Het is onjuist te spreken van realisatie. Wat is er te realiseren? Het ware is altijd zoals het altijd is geweest. We creëren niets nieuws of bereiken iets wat we niet hadden. De illustratie die in boeken wordt gegeven is deze. We graven een put en creëren een grote kuil. De ruimte in de put is niet door ons gecreëerd. We hebben alleen de aarde verwijderd die de ruimte vulde. De ruimte was daar toen en is er ook nu. Evenzo moeten we gewoon alle eeuwenoude sanskars [aangeboren neigingen] die in ons zijn, weggooien. Wanneer deze allemaal zijn opgegeven, zal het Zelf alleen schijnen.

Zintuiglijke waarnemingen kunnen slechts indirecte kennis zijn, geen directe kennis. Alleen het eigen bewustzijn is directe kennis.

Als je het bewustzijn voortdurend observeert, wordt dit bewustzijn zelf de Guru die de Waarheid zal onthullen.

Stilte is het krachtigst. Spraak is altijd minder krachtig dan stilte.

Genade is in jou. Genade is jouw zelf. Genade is niet iets dat van anderen verkregen moet worden. Als het extern is, is het nutteloos. Alles wat nodig is, is te weten dat het bestaan ervan in jou is. Je bent nooit buiten zijn werking.

Genade is altijd aanwezig. Je stelt het je voor als iets hoog in de lucht, ver weg, iets dat moet afdalen. Het is in werkelijkheid binnenin jou, in je hart. Wanneer de geest rust in zijn bron, stroomt de genade voort, als uit een bron binnenin jou.

Er is geen zien. Zien is slechts zijn.

Draai je blik naar binnen en dan zal de hele wereld vol zijn van de Hoogste Geest.

Genade is in jou. Als het extern was, zou het nutteloos zijn.

Verwijder het Ego en Avidya (Onwetendheid) verdwijnt. Zoek ernaar, het ego verdwijnt en alleen het echte Zelf blijft over.

De staat die wij verlichting noemen is simpelweg jezelf zijn, niets weten of iets worden.

Goeroe, God en het Zelf zijn Eén.

De ervaring van het niet vergeten van bewustzijn alleen is de staat van toewijding, wat de relatie van onvergaalde ware liefde is, omdat de ware kennis van het Zelf, die schijnt als de onverdeelde hoogste zegen zelf, oprijst als de aard van liefde. Liefde zelf is de werkelijke vorm van God. Dat is pure zegen. Noem het pure zegen, God, Zelf, of wat je wilt. Dat is toewijding, dat is realisatie en dat is alles.

Realisatie is onze natuur. Er is niets nieuws te winnen. Wat nieuw is, kan niet eeuwig zijn. Daarom is er geen reden om te twijfelen of men het Zelf zal verliezen of winnen.

Er moet een subject zijn om het goede en het kwade te kennen. Dat subject is het ego.

Men moet zijn Zelf realiseren om de schatkamer van zuiver geluk te openen.

Het feit dat we verlangen naar bevrijding toont aan dat vrijheid van elke gevangenschap onze ware natuur is. Het hoeft niet opnieuw verworven te worden. Alles wat nodig is, is de valse gedachte los te laten dat we gebonden zijn.

De oplossing voor je probleem is te zien wie het heeft.

God zien zonder het Zelf te zien betekent alleen een mentaal beeld zien. Alleen degene die zichzelf heeft gezien, heeft God gezien, aangezien hij zijn individualiteit heeft verloren en nu niets anders ziet dan God.

Het weet dat de uitroeiing van de identificatie met het lichaam liefdadigheid, spirituele austeriteit en rituele opoffering is; het is deugd, goddelijke vereniging en toewijding; het is de hemel, rijkdom, vrede en waarheid; het is genade; het is de staat van goddelijke stilte; het is de onsterfelijke dood; het is jnana, renunciatie, uiteindelijke bevrijding en gelukzaligheid.

Goede gedachten houden slechte gedachten weg. Ze moeten zelf verdwijnen voordat de staat van realisatie zich voordoet.

Bijna de gehele mensheid is meer of minder ongelukkig omdat bijna iedereen zijn ware Zelf niet kent. Werkelijk geluk ligt alleen in Zelfkennis. Alles andere is vergankelijk. Het kennen van het Zelf is altijd gelukkig zijn.

Buiten de gedachten bestaat er geen onafhankelijke entiteit die de wereld wordt genoemd. In de diepe slaap zijn er geen gedachten en is er geen wereld. In de staat van waken en dromen zijn er gedachten, en is er ook een wereld. Net zoals de spin de draad (van het web) uit zichzelf uitzendt en deze weer in zichzelf terugtrekt, zo projecteert de geest de wereld uit zichzelf en lost deze weer op in zichzelf.