Binnenin ons voeden we dodelijke krachten; we maken van onze vijanden onze gasten.

De persoon is een bel op de zee van tijd.

Ja, het is moeilijk voor de mens om voorbij het idee van plicht te gaan.

India is de ontmoetingsplaats van de religies en onder deze is het hindoeïsme op zichzelf een enorme en complexe zaak, niet zozeer een religie, maar een grote gediversifieerde en toch subtiel verenigde massa van spiritueel denken, realisatie en aspiratie.

Wat we de hindoeïstische religie noemen, is in werkelijkheid de Eeuwige religie omdat het alle andere omarmt.

De atheïst is God die verstoppertje speelt met zichzelf.

Onze menselijke kennis is een kaars die brandt op een donkere altaar naar een zon-uitgestrekte Waarheid.

Inspiratie is een slanke rivier van helderheid die springt uit een enorm en eeuwig kennis, het overtreft de rede perfecter dan de rede de kennis van de zintuigen overtreft.

Het hoogste doel is de vrijheid van de geest.

Om te zien, moet je stoppen met in het midden van het beeld te staan.

Alle soorten aanwijzingen zullen van boven komen en alles wat je doet, moet worden verwezen naar het Boven.

Een leven zonder doel is altijd een leven vol zorgen. Elk individu zou een doel moeten hebben. Maar vergeet niet dat de kwaliteit van je doel afhankelijk zal zijn van de kwaliteit van je leven. Je doel moet hoog en breed zijn, genereus en onbaatzuchtig; dit zal je leven waardevol maken voor jezelf en voor anderen. Wat je ideaal ook is, het kan niet perfect worden gerealiseerd tenzij je perfectie in jezelf hebt gerealiseerd.

India zag inzich vanaf het begin, en zelfs in haar tijden van rede en haar tijd van toenemende onwetendheid verloor ze nooit het inzicht dat het leven niet juist gezien kan worden in het enige licht, niet perfect geleefd kan worden in de enige kracht van zijn uiterlijke zaken.

Zonde en deugd zijn een spel van weerstand dat wij met God spelen in Zijn pogingen om ons naar perfectie te trekken.

Als de hel mogelijk zou zijn, zou het de kortste weg naar de hoogste hemel zijn. Want waarlijk, God houdt van.

De hele wereld verlangt naar vrijheid, maar elk wezen is verliefd op zijn ketenen; dit is de eerste paradox en de onontwarbare knoop van onze natuur.

De dood is slechts het veranderen van onze kleren om in bruidskleding bij de poort van het Eeuwige te wachten.

Zelfs als het wezen niet volledig is gereinigd, kunnen verschillende inspiratiebronnen en krachten van bovenaf neerstrijken, maar dit kan leiden tot ernstige fouten. Inspiraties van boven, vermengd met onzuiverheden van onder, raken door elkaar en de sadhak beschouwt dit als een absoluut bevel. Vele sadhaks zijn op deze manier in gevaar gekomen. Daarom moet men bijzonder nadruk leggen op de zuivering van het wezen.

Wanneer we voorbij het weten zijn, zullen we Kennis hebben.

De uitdrukking "van boven" is voor ons slechts een manier van spreken. Velen ontvangen van boven het bevel tot actie - wij noemen dit intuïtie.

Wat mensen kennis noemen, is de beredeneerde acceptatie van valse schijn. Wijsheid kijkt achter het gordijn en ziet.

Ja, dit Purusha-bewustzijn moet worden gehandhaafd; anders zal de kalmte niet duren. De klappen en slagen die van buitenaf komen kunnen geen verstoring veroorzaken, als dit Purusha-bewustzijn op de achtergrond blijft.

Lijden maakt ons in staat tot de volledige kracht van de Meester van Genot; het maakt ons ook in staat om het volledige spel van de Meester van Kracht te dragen. Pijn is de sleutel die de poorten van kracht opent; het is de hoofdweg die naar de stad van gelukzaligheid leidt.