Zelfkennis leidt tot verwondering, en verwondering tot nieuwsgierigheid en onderzoek, zodat niets mensen meer interesseert dan mensen, zelfs als het alleen om hun eigen persoon gaat.

Dus, de relatie van zelf tot ander is de volledige realisatie dat jezelf liefhebben onmogelijk is zonder alles lief te hebben wat gedefinieerd wordt als anders dan jezelf.

LSD is simpelweg een verkennend instrument zoals een microscoop of telescoop, behalve dat deze binnenin jou is in plaats van buiten jou.

In de hindoeïstische filosofie wordt de hele schepping beschouwd als de Vishnu Lila, het spel van Vishnu. Lila betekent dans of spel. Ook in de hindoeïstische filosofie noemen ze de wereld illusie; en in het Latijn is de wortel van het woord illusie ludere, spelen.

Wanneer je met je ogen kijkt naar de natuur die daarbuiten gebeurt... Kijk je naar jezelf.

Het lijkt een speciale eigenschap van mensen te zijn dat zij reflecteren: ze denken na over denken en weten dat ze weten. Dit kan, zoals andere feedbacksystemen, leiden tot vicieuze cirkels en verwarring als het niet goed wordt beheerd, maar zelfbewustzijn maakt menselijke ervaring resonant. Het geeft dat gelijktijdige "echo" aan alles wat we denken en voelen, zoals de kast van een viool weerklinkt met het geluid van de snaren. Het geeft diepte en volume aan wat anders oppervlakkig en vlak zou zijn.

Wat we zijn vergeten is dat gedachten en woorden conventies zijn, en dat het fataal is om conventies te serieus te nemen. Een conventie is een sociale gemak, zoals bijvoorbeeld geld... maar het is absurd om geld te serieus te nemen, het te verwarren met echte rijkdom... Op een soortgelijke manier zijn gedachten, ideeën en woorden "munten" voor echte dingen.

We hebben de neiging om onszelf te beschouwen als marionetten van het verleden, voortgestuwd door iets dat altijd achter ons is.

Probeer je voor te stellen hoe het zal zijn om in slaap te vallen en nooit meer wakker te worden... probeer nu je voor te stellen hoe het was om wakker te worden zonder ooit in slaap te vallen.

Zoals modderig water het beste wordt geklaard door het met rust te laten, zou men kunnen beweren dat degenen die stil zitten en niets doen, een van de beste mogelijke bijdragen leveren aan een wereld in opschudding.

Het is interessant dat hindoes, wanneer zij spreken over de schepping van het universum, het niet het werk van God noemen, maar het het spel van God noemen, de Vishnu lila, waarbij lila spel betekent. En zij beschouwen de hele manifestatie van alle universums als een spel, een sport, een soort dans — lila is misschien enigszins verwant aan ons woord lilt.

Geen werk of liefde zal bloeien uit schuld, angst of leegte van het hart, net zoals geen valide plannen voor de toekomst kunnen worden gemaakt door degenen die niet in staat zijn om nu te leven.

Gebrek aan liefde voor het vegetatieve, subtiele, chthonische, heidense en sexy aspect van de wereld betekent dood.

Het is enorm belangrijk om minstens één keer per dag uit je hoofd te gaan. Door uit je hoofd te gaan, kom je tot je zintuigen.

Het leven bestaat alleen op dit moment, en op dit moment is het oneindig en eeuwig, omdat het huidige moment oneindig klein is; voordat we het kunnen meten, is het al voorbij, en toch bestaat het voor altijd.

En de houding van geloof is precies het tegenovergestelde van vasthouden aan geloof, van vasthouden.

Het Chinese woord Li kan daarom worden begrepen als organische orde, in tegenstelling tot mechanische of juridische orde, die beide volgens het boek gaan. Li is de asymmetrische, niet-repeterende en niet-georganiseerde orde die we vinden in de patronen van bewegend water, de vormen van bomen en wolken, van ijskristallen op het raam of de verspreiding van kiezelstenen op het strandzand.

In Zen is armoede vrijwillig en wordt het niet zozeer als armoede gezien, maar als eenvoud, vrijheid, het ontbreken van rommel.

Maar, zoals Douglas E Harding heeft opgemerkt, hebben we de neiging om deze planeet te beschouwen als een door leven geïnfecteerde rots, wat net zo absurd is als denken aan het menselijk lichaam als een door cellen geïnfecteerd skelet. Zeker alle levensvormen, inclusief de mens, moeten worden begrepen als "symptomen" van de aarde, het zonnestelsel en de melkweg, in welk geval we niet kunnen ontsnappen aan de conclusie dat de melkweg intelligent is.

We zien wat we geloven, in plaats van wat we zien.

Geloof, zoals ik het hier gebruik, is de volharding dat de waarheid is wat men zou "lief" of wensen dat het zou zijn. De gelovige zal zijn geest openen voor de waarheid op voorwaarde dat deze past bij zijn vooraf bepaalde ideeën en wensen. Geloof daarentegen is een onvoorwaardelijke opening van de geest voor de waarheid, wat deze ook blijkt te zijn. Geloof heeft geen vooroordelen; het is een duik in het onbekende. Geloof kleeft, maar geloof laat los.

Verlichting of ontwaken is niet het creëren van een nieuwe situatie, maar het erkennen van wat er al is.

We komen niet "in" deze wereld; we komen eruit, zoals bladeren uit een boom.