Vraag niets en kijk dan wat er gebeurt.

Pure nietsheid is bewuste intelligentie.

Angst gaat over overleven. Wanneer je daaronder gaat en de angst ervaart zonder het te proberen te veranderen, het gewoon laat zijn, wordt het rustig. Wanneer je je hart opent voor angst, in plaats van te proberen het te bestrijden, het te ontkennen of zelfs te overwinnen, ontdek je dat het gewoon energie is.

Mijn verantwoordelijkheid is simpelweg zijn wie ik ben en niet geloven in een projectie als echt. Geen enkele projectie is uiteindelijk echt, maar projectie speelt een zeer belangrijke rol.

Ik nodig je uit om te ontdekken dat dieper dan welk patroon dan ook, dieper dan persoonlijkheid, dieper dan succes of falen, dieper dan waarde of waardeloosheid, er een uitstraling is die onmiskenbaar, altijd aanwezig is - de waarheid van wie je bent.

Waarheid, vergeving en liefde komen op een natuurlijke, moeiteloze manier voort uit de stilte van het hart, dat volledig open is.

Ik ondersteun mensen als ze zich geroepen voelen om actief te zijn, te protesteren, zich te verzetten, te werken aan herstel of voor een rechtvaardiger politiek gesprek. Ik ondersteun ook iedereen in het luisteren naar elkaar. We bevinden ons in een zeer interessante en verontrustende tijd wat betreft ons burgerlijke discours. En toch, altijd, in de verstoring, worden dingen geschud en die schok kan leiden tot diepere volwassenheid en een dieper discours. Moge het zo zijn.

Er is echt grote bevrijding in het niet kunnen zien in de toekomst.

Er is niets krachtiger dan gedachte. Daden volgen woorden en woorden volgen gedachten. En waar de gedachte machtig en puur is, is het resultaat machtig en puur.

Alle zoektocht, alle worsteling, alle inspanningen om je ware zelf te vinden, wordt van nature onthuld in open, ontspannen eenvoud.

Je kunt niet gelukkig zijn tenzij je de waarheid van je wezen dient, hoe die dienst er ook uitziet.

Ik nodig mensen uit om gewoon te stoppen en stil te zijn. En daarin ontdek je wie je bent, want zodra je ontdekt wie je bent, kun je stoppen met je in stukken te fragmenteren. Ik weet dat er op elke dag momenten zijn waarop er niets gebeurt, maar we verbinden wat er gebeurt van gedachte naar gedachte zonder ruimte. We over het ruime dat zich daarin afspeelt.

Het betekent niet dat je je lichaam niet moet verzorgen of niet wilt dat het sterft. Maar het heeft niet dezelfde grip als wanneer je jezelf volledig met het lichaam identificeert. Het herkennen van de tederheid van de sterfelijkheid, de fragiliteit van je levensvorm en alle levensvormen, inclusief kosmische levensvormen, is een diepe vorm van nederigheid die daadwerkelijk verkwikkend is.

Maar op de een of andere manier, door mezelf te identificeren als de genezer, was er nog steeds een zaadje van zowel eigenwaan als verdediging tegen een soort leegte.

We hebben alles geprobeerd om van het lijden af te komen. We zijn overal heen gegaan om van het lijden af te komen. We hebben alles gekocht om ervan af te komen. We hebben alles ingenomen om van het lijden af te komen. Uiteindelijk, wanneer men genoeg geprobeerd heeft, ontstaat de mogelijkheid van spirituele rijpheid met de bereidheid om de vruchteloze poging om ervan af te komen te stoppen en in plaats daarvan het lijden daadwerkelijk te ervaren. In dat beslissende moment ontstaat de realisatie van datgene wat buiten het lijden ligt, van datgene wat niet aangetast wordt door lijden. Er ontstaat de realisatie van wie men werkelijk is.

De waarheid is dat je eigenlijk niets bent, maar dit niets is vol, heel, oneindig in alles en overal. Dit niets is bewustzijn zelf. Het is al heel, compleet en vervuld. Dit is de verbazingwekkende ironie.

Als je bereid bent om even je aandacht af te trekken van wat je interne dialoog ook is, om energie weg te trekken van het laatste standpunt over je lijden, wordt het onmiddellijk duidelijk wat hier is: de volheid, de rijkdom en de liefde van het zelf als bewust leven.

Als je nu stopt met zoeken en de waarheid tegen jezelf zegt, zul je weten wat er diep in je botten bekend is. Je zult het weten zonder er een beeld van te hebben, zonder er een concept van te hebben, zonder er een gedachte aan te geven. Je zult het kennen als dat wat er altijd al is geweest. En je zult het als jezelf kennen.

Om echt gelukkig te zijn, moet je erkennen wie je bent zonder iets.

Wat er in je leven zal gebeuren als je de uitnodiging tot stilte accepteert, kan niet worden geweten... wat wel geweten kan worden, is dat je een grotere capaciteit zult hebben om alles te ontmoeten wat verschijnt.

Als je lacht, ben je aan het genezen.

Wees open. En dan volgt de waarheid.

Vertrouw op jezelf. In de wortel, in de kern, is er pure gezond verstand, pure openheid. Vertrouw niet op wat je is geleerd, wat je denkt, wat je gelooft, wat je hoopt. Dieper dan dat, vertrouw op de stilte van je wezen.