Christus heeft nu geen lichaam behalve het mijne. Hij bidt in mij, werkt in mij, kijkt door mijn ogen, spreekt door mijn woorden, werkt door mijn handen, loopt met mijn voeten en liefhebt met mijn hart.

Wanneer we onszelf niet voeden met vers, gezond eten, rustgevende slaap, regelmatige lichaamsbeweging, een dagelijkse spirituele praktijk zoals meditatie of journaling, en andere lichaam-geest genezende gewoonten, zullen we onvermijdelijk moe, uit balans, prikkelbaar en soms zelfs depressief voelen.

Door de uitlijning van het lichaam ontdekte ik de uitlijning van mijn geest, zelf en intelligentie.

Ons lichaam heeft dit defect dat, hoe meer zorg en comfort het krijgt, hoe meer behoeften en verlangens het ontdekt.

In jezelf ligt de hele wereld en als je weet hoe te kijken en te leren, is de deur daar en de sleutel ligt in je hand. Niemand op aarde kan je de sleutel of de deur geven om te openen, behalve jijzelf.

Er zijn twee aspecten van individuele harmonie: de harmonie tussen lichaam en ziel, en de harmonie tussen individuen. Alle tragedie in de wereld, in het individu en in de menigte, komt door gebrek aan harmonie. En harmonie wordt het beste bereikt door harmonie in je eigen leven te creëren.

Een lichaam hebben betekent lijden. Kent iemand met een lichaam vrede? Degenen die dit begrijpen, onthechten zich van alles wat bestaat en stoppen met het voorstellen of zoeken van iets. De soetra's zeggen: "Zoeken is lijden. Niets zoeken is gelukzaligheid." Wanneer je niets zoekt, ben je op het Pad.

Je geest is je dienaar, je lichaam is je voertuig en je ziel is je woning.

In elk moment heb je slechts één echte keuze: je bewust zijn van het Zelf of je identificeren met het lichaam en de geest.

Iedereen houdt meer van iets als het moeite heeft gekost: bijvoorbeeld degenen die geld hebben verdiend, houden meer van geld dan degenen die het geërfd hebben.

De weg naar vrijheid is via de dienst aan anderen. De weg naar geluk is via meditatie en in tune zijn met God... breek de barrières van je ego, laat egoïsme los, bevrijd jezelf van het bewustzijn van het lichaam, vergeet jezelf, bevrijd jezelf van dit gevangenis van incarnaties, smelt je hart in alles, word één met de schepping.

We hebben het denken van de hersenen toegestaan zich te ontwikkelen en ons leven te domineren. Als gevolg daarvan zijn we in oorlog met onszelf. De hersenen verlangen naar dingen die het lichaam niet wil, en het lichaam verlangt naar dingen die de hersenen niet toestaan; de hersenen geven richtlijnen die het lichaam niet zal volgen, en het lichaam geeft impulsen die de hersenen niet kunnen uitvoeren.

Ik zou zeggen dat de drijfveer van mijn leven in eerste instantie was om vrij te worden, en daarna te beseffen dat mijn vrijheid niet onafhankelijk is van iedereen. Daarna kom ik in die cirkel waar men aan zichzelf werkt als een gave voor anderen, zodat men geen verder lijden creëert. Ik help mensen als werk aan mezelf en ik werk aan mezelf om anderen te helpen.

Gevoel zal je dichter bij de waarheid van wie je bent brengen dan denken. Ik kan je niets zeggen wat je diep van binnen niet al weet. Wanneer je een bepaald niveau van innerlijke verbondenheid hebt bereikt, herken je de waarheid wanneer je deze hoort. Als je dat stadium nog niet hebt bereikt, zal de beoefening van lichaamsbewustzijn de verdieping brengen die nodig is.

Noch ben ik dit lichaam, noch de ziel, Noch deze vluchtige beelden die voorbijtrekken, Noch concepten en gedachten, mentale beelden, Noch gevoelens en het labyrint van de psyche. Wie ben ik dan? Een bewustzijn zonder oorsprong, Niet geboren in de tijd, noch verwekt hier beneden. Ik ben dat wat was, is en altijd zal zijn, Een juweel in de kroon van het Divine Zelf, Een ster in het firmament van de Verlichte.

Elke cel in ons lichaam heeft het vermogen om de oneindigheid vast te houden. Laten we het volledige potentieel benutten dat de natuur ons heeft gegeven, het potentieel om de oneindigheid in elke cel van het lichaam vast te houden. Hiervoor moeten we regelmatig mediteren. Dan ondergaat onze fysiologie een verandering en wordt elke cel in het lichaam gevuld met prana - de levensenergie. Naarmate het prana-niveau in het lichaam stijgt, bruisen we van vreugde.

We lijden aan een hallucinatie, een valse en vertekende sensatie van ons eigen bestaan als levende organismen. De meesten van ons hebben het gevoel dat "ik zelf" een apart centrum is van gevoel en actie, dat binnenin leeft en begrensd is door het fysieke lichaam - een centrum dat geconfronteerd wordt met een "externe" wereld van mensen en dingen, contact makend via de zintuigen met een universum zowel vreemd als vreemd.

De uitdaging van yoga is om onze grenzen te overschrijden - binnen redelijke grenzen. We breiden voortdurend het kader van de geest uit door het canvas van het lichaam te gebruiken. Het is alsof je een canvas meer uitrekt en een groter oppervlak voor een schilderij creëert. Maar we moeten de huidige vorm van ons lichaam respecteren. Als je te veel in één keer trekt, zullen we het canvas scheuren. Als de praktijk van vandaag de praktijk van morgen schaadt, is het geen juiste praktijk.

De reflectie, de waarschijnlijkheid, van het leven die in de lichamelijke cellen van de zielbron schijnt, is de enige oorzaak van de gehechtheid van de mens aan zijn lichaam; blijkbaar zou hij geen eerbetoon brengen aan een stuk klei. Een mens identificeert zich ten onrechte met zijn fysieke vorm omdat de levensstromen van de ziel met zo'n intense kracht in het vlees worden ingeademd dat de mens het effect met de oorzaak verwart en idolatristisch gelooft dat het lichaam een eigen leven heeft.

Het prana dat in dat lichaam verbleef, heeft het verlaten. Je hebt de werkelijke identiteit van die persoon nooit gekend. Je wist het niet terwijl ze hier waren, en je weet het nu nog steeds niet nu ze weg zijn. Vertel me, wie is er werkelijk gestorven? Datgene wat leek te zijn vertrokken, is in werkelijkheid eeuwig aanwezig. Rouw niet. In plaats daarvan zou je om jezelf moeten rouwen, omdat je het echte niet herkent en huilt om het irreële. Wees vrij van zorgen en emoties over de verdere reis van die ziel.

Een adept van Kriya Yoga overwint de dood door de ziel voorbij identificatie met het fysieke lichaam te brengen, bewust en naar wens; en vervolgens weer terug te keren naar het bewustzijn van de sterfelijke vorm. Door dit proces ervaart hij het lichaam slechts als de materiële woonplaats van de ziel. Hij kan daarin blijven zolang hij wil; en nadat dat lichaam zijn nut heeft vervuld, kan hij het naar wens verlaten zonder fysieke of mentale pijn door gehechtheid te lijden, en zijn alomtegenwoordige huis in God binnengaan.

Vergelijk je pad niet met dat van anderen. Jouw pad is uniek voor jou.

Het is onmogelijk om geluk na te jagen. Niemand heeft dat ooit gedaan. Je moet erop wachten. En het is helemaal geen recht. Geen enkel gerechtshof kan je dwingen gelukkig te zijn of het geluk te dwingen bij je te zijn. Geen enkel overheidsgeweld is in staat je gelukkig te maken. Geen enkele macht kan je gelukkig maken.