Begin met het opbouwen van vertrouwen en vreugde in je eigen rijkdom. Die rijkdom is de essentie van vrijgevigheid. Het is de essentie van vindingrijkheid; dat je kunt omgaan met wat er om je heen beschikbaar is en je niet arm voelt.

De essentie van krijgerschap, of de essentie van menselijke moed, is weigeren iemand of iets op te geven.

De basisleer van Boeddha gaat over het begrijpen van wat we zijn, wie we zijn, waarom we zijn. Wanneer we beginnen te beseffen wat we zijn, wie we zijn, waarom we zijn, beginnen we te realiseren wat we niet zijn, wie we niet zijn, waarom we niet zijn. We beginnen te beseffen dat we geen basisgrond meer hebben die we kunnen uitoefenen. We beginnen te beseffen dat onze ideeën over veiligheid en ons concept van vrijheid puur fantoomervaringen zijn geweest.

Onze lichamen eisen onze aandacht; onze lichamen eisen dat we echt aandacht besteden aan wat er in ons leven gebeurt.

De complexiteit van levenssituaties is echt niet zo ingewikkeld als we ze meestal ervaren.

Het boeddhisme vertelt je niet wat verkeerd is en wat waar is, maar moedigt je aan om het zelf uit te zoeken.

Wanneer we na onszelf opruimen, hebben we niemand om de schuld te geven. Wanneer we beginnen ons leven op deze manier te leven, na onszelf opruimend, wat overblijft is verder zicht en meer openheid, wat leidt tot het opruimen van de rest van de wereld.

Als je de waarheid spreekt, kun je zacht spreken, en je woorden zullen kracht hebben.

Het bereiken van verlichting vanuit het oogpunt van het ego is uiterste dood.

Alles wat wordt gecreëerd, moet vroeg of laat sterven. Verlichting is permanent omdat we het niet hebben geproduceerd; we hebben het alleen ontdekt.

We kunnen onszelf misleiden door te denken dat we spiritualiteit ontwikkelen, terwijl we in feite onze egocentriciteit versterken door spirituele technieken.

Omdat er iets moeilijks en destructiefs betrokken is, moet er ook iets creatiefs betrokken zijn. Het gaat erom die creatieve kant te betrekken.

Terwijl je mediteert, ontstaan allerlei gedachten... Je vindt je gedachten niet bedreigend of bijzonder nuttig. Ze worden gewoon het algemene geroddel van je gedachten. Dit verkeer van je gedachten en de woordvaardigheid van je geest zijn gewoon onderdeel van het basale gekletst dat in het universum plaatsvindt. Laat het gewoon doorgaan.

Maar keer op keer moeten we reflecteren op de duisternis van de cocon. Om onszelf vooruit te inspireren, moeten we terugkijken om het contrast te zien met de plaats waar we vandaan komen. Zie je, we kunnen de wereld van de cocon niet afwijzen - zonder de cocon zouden we een nieuwe cocon kunnen creëren. Wanneer we het lijden zien dat in de oude cocon plaatsvond, inspireert het ons om verder te gaan in onze reis als krijger. Het is een reis die zich in ons ontvouwt.

Kijk. Dit is jouw wereld! Je kunt niet niet kijken. Er is geen andere wereld. Dit is jouw wereld; het is jouw feest. Je hebt dit geërfd; je hebt deze ogen geërfd; je hebt deze wereld van kleuren geërfd. Kijk naar de grootsheid van dit alles. Kijk! Aarzel niet - kijk! Open je ogen. Knipper niet, kijk, kijk - kijk verder.

Zolang iemand betrokken is bij oorlog, probeert te verdedigen of aan te vallen, dan is zijn actie niet heilig; het is werelds, dualistisch, een strijdveld situatie.

Een echt gevoel voor humor is een lichte aanraking hebben: niet de realiteit de grond in slaan, maar de realiteit waarderen met een lichte aanraking. De basis van de Shambhala-visie is het herontdekken van dat perfecte en echte gevoel voor humor, die lichte waardering.

Zachte bloem van de dag - De kolibrie concurreert met de stilte van de lucht.

Bepleiten de grote spirituele leerstellingen werkelijk dat we tegen het kwaad vechten omdat we aan de kant van het licht staan, de kant van de vrede? Zeggen ze ons om te vechten tegen die andere 'onwenselijke' kant, het slechte en het zwarte? Dat is een grote vraag. Als er wijsheid is in de heilige leerstellingen, zou er geen oorlog moeten zijn. Zolang iemand betrokken is bij oorlogvoering, probeert te verdedigen of aan te vallen, is zijn actie niet heilig; het is werelds, dualistisch, een situatie op het slagveld.

Hoewel het leven van de krijger is gewijd aan het helpen van anderen, beseft hij dat hij zijn ervaringen nooit volledig met anderen zal kunnen delen... Toch wordt hij steeds meer verliefd op de wereld. Die combinatie van liefdesaffaire en eenzaamheid stelt de krijger in staat om voortdurend anderen te helpen. Door afstand te doen van zijn privéwereld, ontdekt de krijger een groter universum en een steeds voller gebroken hart. Dit is niets om je slecht over te voelen; het is een reden om te juichen.

Om liefde te ontwikkelen - universele liefde, kosmische liefde, hoe je het ook wilt noemen, moet men de hele situatie van het leven accepteren zoals het is, zowel het licht als het donker, het goede en het slechte. Men moet zich openen voor het leven, ermee communiceren.

Wat nodig is, is de constante ontmaskering van de strategie van het ego.

De weg van lafheid is om onszelf in een cocon te verstoppen, waarin we onze gewoontes voortzetten. Wanneer we constant onze basale patronen van gewoonten en gedachten recreëren, hoeven we nooit in de frisse lucht of op verse grond te springen.