De wereld is als een vel papier waarop iets is getypt. De lezing en de betekenis variëren met de lezer, maar het papier is de gemeenschappelijke factor, altijd aanwezig, zelden opgemerkt. Wanneer het lint wordt verwijderd, laat typen geen sporen op het papier. Zo is mijn geest - de indrukken blijven komen, maar er blijft geen spoor achter.

Zoals in alle vroege wetenschappen, loopt hier (in de psychoanalyse) de universele gewoonte van de menselijke geest - een gedeeltelijke of lokale waarheid te nemen, deze onterecht te veralgemenen en te proberen een heel veld van de natuur in enge termen uit te leggen - uit de hand. Bovendien is de overdrijving van het belang van onderdrukte seksuele complexen een gevaarlijke leugen.

Het vullen van het bewuste denken met ideale concepties is een kenmerk van de westerse theosofie, maar niet de confrontatie met de Schaduw en de wereld van duisternis. Men wordt niet verlicht door zich figuren van licht voor te stellen, maar door de duisternis bewust te maken. De laatste procedure is echter onaangenaam en daarom niet populair.

Materiële vooruitgang en een hoger levensstandard brengen ons meer comfort en gezondheid, maar leiden niet tot een transformatie van de geest, wat het enige is dat blijvende vrede kan brengen. Diep geluk, in tegenstelling tot vluchtige geneugten, is van spirituele aard. Het hangt af van het geluk van anderen en is gebaseerd op liefde en genegenheid.

Onze gemoedstoestand speelt een belangrijke rol in onze dagelijkse ervaringen en ons fysieke en mentale welzijn. Als een persoon een kalme en stabiele geest heeft, beïnvloedt dit zijn of haar houding en gedrag ten opzichte van anderen. Met andere woorden, als iemand in een vreedzame en rustige gemoedstoestand blijft, kunnen externe omgevingen hen slechts een beperkte verstoring veroorzaken.

De geest die we hebben wanneer we zazen beoefenen, is de grote geest: we proberen niets te zien; we stoppen met conceptueel denken; we stoppen emotionele activiteit; we zitten gewoon. Wat er ook met ons gebeurt, het stoort ons niet. We zitten gewoon. Het is als iets dat gebeurt in de grote lucht. Welke vogel er ook doorheen vliegt, de lucht geeft er niet om. Dat is de geest die van de Boeddha naar ons is overgedragen.

Zij die religieus ziek zijn, geloven in het bestaan van de duivel door het bestaan van God te vergeten. Een negatieve geest is de grootste duivel die in de mens woont. Transformatie van negativiteit leidt tot positieve of engelachtige visies. Het is de geest die hel en hemel creëert. Angst voor de duivel is een fobie die uit de menselijke geest moet worden verwijderd.

Als alomtegenwoordigheid, alwetendheid en almacht in één wezen zouden worden samengevoegd en dit wezen zou worden gefocust in een straal van actie, wat zal het resultaat zijn? Dit is wat er gebeurde toen Sri Krishna als Persoon in deze wereld leefde. Dit is ook de moeilijkheid die mensen ervaren bij het schrijven van een biografie van Krishna, want allesomvattend zijn is iets moeilijks voor de geest om te denken.

Meditatie is onderzoek doen naar jezelf en de subtielere velden van activiteit. Dag na dag cultiveren we onze geest met de diepe stilte van ons eigen Zijn. Dit is niet de stilte van een steen, maar creatieve stilte. We moeten het zelf vinden. We verminderen de activiteit totdat de stilte creatief wordt, en we zitten in creatieve stilte en sluiten de poorten van waarneming om inzicht te krijgen in de inhoud van het leven.

In Japan hebben we de uitdrukking "Shoshin", wat "de geest van de beginner" betekent. Onze "oorspronkelijke geest" omvat alles in zichzelf. Het is altijd rijk en voldoende in zichzelf. Dit betekent niet een gesloten geest, maar eigenlijk een lege en gereed geest. Als je geest leeg is, is hij altijd klaar voor alles. Hij is voor alles open. In de geest van de beginner zijn veel mogelijkheden; in de geest van de expert zijn er weinig.

Het inbrengen van de tong in de neusholte richting het bovenste gehemelte wordt "de praktijk van Khechari Mudra" genoemd. Hoewel dit een fysieke techniek van hatha yoga is, brengt het een stabiele en rustige toestand teweeg en is het noodzakelijk om de geest naar binnen te trekken. Wanneer deze toestand (het bereiken van Khechari) zich voordoet, ervaart de sadhaka meer stabiliteit en rust en is hij klaar om naar het tweede niveau van Kriya over te gaan.

Als de mensheid een elektronisch zenuwstelsel ontwikkelt, buiten de lichamen van individuele mensen, waardoor we allemaal één geest en één globaal lichaam krijgen, is dit bijna precies wat er is gebeurd in de organisatie van de cellen die onze eigen lichamen samenstellen. We hebben het al gedaan. [...] Als dit alles eindigt met de menselijke soort die geen enkel ander spoor van zichzelf achterlaat in het universum dan een systeem van elektronische patronen, waarom zou ons dat dan zorgen maken? Want dat is precies wat we nu zijn!

De geest is oud; de verlangens zijn oud. Een fysiek lichaam kan maar vijf jaar oud zijn, maar onze verlangens kunnen miljoenen jaren oud zijn.

Blijf zeggen, ik ben vrij. Maak je geen zorgen als het volgende moment de illusie komt en zegt, ik ben gebonden. Dehypnotiseer het hele ding.

Je ware natuur is die van een oneindige geest. Het gevoel van beperking is het werk van de geest.

Het is goed om de getuigenissen van de Schrift te lezen; het is goed om de Heer onze God in hen te zoeken. Wat mij betreft, echter, heb ik de Schrift al zo veel eigen gemaakt dat ik meer dan genoeg heb om over na te denken en in mijn geest te draaien. Ik heb niet meer nodig... Ik ken Christus, de arme gekruisigde.

Er is een intense vreugde in het verlaten van foutieve gemoedstoestand en het cultiveren van behulpzame in meditatie.

Een medelevende gemoedstoestand brengt innerlijke vrede en daardoor een gezonder lichaam.

Concentratie komt niet van het hard proberen zich op iets te concentreren, maar door je geest open te houden en deze op niets te richten.

De geest vragen om zichzelf te doden is als de dief de politieagent maken. Hij zal met je meegaan en doen alsof hij de dief vangt, maar er zal niets gewonnen worden. Dus moet je naar binnen keren en zien waar de geest vandaan komt, en dan zal hij ophouden te bestaan.

Men zegt dat het hart in de microkosmos is, net als de bol van de zon in de macrokosmos. De geest in Sahasrara is als de schijf van de maan.

Zoals een speelgoedfruit of een speelgoedolifant je doet denken aan het echte fruit en het levende dier, zo herinneren de beelden die vereerd worden je aan God, die zonder vorm en eeuwig is.

Je zicht moet een inzicht worden; het moet naar binnen gericht worden en gebruikt worden om je geest te zuiveren en te verhelderen.