na dzień.