In India is er een gezegde, vooral in Odisha. In Odisha is er een tempel van Heer Jagannath waar Hij geen handen heeft. Het gezegde is apna hat Jagannath — Hij heeft geen handen, maar jouw handen. Hij heeft ons allemaal zijn handen gegeven.

In de Indiase geest is er niets hoger dan religieuze idealen, dit is het sleutelthema van het Indiase leven.

Ik zou mijn knie buigen voor de armste vuilnisman, de armste onaanraakbare in India, voor het feit dat ik heb deelgenomen aan het verpletteren van hem gedurende eeuwen; ik zou zelfs het stof van zijn voeten vegen.

Het zal noodzakelijk zijn voor ons Indiërs - Hindoes, Moslims, Christenen, Joden, Parseeën en alle anderen voor wie India hun thuis is - een gemeenschappelijke vlag te erkennen waarvoor we willen leven en sterven.

Het is mogelijk dat de aarde in de 21e eeuw niet bewoond zal zijn door mensen. Een van de grote mystici van India, een zeer eenvoudig man in de bergen, werd ooit gevraagd naar de toekomst. Hij zei dat er een tijd zal komen wanneer je vijf mijl loopt en je een licht ziet, en je zo gelukkig zult zijn te weten dat er een ander wezen bestaat.

Mensen zullen alles doen, hoe absurd het ook is, om hun eigen ziel niet onder ogen te hoeven komen. Ze zullen Indiase yoga en al haar oefeningen beoefenen, een strikt dieetregime volgen, de literatuur van de hele wereld bestuderen - alles omdat ze niet met zichzelf in het reine kunnen komen en geen greintje geloof hebben dat iets nuttigs ooit uit hun eigen ziel kan komen.

Veel mensen maken zich heel erg zorgen om de kinderen in India, om de kinderen in Afrika waar veel van hen sterven, misschien door ondervoeding, honger enzovoort, maar miljoenen sterven opzettelijk door de wil van de moeder. En dit is wat de grootste vernietiger van vrede is vandaag de dag. Want als een moeder haar eigen kind kan doden - wat houdt me dan tegen om jou te doden en jij mij te doden - er is niets tussen ons.

Wanneer een Pueblo-indiaan zich niet in de juiste stemming voelt, blijft hij weg van de mannenraad. Wanneer een oude Romein struikelde op de drempel toen hij het huis verliet, gaf hij zijn plannen voor de dag op. Dit lijkt ons zinloos, maar onder de primitieve levensomstandigheden neigt zo'n omen er tenminste toe om voorzichtig te zijn. Wanneer ik niet volledig de controle over mezelf heb, kunnen mijn lichaamsbewegingen onder een bepaalde beperking staan; mijn aandacht wordt gemakkelijk afgeleid; ik ben enigszins afwezig. Als gevolg daarvan stoot ik tegen iets aan, struikel, laat iets vallen of vergeet iets.

India zag inzich vanaf het begin, en zelfs in haar tijden van rede en haar tijd van toenemende onwetendheid verloor ze nooit het inzicht dat het leven niet juist gezien kan worden in het enige licht, niet perfect geleefd kan worden in de enige kracht van zijn uiterlijke zaken.

India is de ontmoetingsplaats van de religies en onder deze is het hindoeïsme op zichzelf een enorme en complexe zaak, niet zozeer een religie, maar een grote gediversifieerde en toch subtiel verenigde massa van spiritueel denken, realisatie en aspiratie.

Stel je voor dat er een heerlijke toetje was gegeten gisteravond, zoals payasam (een geweldig Indiaas dessert gemaakt van melk, rijst en suiker). Omdat het zo lekker en fijn was, waren we heel gelukkig. Maar als ons een smakeloos gerecht zonder suiker of specerijen was geserveerd, zouden we het niet zo lekker hebben gevonden en zouden we niet gelukkig zijn geweest. De jnani is echter gelukkig, ongeacht hoe het smaakt. Een jnani maakt zich niet druk om de smaak van het eten. De jnani eet iets, en hij is niet gelukkig of ongelukkig. Dat is het verschil. In ons geval ervaren we alles volgens onze voorkeuren en afkeuren, onze handelingskracht; we zijn gehecht aan de zintuigen. De jnani heeft dezelfde smaakpapillen als wij, maar zonder gehechtheid aan de smaak.

Stel je voor dat er een voetbalwedstrijd wordt gespeeld tussen Duitsland en Nederland. Tijdens een voetbalwedstrijd kun je de opwinding van mensen in beide landen zien. Hoewel het karma van tweeëntwintig spelers is, elf van elk team, beïnvloedt het het leven van miljoenen. Een jaar was ik toevallig in Nederland toen een voetbaltournament aan de gang was. Ik was op de luchthaven in mijn oranje monnikenoutfit. Plots keken twee mannen die in het luchthavenrestaurant werkten naar mij en schreeuwden: "Holland! Holland!" (Oranje is de kleur van het nationale voetbalteam van Nederland). Ik glimlachte en zei: "India... Ik kom uit India." Ze lachten allebei en zeiden: "India heeft een geweldige oranje kleur." Het karma van een paar mensen kan vele beïnvloeden.

India is een gouden vogel. Het is een land van rishi’s en heiligen.

De Brit is de bovenliggende partij en de Indiër de underdog in zijn eigen land.

Religie is de enige en belangrijkste interesse van het volk van India.

De Indiase mythologie heeft een theorie van cycli, dat alle vooruitgang in de vorm van golven is.

Het is heel anders omdat Indiërs leven alsof ze hun zielen zijn en Amerikanen leven alsof ze hun ego's zijn.

Een vrij India zal al haar gewicht in de schaal leggen voor wereldontwapening en moet zelf voorbereid zijn om hierin het voortouw te nemen.

De mentaliteit die een deel van de Indiërs ertoe bracht een ander deel als vijanden te beschouwen, was zelfmoord; het kon alleen maar dienen om hun slavernij te bestendigen.

"De wereld" is een groot begrip, maar de mens moet zijn loyaliteit uitbreiden door zichzelf te beschouwen als een wereldburger... Een persoon die werkelijk voelt: "De wereld is mijn thuisland; het is mijn Amerika, mijn India, mijn Filippijnen, mijn Engeland, mijn Afrika", zal nooit gebrek hebben aan mogelijkheden voor een nuttig en gelukkig leven. Zijn natuurlijke lokale trots zal onbeperkte uitbreiding kennen; hij zal in contact staan met creatieve universele stromen.

India der eeuwen is niet dood, noch heeft zij haar laatste creatieve woord gesproken; zij leeft en heeft nog iets te doen voor zichzelf en de menselijke volkeren. En datgene wat nu moet ontwaken, is geen geangliciseerd oosters volk, volgzaam leerling van het Westen en gedoemd om de cyclus van het succes en falen van het westen te herhalen, maar nog steeds de oude onvergetelijke Shakti die haar diepste zelf terugvindt, haar hoofd hoger opheffend richting de hoogste bron van licht en kracht en zich wendend om de volledige betekenis en een bredere vorm van haar Dharma te ontdekken.

Met eeuwig geloof in Hem, steek het vuur aan in de berg van ellende die eeuwenlang op India is gestapeld - en het zal worden verbrand.

We moeten een seculiere benadering van ethiek hanteren, seculier in de Indiase zin van het respecteren van alle religieuze tradities en zelfs de opvattingen van niet-gelovigen op een onpartijdige manier. Seculiere ethiek, gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen, gezamenlijke ervaring en gezond verstand, kan gemakkelijk worden geïntroduceerd in het seculiere onderwijssysteem. Als we dat kunnen doen, is er een reële mogelijkheid om deze 21ste eeuw een tijdperk van vrede en compassie te maken.