Een sterke geest kan elke uitdaging overwinnen.

Dingen kunnen het geest en de zintuigen plezier geven, maar alleen liefde kan het hart plezier geven. En uiteindelijk is dat waar we naar op zoek zijn.

Als je de juiste geest hebt, kan je lichaam alles doen.

Gebed uit de diepte en gebed van het oppervlak zijn twee gebeden. Men kan uitspreken wat Christus 'lege herhalingen' noemde, simpelweg het gebed herhalen; men richt de geest niet op de betekenis van het gebed. Als de diepte van het hart het gebed heeft gehoord, heeft God het gehoord.

De toepassing van de sushumna is de belangrijkste factor in de spirituele praktijk. Op het moment dat de sushumna wordt wakker gemaakt, verlangt de geest naar de innerlijke wereld. Wanneer de stroom van ida en pingala naar de sushumna wordt geleid en afleidingen worden verwijderd, stroomt de meditatie vanzelf.

Als je je geest gebruikt om naar een Boeddha te zoeken, zul je de Boeddha niet zien.

Train kinderen niet in leren door dwang en strengheid, maar leid ze ernaartoe door wat hun geest vermaakt.

Degene die zich niet heeft afgewend van slecht gedrag, wiens zintuigen ongecontroleerd zijn, die niet rustig is, wiens geest niet tot rust komt, zal deze Atman nooit bereiken, zelfs niet door kennis.

De mens kan niet verlicht worden door een organisatie, geloof, dogma, priester of ritueel, noch door filosofische kennis of psychologische technieken. Hij moet het vinden door de inhoud van zijn eigen geest te begrijpen, door observatie, niet door intellectuele analyse of introspectieve dissectie.

De eenvoudige methode voor verlichting is eerst jezelf te kennen. Leer met jezelf te werken; geef daar niet op. Geef alles op, maar geef dit doel niet op. Herinner jezelf eraan: "Ik zal doorgaan met werken aan mezelf. Ik kan het, ik zal het doen, en ik moet het doen." Onthoud deze drie zinnen: "Ik kan het. Ik zal het doen, en ik moet het doen."

Wanneer je mediteert, wat je eigenlijk doet is het betreden van een kalme of stille, stille geest. We moeten ons volledig bewust zijn van de komst en aanval van gedachten. Dat wil zeggen, we mogen geen enkele gedachte, goddelijk of niet-goddelijk, goed of slecht, in onze geest toelaten. Onze geest moet absoluut stil zijn. Dan moeten we diep van binnen gaan; daar moeten we ons werkelijke bestaan observeren.

Leer te kijken zonder verbeelding, te luisteren zonder vervorming: dat is alles. Stop met het toekennen van namen en vormen aan het wezenlijk naamloze en vormloze, besef dat elke vorm van perceptie subjectief is, dat wat gezien of gehoord, aangeraakt of geroken, gevoeld of gedacht, verwacht of verbeeld is, in de geest zit en niet in de werkelijkheid, en je zult vrede en vrijheid van angst ervaren.

Onthoud, intelligentie maakt geen deel uit van de geest. Het intellect wel, maar intelligentie niet; daarom is de intellectueel vol van geest, maar in het leven gedraagt hij zich zeer onintelligent. Hij heeft een bepaalde expertise, hij is intellectueel getraind om iets specifieks te doen, zijn geest functioneert als een computer. Maar het leven is niet eendimensionaal, je kunt het niet uitputten in één expertise; het is multidimensionaal.

Wanneer je geest rustig is, ga je de stroom van liefde binnen en stroom je gewoon van het ene moment naar het andere net zo natuurlijk als ademhalen. Wat er ook opkomt, ik omarm het met liefde in het moment. Dit is mijn praktijk van het polijsten van de spiegel om liefde te weerspiegelen. In dit moment is er alleen bewustzijn en liefde. Als iemand mij vraagt hoe ze in hun hart kunnen komen, geef ik ze deze praktijk: Ik ben Liefdevolle Bewustzijn.

Wanneer we ons lichaam en geest in orde hebben, zal alles anders op de juiste plaats en op de juiste manier bestaan. Maar meestal, zonder ons ervan bewust te zijn, proberen we iets buiten onszelf te veranderen; we proberen dingen buiten onszelf te ordenen. Maar het is onmogelijk om dingen te ordenen als je zelf niet in orde bent. Wanneer je dingen op de juiste manier doet, op het juiste moment, zal alles anders georganiseerd zijn.

Wanneer de geest rustig is, komen we tot het besef dat we onszelf kennen als de pure getuige. We trekken ons terug van de ervaring en de ervarende en staan apart in pure bewustzijn, dat tussen en voorbij de twee is. De persoonlijkheid, gebaseerd op zelfidentificatie, die zich iets voorstelt: 'Ik ben dit, ik ben dat', blijft voortduren, maar alleen als onderdeel van de objectieve wereld. De identificatie met de getuige breekt.

Wanneer je jezelf voortdurend weet en voelt als de ruimte van bewustzijn in plaats van dat wat verschijnt in bewustzijn - zintuiglijke waarnemingen, gedachten, emoties - dan kan men zeggen dat je verlicht bent... behalve dat je niet over jezelf zou denken of spreken als 'verlicht', omdat dit onmiddellijk een andere op de geest gebaseerde conceptuele identiteit zou creëren en zo het einde zou betekenen van 'jouw' verlichting.

Gebruik je geest. Onthoud. Observeer. Je bent niet anders dan anderen. De meeste van hun ervaringen zijn ook geldig voor jou. Denk duidelijk en diep, ga de structuur van je verlangens en de gevolgen ervan na. Ze zijn een heel belangrijk onderdeel van je mentale en emotionele samenstelling en beïnvloeden je acties krachtig. Onthoud, je kunt niet loslaten wat je niet kent. Om voorbij jezelf te gaan, moet je jezelf kennen.

Wachten is een staat van geest. In wezen betekent het dat je de toekomst wilt; je wilt het heden niet. Je wilt niet wat je hebt, en je wilt wat je niet hebt. Bij elke vorm van wachten creëer je onbewust een innerlijk conflict tussen je hier en nu, waar je niet wilt zijn, en de geprojecteerde toekomst, waar je wilt zijn. Dit vermindert de kwaliteit van je leven enorm door je het heden te laten verliezen.

Geloof, zoals ik het hier gebruik, is de volharding dat de waarheid is wat men zou "lief" of wensen dat het zou zijn. De gelovige zal zijn geest openen voor de waarheid op voorwaarde dat deze past bij zijn vooraf bepaalde ideeën en wensen. Geloof daarentegen is een onvoorwaardelijke opening van de geest voor de waarheid, wat deze ook blijkt te zijn. Geloof heeft geen vooroordelen; het is een duik in het onbekende. Geloof kleeft, maar geloof laat los.

Voordat er vrede kan worden gesloten, is oorlog nodig, en die oorlog moet met onszelf worden gevoerd. Onze ergste vijand zijn wijzelf: onze fouten, onze zwakheden, onze beperkingen. En onze geest is zo'n verrader! Wat doet het? Het verbergt onze fouten zelfs voor onze eigen ogen en wijst ons de reden aan voor al onze moeilijkheden: anderen! Zo misleidt het ons constant, houdt ons onwetend over de echte vijand en drijft ons naar die anderen om tegen hen te vechten, door hen als onze vijanden te tonen.

Als je weet dat alles uit de geest komt, raak dan niet gehecht. Zodra je gehecht raakt, ben je niet meer bewust. Maar zodra je je eigen natuur ziet, wordt de gehele Canon slechts proza. Duizenden sutra's en shastra's leiden slechts naar een heldere geest. Begrip komt midden in de zin. Wat doen doctrines? De uiteindelijke Waarheid is voorbij woorden. Doctrines zijn woorden. Ze zijn niet de Weg. De Weg is woordloos. Woorden zijn illusies... Hecht je niet aan verschijnselen, en je zult door alle barrières breken...

Ziekte is niet alleen in het lichaam, het kan in de geest zijn, het kan in je intellect zijn; het kan in de remmingen van je intellect zijn.