Mensen zeggen dat de ziel, bij het horen van het lied van de schepping, het lichaam binnenging, maar in werkelijkheid was de ziel zelf het lied.

Draag je hart door deze wereld als een levengevend zonnetje.

Hoe opende de roos ooit zijn hart en gaf het de wereld al zijn schoonheid? Het voelde de aanmoediging van Licht tegen zijn wezen; anders zouden we allemaal te bang blijven.

Wij zijn mensen die liefde nodig hebben, omdat liefde het leven van de ziel is, liefde is gewoon de grootste vreugde van de schepping.

De Waarheid heeft zoveel van Zichzelf met mij gedeeld dat ik mezelf niet langer een man, een vrouw, een engel of zelfs een pure Ziel kan noemen.

Laat tederheid uit je ogen stromen, zoals de zon warm naar de aarde kijkt.

Liefde wordt soms moe van zoet spreken en wil al je verkeerde opvattingen van de waarheid in stukken scheuren die je binnenin jezelf doen vechten, lieve, en met anderen, waardoor de wereld te veel mooie dagen huilt... De Geliefde wil ons soms een grote gunst doen: Ons ondersteboven houden en al de onzin eruit schudden.

Nu is het tijd te weten dat alles wat je doet heilig is.

Grootheid wordt altijd op deze basis gebouwd: het vermogen om te verschijnen, te spreken en te handelen als de meest gewone man.

Poëzie onthult dat er geen lege ruimte is.

Spreek maar weinig, en dat weinig alleen wanneer jouw eigen doelen het vereisen. De hemel heeft je twee oren gegeven, maar slechts één tong, wat betekent: luister naar twee dingen, maar wees niet de eerste die er één voorstelt.

De stoel onder je geest uittrekken en je op God zien vallen, wat kan Hafiz anders doen dat leuk is in deze wereld!

Er zijn verschillende putten in je hart. Sommigen vullen zich met elke goede regen, anderen zijn daarvoor veel te diep.

We hebben geen suiker, bloem of rijst of iets anders nodig. We willen gewoon onze dierbaren zien.

Alleen van hart tot hart kan de gelukzaligheid van mystieke kenners worden gesproken.

De reden waarom zorgen meer mensen doden dan werk, is dat meer mensen zich zorgen maken dan werken. - Robert Frost. Nu dat al je zorgen zo'n onaantrekkelijke bezigheid blijken te zijn, waarom zoek je geen betere baan?

Ik heb zoveel geleerd van God dat ik mezelf niet meer christen, hindoe, moslim, boeddhist of jood kan noemen. De Waarheid heeft zoveel van zichzelf met mij gedeeld dat ik mezelf niet langer een man, vrouw, engel of zelfs een pure Ziel kan noemen. Liefde is zo volledig mijn vriend geworden dat het tot as is verbrand en mij heeft bevrijd van elk concept en beeld dat mijn geest ooit heeft gekend.

Al deze woorden zijn maar een façade. Wat ik echt zou willen doen is je aan mijn lichaam ketenen, en dan dagen en dagen en dagen zingen.

Kom binnen, mijn liefste, uit die harde wereld die stenen elementen op je tere gezicht heeft laten regenen. Elke ziel zou een toost van ons moeten ontvangen voor moed!

Wat hebben verdrietige mensen gemeen? Het lijkt erop dat ze allemaal een heiligdom voor het verleden hebben gebouwd en daar vaak heen gaan om een vreemde klaagzang te doen en aanbidding te brengen. Wat is het begin van geluk? Het is om niet zo religieus te zijn.

Iedereen, of hij nu zelfontkennend of zelfgenoegzaam is, is op zoek naar de Geliefde. Elke plaats kan het heiligdom van liefde zijn, of het nu een moskee of synagoge is.

Je hebt echt met enorme stijl gewalst, mijn lieve, oh mijn lieve, verpletterde engel.

Een keer vroeg ik een vogel, hoe vlieg je in deze zwaartekracht van duisternis? Ze antwoordde: "liefde tilt me op."