Degene die Pranayama beoefent, houdt echt van alle wezens.

In Satyayuga werd Lahiri Mahasay geboren als Satyasukrita, in tretayuga was hij Munindra; in dwaparayuga Karunamaya; en in kaliyuga was hij Kabir. Later werd hij Shyama Charan.

13 mei 1873 - Wat men ook wil doen, hij kan het doen.

Niemand is een zondaar; niemand is ook heilig; als de geest in de Kutastha wordt geplaatst, is er geen zonde; anders, als de geest naar buiten is gericht, is er zonde; met andere woorden, wanneer de geest niet in de Kutastha is, is hij in zonde.

Alle zonden worden vernietigd in de na-effect toestand van Kriya.

Het maakt niet uit of het leven het fysieke lichaam verlaat. Ik moet Kriya met heel mijn hart beoefenen.

Totdat Bhishma (grootvader van Kaurava en Pandava), dat wil zeggen angst (in de context van Kriya betekent Bhishma angst voor het beoefenen van Kriya), drie pijlen ontvangt, dat wil zeggen ida, pingala en susumna in zijn hoofd (die zich verenigen in de Kutastha), zal nooit Sthira, rustig worden; Men moet Kriya moedig beoefenen.

Kriya is Waarheid, en de rest is onwaar.

Wanneer men de rustige adem heeft bereikt, is het enige werk dat overblijft om altijd de staat van rust vast te houden.

25 augustus 1873 - Ikzelf ben de Aksara Purusa, het eeuwige Wezen.

(Wanneer de ziener zijn karakter als ziener vernietigt en één wordt met het ultieme Zelf, wordt het dualisme opgelost.)

Zonder niskama te zijn, dat wil zeggen, volledig losgekoppeld, is er geen mogelijkheid om in Brahma op te gaan.

Wat iemand ook denkt op het moment van de dood, dat wordt hij; evenzo, als je Satchitananda wordt op het moment van het verlaten van het lichaam, dan word je jezelf, het ultieme Zelf.

Door de beoefening van Pranayama wordt onwetendheid verdreven en onthult zich de Kennis van het Zelf.

Dieren zijn betoverd door muziek; als de mens niet wordt aangetrokken door het geluid van OM, dan is hij een ezel.

Ik blijf aanwezig in de buurt van degene die Kriya beoefent.

Als men bruine suiker blijft raffineren, wordt het uiteindelijk wit. Evenzo brengt voortgezette Kriya-oefening Pranayama tot perfectie.

De oude vader (Babaji) is Heer Krishna.

Het is een beetje moeilijk om naar het midden van het voorhoofd te kijken, dat zich boven de neus en wenkbrauwen bevindt; als men zich daarop stabiliseert, bereikt men de staat van Samadhi.

Wanneer de adem rustig is, is het de staat van Kumbhaka. Wanneer men zichzelf ziet, wordt het Brahmajnana genoemd, "de Kennis van Brahma, het ultieme Zelf."

Degene die Kutastha (het innerlijke Zelf tussen de wenkbrauwen) niet ziet met de hulp van het advies van de Guru in dit fysieke lichaam, is een blinde persoon.

Men zou Pranayama zeer serieus en oprecht moeten beoefenen.

Vrouw is de vernietiger van de man. Kijk niet naar haar, tegen geen prijs. Opmerking: (De zon van het zelf, dat is, geluid, wordt hier als man aangeduid; en het jyoti, licht van het zelf, wordt als vrouw aangeduid. Met andere woorden, wees niet geïnteresseerd in het spel van jyoti, noch ontwikkel een gehechtheid aan de innerlijke visioenen; uiteindelijk zijn visioenen secundair en geen innerlijke realisatie.)