Jedynym sposobem osiągnięcia czegokolwiek w świecie wewnętrznym jest odpuszczenie – rodzaj bezwysiłkowości, relaksu. To nie jest działanie; to jest nie-działanie. To nie jest akcja; to jest bezczynność. I wydaje się to trudne, ponieważ wszystkim od samego początku mówi się: "Zrób coś; nie siedź tam tylko! Coś zawsze jest lepsze niż nic." W świecie wewnętrznym to nie są zasady. Nic jest lepsze niż wszystko.

Śmierć nie jest zatarciem istnienia, ostateczną ucieczką od życia; śmierć nie jest też drzwiami do nieśmiertelności. Ten, kto uciekł od swego Ja w ziemskich radościach, nie odzyska go wśród ulotnych uroków astralnego świata. Tam jedynie gromadzi subtelniejsze percepcje i bardziej wrażliwe odpowiedzi na piękno i dobro, które są jednością. To na kowadle tej grubej ziemi człowiek walczący musi wykuć niezniszczalne złoto duchowej tożsamości.

Bogowie mogą albo usunąć zło ze świata i nie chcą, albo chcą, ale nie mogą; albo nie mogą, ani nie chcą, albo wreszcie są zarówno w stanie, jak i gotowi. Jeśli mają wolę usunięcia zła, ale nie mogą, to nie są wszechmocni. Jeśli mogą, ale nie chcą, to nie są dobroczynni. Jeśli ani nie mogą, ani nie chcą, to nie są ani wszechmocni, ani dobroczynni. Wreszcie, jeśli są zarówno w stanie, jak i gotowi zniszczyć zło, jak to możliwe, że ono istnieje?

Po dotarciu na szczyt, po przejściu całkowitej transformacji bytu... pozostaje jeszcze jeden krok do ukończenia tej podróży: powrót do doliny poniżej, do codziennego świata. Osoba, która wraca, nie jest tą, która zaczęła wspinaczkę. Istota, która wraca, to sama cisza, to współczucie i mądrość, to prawda wieków. Bez względu na to, jaką pokorną lub podniesioną pozycję ta istota zajmuje w społeczności, staje się ona światłem dla innych na drodze, świadectwem wolności, która pochodzi z dotknięcia szczytu góry.

Kultura i cywilizacja to dwa nierozłączne aspekty stylu życia wspólnoty, kraju lub narodu. Mężczyzna może być uznawany za kulturalnego, jeśli ładnie się ubiera i prezentuje się przed innymi — ale to niekoniecznie czyni go cywilizowaną osobą. Cywilizacja odnosi się do sposobu myślenia i odczuwania narodu; do jego rozwoju idei, takich jak nie-zabijanie, współczucie, szczerość i wierność. Kultura to zewnętrzny sposób życia. Kultura to kwiat, podczas gdy cywilizacja to jak zapach tego kwiatu. Mężczyzna może być biedny, a mimo to cywilizowany. Człowiek kulturalny, bez cywilizacji, który może być sukcesem w świecie zewnętrznym, nie jest pomocny dla społeczeństwa, ponieważ brakuje mu wewnętrznych cech i cnót, które wzbogacają rozwój jednostki i narodu. Kultura jest zewnętrzna, cywilizacja wewnętrzna. W nowoczesnym świecie integracja tych dwóch jest niezbędna. Indyjska cywilizacja jest bardzo bogata, ale jej kultura stała się pseudokulturową angielską kulturą, która nadal stwarza problemy w Indiach dzisiaj.

Nikt z nas nie jest sam na tym świecie; każdy z nas jest niezbędnym elementem wielkiego mozaikowego obrazu ludzkości jako całości.

Filozofia jest wyrazem ciekawości człowieka o wszystko i jego próbą nadania sensu światu głównie poprzez intelekt.

Świat, który postrzegasz, jest zbudowany z świadomości; to, co nazywasz materią, jest samą świadomością.

Religie zachodnie bardziej koncentrują się na zachowaniu, doktrynie i wierzeniach niż na jakiejkolwiek transformacji sposobu, w jaki jesteśmy świadomi siebie i naszego świata.

Świętość nie jest zarezerwowana tylko dla niewielkiej liczby wyjątkowych osób. Jest przeznaczona dla wszystkich. To Pan prowadzi nas do świętości, gdy jesteśmy gotowi współpracować w zbawieniu świata dla chwały Boga, mimo naszych grzechów i czasami buntowniczej natury.

Zbyt duża troska o bezpieczeństwo fizyczne i zbyt mała troska o duchowość to cecha dzisiejszego świata.

Wielu ludzi, pochłoniętych światem zewnętrznym, zapomina o duszy i marnuje swoje cenne życie nie zdobywając zbawienia duchowego.

Twoja własna samorealizacja jest największą przysługą, jaką możesz oddać światu.

Medytacja otwiera umysł na największe tajemnice, które mają miejsce codziennie i co godzinę; poszerza serce, aby mogło poczuć wieczność czasu i nieskończoność przestrzeni w każdym uderzeniu; daje nam życie w tym świecie, jakbyśmy poruszali się w raju.

Po prostu otwórz oczy, potrząśnij głową i spójrz na to, co dzieje się na świecie. To niesamowite! Ten wszechświat jest niesamowity!

Łódź może być na wodzie, ale woda nie powinna być w łodzi. Duchowy aspirant może żyć w świecie, ale świat nie powinien żyć w nim.

Nasze wysiłki, by usunąć nienawiść i obojętność ze świata, zaczynają się od próby usunięcia ich z naszego własnego umysłu.

Bądź szczery wobec siebie. Świat nie jest wobec ciebie szczery...

My sami nie możemy nałożyć żadnych magicznych zaklęć na ten świat. Świat jest swoją własną magią.

18 sierpnia 1873 - Świat jest ujawniony z mojej formy. Sam jestem jedynym Purusą, najwyższym Bytem.

To cisza uratuje i przemieni świat.

Świętość rośnie tak szybko, gdzie jest dobroć. Świat jest zagubiony z powodu braku słodyczy i dobroci. Nie zapominaj, że potrzebujemy siebie nawzajem.

Cały świat akceptuje, że bycie zestresowanym to normalny sposób życia.