De vrije wil van de mens komt niet uit de geest, want deze is gebonden. Daar is geen vrijheid.

In Zen is armoede vrijwillig en wordt het niet zozeer als armoede gezien, maar als eenvoud, vrijheid, het ontbreken van rommel.

Ik geloof dat de poging om iemand te bekeren geweld is, het is inmenging in zijn individualiteit, in zijn uniekheid, in zijn vrijheid.

Er zijn veel aspecten van succes; materiële rijkdom is slechts één component. Maar succes omvat ook een goede gezondheid, energie en enthousiasme voor het leven, vervullende relaties, creatieve vrijheid, emotionele en psychologische stabiliteit, een gevoel van welzijn en gemoedsrust.

Goedheid is niet in de achtertuin van het individu noch in het open veld van het collectief; goedheid bloeit alleen in vrijheid van beide.

Vrijheid wordt niet door iemand aan ons gegeven; we moeten het zelf cultiveren. Het is een dagelijkse praktijk... Niemand kan je verhinderen om je bewust te zijn van elke stap die je zet of van elke ademhaling die je in- en uitademt.

Door discipline komt vrijheid.

Leer te kijken zonder verbeelding, te luisteren zonder vervorming: dat is alles. Stop met het toekennen van namen en vormen aan het wezenlijk naamloze en vormloze, besef dat elke vorm van perceptie subjectief is, dat wat gezien of gehoord, aangeraakt of geroken, gevoeld of gedacht, verwacht of verbeeld is, in de geest zit en niet in de werkelijkheid, en je zult vrede en vrijheid van angst ervaren.

De natuur is op een punt gekomen waarop je nu, tenzij je individuele verantwoordelijkheid neemt, niet kunt groeien. Meer dan dit kan de natuur niet doen. Het heeft genoeg gedaan. Het heeft je leven gegeven, het heeft je kansen gegeven; nu, hoe je het gebruikt, heeft het aan jou overgelaten. Meditatie is jouw vrijheid, geen biologische noodzaak. Je kunt in een bepaalde tijd elke dag leren meditatie te versterken, om het sterker te maken – maar draag de smaak ervan de hele dag.

Domheid is opgeven zonder moeite of niet opgeven nadat je al je moeite hebt gedaan. Het geheim van vrijheid is al je moeite doen en opgeven!

Vrijheid alleen is niet genoeg zonder licht om 's nachts te lezen, zonder tijd of toegang tot water om je boerderij te irrigeren, zonder de mogelijkheid om vissen te vangen om je familie te voeden.

Plezier is het begin en het einde van gelukkig leven. Epicurus leerde: Plezier, gedefinieerd als vrijheid van pijn, is het hoogste goed.

De weg naar vrijheid is via de dienst aan anderen. De weg naar geluk is via meditatie en in tune zijn met God... breek de barrières van je ego, laat egoïsme los, bevrijd jezelf van het bewustzijn van het lichaam, vergeet jezelf, bevrijd jezelf van dit gevangenis van incarnaties, smelt je hart in alles, word één met de schepping.

Ik zou zeggen dat de drijfveer van mijn leven in eerste instantie was om vrij te worden, en daarna te beseffen dat mijn vrijheid niet onafhankelijk is van iedereen. Daarna kom ik in die cirkel waar men aan zichzelf werkt als een gave voor anderen, zodat men geen verder lijden creëert. Ik help mensen als werk aan mezelf en ik werk aan mezelf om anderen te helpen.

Het is alleen jouw zelfidentificatie met je geest die je gelukkig of ongelukkig maakt. Rebelleer tegen je slavernij aan je geest, zie je banden als zelfgecreëerd en verbreek de ketens van hechting en afkeer. Houd je doel van vrijheid in gedachten, totdat het tot je doordringt dat je al vrij bent, dat vrijheid niet iets is om in de verre toekomst te verdienen met pijnlijke inspanningen, maar iets dat altijd van jou is, om te gebruiken! Bevrijding is geen verwerving, maar een kwestie van moed, de moed om te geloven dat je al vrij bent en daarop te handelen.

Het idee van beloning en straf komt ook uit deze wet voort. Wat we zaaien, moeten we oogsten. Het kan niet anders zijn. [...] Als iemand zijn hele leven doorbrengt met slechte gedachten en verkeerde daden, dan is het zinloos voor hem om geluk in het hiernamaals te zoeken; want ons hiernamaals is geen kwestie van toeval, maar volgt als de reactie op onze huidige acties. [...] We moeten echter nooit uit het oog verliezen dat al deze ideeën van beloning en straf zich bevinden in het rijk van relativiteit of eindigheid. Geen ziel kan eeuwig verdoemd worden door haar eindige slechte daden; want oorzaak en gevolg moeten altijd gelijk zijn. Zo kunnen we met gezond verstand zien dat de theorie van eeuwige verdoemenis en eeuwige hemel onmogelijk en onlogisch is, aangezien geen eindige handeling een oneindig resultaat kan creëren. Daarom is volgens Vedanta het doel van de mensheid niet tijdelijk plezier of pijn, maar Mukti of absolute vrijheid; en elke ziel marcheert bewust of onbewust naar dit doel door de verschillende ervaringen van leven en dood.

De essentie van de Weg is onthechting. En het doel van degenen die oefenen is vrijheid van verschijningen.

Kennis is een verslaving, zoals drinken; kennis brengt geen begrip. Kennis kan worden onderwezen, maar geen wijsheid; er moet vrijheid zijn van kennis voor de komst van wijsheid.

Getuige zijn en je terugtrekken van de Natuur, dat is de eerste stap naar de vrijheid van de ziel.

Je hoeft vrijheid niet in een ver land te zoeken, want het bestaat binnen je eigen lichaam, hart, geest en ziel.

Reactiviteit is slavernij. Verantwoordelijkheid is vrijheid.

Loslaten geeft ons vrijheid, en vrijheid is de enige voorwaarde voor geluk. Als we in ons hart nog ergens aan vasthouden—woede, angst of bezittingen—kunnen we niet vrij zijn.

Verlichte emancipatie, vrijheid, ongecompliceerd en ongerept geluk wachten op je, maar je moet ervoor kiezen om de Innerlijke Reis te beginnen om het te ontdekken.