Er moet een einde komen aan het witte monopolie op politieke macht en een fundamentele herstructurering van onze politieke en economische systemen om ervoor te zorgen dat de ongelijkheden van apartheid worden aangepakt en onze samenleving grondig gedemocratiseerd wordt.

De samenleving is ons uitgebreide geest en lichaam.

Het fysieke lichaam heeft zijn eigen geheugen. Intimiteit zonder verplichting leidt tot desorganisatie van het menselijk wezen en daarmee tot desorganisatie van de samenleving.

Sankalpa (vastberadenheid) is erg belangrijk. Je kunt je omstandigheden, de wereld of de maatschappij niet veranderen om ze naar je hand te zetten. Als je kracht en vastberadenheid hebt, kun je de gang van het leven met veel succes doormaken.

De samenleving waarin we leven is het resultaat van onze psychologische toestand.

Een van de moeilijkste dingen is niet de samenleving te veranderen, maar jezelf te veranderen.

De juridische tolerantie van abortus of euthanasie kan op geen enkele manier beweren gebaseerd te zijn op respect voor het geweten van anderen, juist omdat de samenleving het recht en de plicht heeft zich te beschermen tegen misbruik die kan optreden onder het voorwendsel van geweten en vrijheid.

Ik denk niet dat ik ben opgevoed in een unieke samenleving met unieke kenmerken over geven.

Degenen die een houding van dienstbaarheid naar anderen hebben, zijn de schoonheid van de samenleving.

Pas wanneer het individu goed is, zal de samenleving vooruitgang boeken. Wanneer de samenleving en de natie gebaseerd zijn op de naleving van menselijke waarden.

Verzamel niet als je het niet nodig hebt. Het overschot aan rijkdom in je handen is voor de samenleving, en jij bent de vertrouwenspersoon ervan.

Het is mooi om alleen te zijn. Alleen zijn betekent niet eenzaam zijn. Het betekent dat de geest niet beïnvloed wordt en besmet is door de maatschappij.

Als we vreedzaam zijn, als we gelukkig zijn, kunnen we glimlachen en bloeien als een bloem, en iedereen in onze familie, onze hele samenleving, zal profiteren van onze vrede.

Het is ook in de wanhoop om iets productiefs bij te dragen aan de hoog georganiseerde chaos van ons politico-economische systeem, dat veel mensen gewoon hun politieke en sociale verplichtingen opgeven. Ze laten de samenleving gewoon overnemen door een organisatiepatroon dat zich net zo zelfvermeerderend is als een onkruid, en waarvan de doelen en waarden noch menselijk noch instinctief zijn, maar mechanisch.

Het is heel gemakkelijk om je aan te passen aan wat de samenleving, je ouders en leraren je vertellen. Dat is een veilige en gemakkelijke manier van bestaan, maar dat is niet leven... Leven is zelf uitvinden wat waar is.

We hebben gezegevierd in de inspanning om hoop te planten in de harten van miljoenen van ons volk. We gaan een verbond aan om de samenleving te bouwen waarin alle Zuid-Afrikanen, zowel zwart als wit, met opgeheven hoofd kunnen lopen, zonder angst in hun hart, verzekerd van hun onvervreemdbare recht op menselijke waardigheid — een regenboognatie in vrede met zichzelf en de wereld.

Geen enkele vorm van geweld kan worden goedgekeurd in een samenleving die zichzelf fatsoenlijk noemt.

Het is de innerlijke vrede die vrede in ons gezin, in de samenleving en uiteindelijk in de wereld kan brengen.

Als we in staat zijn om aan deze twee eisen te voldoen - regelmaat in meditatie en het leiden van een goed leven in de samenleving, dagelijks een goed leven - dan zou niets onbereikbaar voor ons zijn.

Zoals wij zijn, zo is de wereld. Dat wil zeggen, als we hebzuchtig, jaloers, competitief zijn, zal onze samenleving competitief, jaloers, hebzuchtig zijn, wat ellende en oorlog brengt. De staat is wat wij zijn.

Ik kies de armoede van onze arme mensen. Maar ik ben dankbaar dat ik het (de Nobelprijs) mag ontvangen in naam van de hongerigen, de naakten, de daklozen, de kreupelen, de blinden, de melaatsen, van al die mensen die zich ongewenst, niet geliefd, verwaarloosd voelen door de samenleving, mensen die een last voor de samenleving zijn geworden en door iedereen worden gemeden.

In de moderne samenleving willen de meeste van ons niet in contact zijn met onszelf; we willen in contact zijn met andere dingen zoals religie, sport, politiek, een boek – we willen onszelf vergeten. Elke keer dat we vrije tijd hebben, willen we iets anders uitnodigen om ons binnen te komen, ons openstellen voor de televisie en tegen de televisie zeggen dat het moet komen en ons koloniseren.

Een van de uitdrukkingen van de Westerse overmatige afhankelijkheid van technologie is het gebrek aan geduld in de industriële samenleving. Wanneer je met technologie omgaat, gebeurt alles met een druk op de knop. Dit conditioneert je om zo ongeduldig te worden dat wanneer je een emotionele of persoonlijke crisis hebt, je geen tijd geeft voor de oplossing om effect te hebben. Dit leidt tot allerlei overhaaste reacties, zoals ruzies, vechtpartijen, enzovoort.