De onwetende geest, met zijn eindeloze lijden, passies en boosheden, is geworteld in de drie vergiften: hebzucht, woede en illusie.

God kan nooit dichtbij zijn. God kan nooit dichtbij zijn omdat dat zou betekenen dat er een plaats is waar God niet is. God is oneindig. Wij kunnen niet buiten het oneindige bestaan. Daarom is God onze Werkelijkheid.

De genade van de Allerhoogste is eindeloos sterker dan onze ego's, onzekerheden en zelfdestructieve neigingen, dus het is noch nuttig noch gezond om onszelf buitensporig te straffen voor onze tekortkomingen.

Jij en ik zijn oneindige keuzesmakers. In elk moment van ons bestaan bevinden we ons in dat veld van alle mogelijkheden waar we toegang hebben tot een oneindigheid aan keuzes. Sommige van deze keuzes maken we bewust, terwijl andere onbewust worden gemaakt. Maar de beste manier om de wet van karma te begrijpen en optimaal te gebruiken, is door bewust te worden van de keuzes die we op elk moment maken.

De fluit van het oneindige wordt zonder ophouden gespeeld, en het geluid is liefde.

Er is verdriet in eindigheid. Het Zelf is voorbij tijd, ruimte en objecten. Het is oneindig en daarom van de aard van absoluut geluk.

Er is geen beweging in een rechte lijn. Een rechte lijn, oneindig geprojecteerd, wordt een cirkel.

Het Hart en de kern van alles hier is goed, dat wat de oppervlakkige golven ook mogen zijn, diep van binnen en onder alles ligt een oneindige basis van Goedheid en Liefde.

Het punt is dat het ego zichzelf niet kan genezen van zijn eigen ziekte van egoïsme; het is al geïnfecteerd door de ziekte zelf. En daarom is het nodig om naar een guru te gaan die God kent en door zijn bewustzijn in jezelf op te nemen, ontdek je dat je niet dit ego bent. Je oversteekt die afgrond en ontdekt dat je oneindig bent.

De remedie om de drie Ss - stress, spanning en snelheid - te bestrijden, kan gevonden worden in de drie Ws - het werk van toegewijde beoefening, de wijsheid die voortkomt uit het begrijpen van het zelf en de wereld, en aanbidding, omdat uiteindelijk het overgeven aan wat we niet kunnen controleren het ego toestaat om zich te ontspannen en de angst voor zijn eigen infinitesimaal kleine zelf in de oneindigheid van het goddelijke te verliezen.

Deze wereld, dit universum dat onze zintuigen voelen of ons verstand denkt, is maar één atoom, zo te zeggen, van het Oneindige, geprojecteerd op het vlak van bewustzijn; en binnen die smalle grens, gedefinieerd door het netwerk van bewustzijn, werkt onze rede, en niet verder. Daarom moet er een ander instrument zijn om ons verder te brengen, en dat instrument wordt inspiratie genoemd.

Wanneer je eindeloos dankbaar bent voor je lichaam, voor Kennis, voor de dingen die je hebt ontvangen, en voor je eigen leven, dan geniet je van de overvloed van de Schepper.

Wanneer ik verder kijk dan de geest, zie ik de getuige. Voorbij de getuige is er een oneindige intensiteit van leegte en stilte.

"Ik ben een vonk van het Oneindige. Ik ben geen vlees en botten. Ik ben licht."

God is eeuwig in stilte aan het werk geweest, ongezien, ongehoord, behalve door degenen die Zijn Onbegrensde Stilte ervaren. Degenen die de moed en wijsheid hebben zich over te geven aan een Perfecte Meester zijn de ontvangers van Zijn Genade.

Mijn optimisme is gebaseerd op mijn geloof in de oneindige mogelijkheden van het individu om geweldloosheid te ontwikkelen. ... Op een zachte manier kun je de wereld schudden.

Hij die onuitputtelijk geduld en onbegrensde energie achter zich heeft, zal alleen slagen.

We leven in een wereld die op sommige punten mysterieus is; er kunnen dingen ervaren worden die onverklaarbaar blijven; niet alles wat gebeurt, kan worden voorzien. Het onverwachte en het ongelooflijke behoren tot deze wereld. Pas dan is het leven heel. Voor mij was de wereld vanaf het begin oneindig en ongrijpbaar.

Het is volkomen juist om weerstand te bieden tegen en een systeem aan te vallen, maar weerstand bieden tegen en de auteur ervan aanvallen is gelijk aan weerstand bieden tegen en jezelf aanvallen, want we zijn allemaal met dezelfde borstel besmeurd, en we zijn kinderen van dezelfde Schepper, en als zodanig zijn de goddelijke krachten in ons oneindig. Een enkel mens verachten, is die goddelijke krachten verachten en daardoor niet alleen dat Wezen schaden, maar met Hem de hele wereld.

Uiteindelijk kom je op een punt waar je bijna alles weet. Je bent erg wijs. Je bent heel puur... behalve dat je misschien in de laatste val bent gelopen... de wens om alles te weten en nog steeds jijzelf te zijn, "de wetende." Dit is een onmogelijkheid. Want alle eindige kennis komt niet bij het oneindige. Om de laatste stap te zetten, moet de "wetende" verdwijnen. Dat wil zeggen, je kunt alles ZIJN, maar je kunt niet alles weten. Het doel is niet-dualistisch – zolang er een "wetende" en een "gekende" is, ben je in dualisme.

We hebben niets te verliezen door te vertrouwen op de oneindige kracht van het Zelf, behalve de banden van onze eigen onwetendheid.

Perfecte gezondheid, oprechtheid, eerlijkheid, directheid, moed, onbaatzuchtigheid, altruïsme, geduld, uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen, vrede, kalmte, zelfbeheersing zijn allemaal dingen die oneindig beter worden geleerd door voorbeeld dan door mooie toespraken.

De Indiase religie heeft altijd gevoeld dat, aangezien de geesten, temperamenten en intellectuele affiniteiten van mensen onbegrensd zijn in hun verscheidenheid, de individu perfecte vrijheid van denken en aanbidding moet worden toegestaan in zijn benadering van het Oneindige.