Wanneer we lopen alsof we haast hebben, drukken we angst en verdriet op de aarde. We moeten zo lopen dat we alleen vrede en sereniteit op de aarde afdrukken... Wees je bewust van het contact tussen je voeten en de aarde. Loop alsof je de aarde kust met je voeten.

Degenen die naar het oppervlak van de zee kijken, moeten de geboorte en de dood van de golven zien, maar degenen die de diepten van de oceaan zoeken, zien een ondeelbare massa water. Evenzo worden degenen die "leven" en "dood" erkennen, heen en weer geslingerd door verdriet, terwijl degenen die in de onbeperkte superbewustzijn leven, de Eén Onuitsprekelijke Gelukzaligheid zien en voelen.

Onderwijs heeft zeker geen betekenis, tenzij het je helpt de enorme ervaring van het leven te begrijpen met al zijn subtiliteiten, met zijn buitengewone schoonheid, zijn verdriet en vreugde. Je kunt diploma's halen, je kunt een reeks letters achter je naam hebben en een goede baan krijgen, maar wat dan? Wat is het punt van alles als in het proces je geest dof, moe, dom wordt?

Geluk is verdriet; verdriet is geluk. Er is geluk in moeilijkheid; moeilijkheid in geluk. Hoewel de manieren waarop we voelen verschillend zijn, zijn ze in wezen niet echt verschillend, ze zijn hetzelfde. Dit is het ware begrip dat van Boeddha naar ons is overgedragen.

Voor elke doorn is er een rozenknop... Voor elke schemering, een dageraad... Voor elke beproeving, de kracht om door te gaan... Voor elke stormwolk, een regenboog... Voor elke schaduw, de zon... Voor elk afscheid, zoete herinneringen wanneer het verdriet voorbij is.

Overdreven iets doen leidt tot verdriet.

Wat is liefde? Het heeft handen om anderen te helpen. Het heeft voeten om snel naar de armen en behoeftigen te gaan. Het heeft ogen om ellende en gebrek te zien. Het heeft oren om de zuchten en verdriet van mensen te horen. Zo ziet liefde eruit.

De natuurliefhebber is degene wiens innerlijke en uiterlijke zintuigen nog steeds werkelijk op elkaar zijn afgestemd; die de geest van de jeugd heeft behouden tot in de volwassenheid. Zijn omgang met hemel en aarde wordt een deel van zijn dagelijkse voedsel. In de aanwezigheid van de natuur stroomt een wilde vreugde door de man, ondanks echte verdriet.

Als je slaapt, groeit verlangen in jou als een wijnstok in het bos. Zoals een aap in het bos spring je van boom naar boom, zonder ooit de vrucht te vinden - van leven naar leven, zonder vrede te vinden. Als je vervuld bent van verlangen, zwellen je verdriet als gras na de regen. Maar als je verlangen onderdrukt, zullen je verdriet van je afvallen als druppels water van een lotusbloem.

Er is altijd een licht binnenin ons dat vrij is van alle verdriet en pijn, ongeacht hoeveel we ook lijden.

Waar ik zeg dat Hij bedroefd en zuchtend blijft, betekent dit alle ware gevoelens die we in onszelf hebben, in berouw en compassie, en alle verdriet en zuchten die we ervaren omdat we niet verenigd zijn met onze Heer. En alles wat nuttig is, is Christus in ons. En hoewel sommigen van ons dit zelden voelen, gaat het nooit voorbij aan Christus totdat Hij ons uit al onze verdriet heeft bevrijd. Want liefde lijdt nooit zonder medelijden.

Er is verdriet in eindigheid. Het Zelf is voorbij tijd, ruimte en objecten. Het is oneindig en daarom van de aard van absoluut geluk.

Groot lijden brengt de kracht van grote volharding met zich mee. Wanneer verdriet het diepst is, verenigen alle krachten van geduld en moed zich om hun plicht te vervullen. Dus terwijl we laf zijn voor kleine problemen, maken grote verdriet ons moedig door onze ware mannelijkheid te wekken.

Liefde is de wortel van alle vreugde en verdriet.

Het leven is meer dan materie. Als het alleen maar materie zou zijn, zou er geen behoefte zijn aan comfort. Materie voelt geen comfort of ongemak, schoonheid of lelijkheid, liefde of mededogen, vreugde of verdriet. Zal een stoel ooit verdrietig of gelukkig voelen? Nee, materie heeft deze fijnere waarden niet. Ze behoren tot het rijk van de geest. Maar het leven is ook meer dan geest. Als het alleen maar geest zou zijn, zou er geen behoefte zijn aan water, voedsel of rust. Het menselijk leven is een combinatie van zowel materie als geest.

Geluk presenteert zich aan de mens, met de kroon van verdriet op zijn hoofd. Wie het verwelkomt, moet ook verdriet verwelkomen.

Temidden van verdriet is het enige dat ons tot leven brengt optimistische geloof. Verlies dat geloof nooit.

Elk ding heeft de neiging zich naar zijn eigen natuur te bewegen. Ik verlang altijd naar geluk, wat mijn ware natuur is. Mijn natuur is nooit een last voor mij. Geluk is nooit een last voor mij, terwijl verdriet dat wel is.

Voor mij is gebed een opwaartse sprong van het hart, een ongestoorde blik naar de hemel, een roep van dankbaarheid en liefde die ik uitspreek uit de diepten van verdriet en uit de hoogten van vreugde.

Ik heb het goede en het kwade gekend, zonde en deugd, juist en onjuist; ik heb geoordeeld en ben geoordeeld; ik heb geboorte en dood doorgemaakt, vreugde en verdriet, hemel en hel; en uiteindelijk realiseerde ik me dat IK BEN in alles en alles is in mij.

Neem met vreugde deel aan de verdriet van anderen.

Waarlijk, het is in duisternis dat men het licht vindt, dus wanneer we in verdriet zijn, is dit licht het dichtst bij ons.

Mijn hart is zo klein dat het bijna onzichtbaar is. Hoe kun jij zulke grote verdriet in het stoppen? "Kijk," antwoordde Hij, "je ogen zijn nog kleiner, toch zien ze de wereld."